Załoga: 2 osoby (instruktor i uczeń)
Masa własna: 628 kg (UT-2); 660 kg (UT-2M)
Masa całkowita: 940 kg (UT-2); 1010 kg (UT-2M)
Rozpiętość: 10,2 m
Długość: 7,15 m (UT-2); 7,35 m (UT-2M)
Wysokość: 2,99 m (UT-2); 3,04 m (UT-2M)
Powierzchnia nośna: 17,12 m² (UT-2); 17 m (UT-2M)
Jednostka napędowa: 5-cylindrowy, gwiazdowy, chłodzony powietrzem, typu Szwiecow M-11D/K o mocy 125 KM
Prędkość maksymalna: 210 km/h (UT-2); 185 km/h (UT-2M)
Pułap: 4700 m (UT-2); 4830 m (UT-2M)
Zasięg: 1130 km (UT-2); 950 km (UT-2M)
Czas lotu: 6,5 godz.

Radziecki samolot szkolno-treningowy opracowany w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Siergiejewicza Jakowlewa.
Prototyp oblatano 11 lipca 1935 roku. W produkcji od lipca 1937 roku. Od 1941 roku produkowano zmodyfikowana wersje UT-2M w której zmieniono kształt i zwiększono powierzchnie usterzenia, zwiększono wznios i skos skrzydeł, wzmocniono podwozie, podniesiono fotel w tylnej kabinie i wprowadzono wiatrochrony z jednolitego szkła organicznego.

Ze względu na charakterystyki lotu obu modeli pilotów myśliwskich szkolono na maszynach UT-2, a pozostałych rodzajów lotnictwa na bardziej stabilnej platformie UT-2M.

Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat konstrukcji drewnianej.
Kadłub kryty na górnej powierzchni sklejką, a na dolnej płótnem. Skrzydła kryte w zależności od wersji i roku produkcji sklejką lub płótnem. Lotki i stery konstrukcji metalowej, kryte płótnem.
Stateczniki drewniane kryte sklejką. Skos skrzydeł 2 stopnie w UT-2 i 15 stopni w UT-2M.
Podwozie klasyczne, stałe z amortyzatorami kół na głównych goleniach, z płozą ogonową. Śmigło dwułopatowe o stałym skoku.