Załoga: 1 osoba
Masa własna: 2428 kg
Masa całkowita: 3095 kg
Rozpiętość: 9,74 m
Długość: 8,5 m
Wysokość: 2,44 m
Powierzchnia nośna: 17,15 m²
Jednostka napędowa: 12-cylindrowy, rzędowy w układzie V, chłodzony cieczą, typu Klimow WK-105PF1 o mocy 1240 KM
Prędkość maksymalna: 573 km/h
Prędkość wznoszenia: 13,66 m/s
Pułap: 9400 m
Zasięg: 950 km
Uzbrojenie: 1 działko SzWAK kalibru 20 mm i 1 karabin maszynowy UBS kalibru 12,7 mm

Radziecki samolot myśliwski opracowany w 1942 roku w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Siergiejewicza Jakowlewa. Opracowano wiele rozwojowych wersji produkcyjnych, rózniących się uzbrojeniem i wyposażeniem, pod oznaczeniami Jak-9M, Jak-9T (uzbrojona w działko NS-37 kalibru 37 mm), Jak-9W (dwumiejscowy szkolno-treningowy) i inne.

Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji mieszanej. Kadłub wykonany ze spawanej kratownicy stalowej był kryty w części przedniej i środkowej blachą z duraluminium, natomiast w tylnej sklejka i płótnem. Skrzydła z duralowym dźwigarem kryte sklejką.    Usterzenie poziome drewniane, kryte sklejką, natomiast pionowe kryte blachą duralową.
Podwozie klasyczne chowane w locie w skrzydła, z chowanym kółkiem ogonowym. Uzbrojenie zgrupowane w kadłubie - działko strzelało przez wydrążony wał śmigła, a uzbrojenie umieszczone nad silnikiem strzelało przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora.

W lotnictwie myśliwskim Ludowego Wojska Polskiego używano głównie odmian Jak-9M w ilości 72 egzemplarzy oraz Jak-9T w ilości24 egzemplarzy.