Kaliber: 7,62 mm

Amunicja: 7,62x38R Nagant

Masa własna: 0,795 kg pusty, 0,88 kg załadowany

Długość całkowita: 235 mm

Wysokość: 140 mm

Długość linii celowniczej: 135 mm

Długość lufy: 114 mm

Prędkość wylotowa: 272 m/s

Pojemność bębenka: 7 naboi

Szybkostrzelność: 14 strz./min (praktyczna)

Zasięg skuteczny: 50 m

W 1894 bracia Emil i Leon Nagant prowadzący fabrykę broni w Lütich, w Belgii opatentowali rewolwer dostosowany do amunicji opracowanej przez H. Piepera (zastosował on wydłużone łuski z pociskiem kryjącym się wewnątrz, co zapewniało gazoszczelność teoretyczna donośność pocisku wynosiła 700 m).
W 1895 roku rewolwer tego typu został przyjęty na uzbrojenie carskiej Rosji.
Produkowany był w zakładach w Tule (w Imperatorskim Orużennym Zawodie) od 1898 roku, a później także w Iżewsku.
W latach 1918-1945 wyprodukowano ponad 600 tys. egzemplarzy.

Rewolwer powtarzalny działał na zasadzie mechanicznego obrotu bębna z nabojami, unieruchamianego urządzeniem zapadkowym sterowanym mechanizmem spustowym. Kurek obrotowy z mechanizmem podwójnego działania.
W czasie odwodzenia kurka bębenek przesuwał się do przodu powodując wsuniecie szyjki naboju do przewodu lufy. Przy strzale łuska ulegała rozdęciu uszczelniając przewód lufy i zapobiegając bocznemu wypływowi gazów. Niestety rozdęte łuski powodowały czasem zakleszczenie lufy i zablokowanie dalszego funkcjonowania broni.
Puste łuski były usuwane pojedynczo stempelkiem umieszczonym przegubowo pod lufą.
Rewolwer miał stały szkielet z wmontowanym bębenkiem.
Bębenek można było odjąć od szkieletu, natomiast do ładowana po prawej stronie znajdowała się odchylana pokrywa.
Lufa gwintowana o czterech bruzdach o skoku 240 mm.
Celownik stały wyskalowany na odległość 50 m, który składał się ze szczerbiny umieszczonej na szkielecie oraz muszki u wylotu lufy. Okładki rękojeści drewniane.