Załoga: 1 osoba
Masa własna: 2123 kg
Masa całkowita: 2650 kg
Rozpiętość: 9,2 m
Długość: 8,5 m
Wysokość: 2,42 m
Powierzchnia nośna: 14,85 m²
Jednostka napędowa: 12-cylindrowy, rzędowy w układzie V, chłodzony cieczą, typu Klimow WK-105PF1 o mocy 1240 KM
Prędkość maksymalna: 646 km/h
Prędkość wznoszenia: 18,5 m/s
Pułap: 10400 m
Zasięg: 650 km
Uzbrojenie: 1 działko SzWAK kalibru 20 mm i 2 karabiny maszynowe UBS kalibru 12,7 mm

Radziecki samolot myśliwski opracowany w 1942 roku w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Siergiejewicza Jakowlewa jako rozwinięcie modelu Jak-1.
Wizualnie najbardziej dostrzegalna zmiana była zamiana pojedynczej chłodnicy oleju na dwie, umieszczone w nasadach skrzydeł. Poprawie osiągów miało też służyć chowane kółko ogonowe i odciążona o 200 kg konstrukcja. Początkowo maszyny tego typu oznaczano Jak-1M.

Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji początkowo mieszanej, a pod koniec wojny całkowicie metalowej.
Kadłub wykonany ze spawanej kratownicy stalowej był kryty w przedniej części blachą z duraluminium, w środkowej części pokrywała go sklejka, a w tylnej płótno. Skrzydła z duralowym dźwigarem kryte sklejką. Usterzenie poziome drewniane, kryte sklejką, natomiast pionowe kryte blachą duralową.
Podwozie klasyczne chowane w locie w skrzydła, z chowanym kółkiem ogonowym. Uzbrojenie zgrupowane w kadłubie - działko strzelało przez wydrążony wał śmigła, a umieszczone nad silnikiem karabiny maszynowe strzelały przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora.

W lotnictwie myśliwskim Ludowego Wojska Polskiego używano od listopada 1944 r. do lutego 1946 r. 25 egzemplarzy.