Armata samoczynna działająca na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Opracowana pod kierownictwem M.N. Łoginowa z Zakładów Nr 8 im. M.I. Kalinina na podstawie licencji armaty przeciwlotniczej kalibru 25 mm zakupionej w szwedzkiej firmie Bofors.
Zastosowano amunicję wzorowaną na konstrukcji amerykańskiej firmy Colt-Browning.
Przyrządy celownicze opracowane samodzielnie. Powstała także wersja samobieżna pod nazwą SU-37, umieszczona na podwoziu czołgu lekkiego typu T-70.

Armata automatyczna działająca na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy, z zamkiem klinowym o ruchu pionowym. Zasilanie z 5 nabojowych łódek. Lufa zakończona stożkowym tłumikiem płomienia.
Opornik hydrauliczny, powrotnik sprężynowy, owinięty wokół lufy.
W położeniu bojowym koła podnoszone, a armata po rozłożeniu ramion bocznych spoczywa na 4 podnośnikach. Istnieje możliwość montażu tarczy ochronnej o masie 100 kg. Naprowadzaniem działa zajmuje się dwóch celowniczych siedzących po obu stronach lufy (jeden w płaszczyźnie poziomej, a drugi w płaszczyźnie pionowej) korzystających z celowników przeziernikowych AZP-37-1 typu wektorowego, z możliwością wprowadzania poprawek przez stojących za nimi przelicznikowych.
Podwozie czterokołowe, z kołami typu samochodowego wypełnionymi masą gąbczastą, umożliwiające holowanie z prędkością do 60 km/h. Obsługa 7 osób: dwóch celowniczych, dwóch przelicznikowych, amunicyjny i dwóch wręczycieli. Dowodzi nimi działonowy, któremu podlega także kierowca ciągnika.

Amunicja:

Przeciwpancerno-smugowa BR-167
Masa pocisku: 0,758 kg
Prędkość wylotowa: 872 m/s

Odłamkowo-smugowa OR-167
Masa pocisku: 0,735 kg
Prędkość wylotowa: 880 m/s