Załoga: 1 osoba
Masa własna: 2300 kg
Masa całkowita: 2880 kg
Rozpiętość: 10 m
Długość: 8,475 m
Wysokość: 2,9 m
Powierzchnia nośna: 17,15 m²
Jednostka napędoww: 12-cylindrowy, rzędowy w układzie V, chłodzony cieczą, typu Klimow WK-105PF o mocy 1180 KM
Prędkość maksymalna: 597 km/h
Prędkość wznoszenia: 13,9 m/s
Pułap: 10300 m
Zasięg: 710 km
Uzbrojenie: 1 działko SzWAK kalibru 20 mm i 2 karabiny maszynowe SzKAS kalibru 7,62 mm

Radziecki samolot myśliwski opracowany w 1939 roku w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Siergiejewicza Jakowlewa.
Po licznych próbach i udoskonaleniach konstrukcji został przyjęty na uzbrojenie 13 listopada 1940 roku.
W 1942 roku przeprowadzono modyfikację płatowca mającą na celu poprawę aerodynamiki i widoczności z kabiny pilota. Odchudzeniu konstrukcji służyła też zmiana uzbrojenia. Niestety, ale samolot ten trapiły awarie jednostki napędowej oraz wady wynikające z niestarannego wykonania.

Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji mieszanej.
Kadłub wykonany ze spawanej kratownicy stalowej był kryty w przedniej części blachą z duraluminium, w środkowej części pokrywała go sklejka, a w tylnej płótno. Skrzydła o konstrukcji drewnianej kryte sklejką. Usterzenie poziome drewniane, kryte sklejka, natomiast pionowe kryte blachą duralową.
Podwozie klasyczne chowane w locie w skrzydła, ze stałym kółkiem ogonowym. Uzbrojenie zgrupowane w kadłubie - działko strzelało przez wydrążony wał śmigła, a umieszczone nad silnikiem karabiny maszynowe strzelały przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora.

W lotnictwie myśliwskim Ludowego Wojska Polskiego używano w latach 1943-1946 łącznie ok. 70 egzemplarzy.