Kaliber: 7,62 mm

Amunicja: 7,62x54R

Masa własna: 21,9 kg

Masa podstawy: 41 kg (dwukołowa Sokołowa)

Masa lufy: 2 kg

Długość całkowita: 1067 mm

Długość lufy: 721 mm

Prędkość początkowa: 800 m/s

Szybkostrzelność: 550-600 strz./min

Zasilanie: taśma parciana na 250 naboi

Zaprojektował go amerykański konstruktor Hiram Maxim.
Został przyjęty na uzbrojenie armii carskiej Rosji i w 1910 roku posadowiony na ciężkiej, dwukołowej podstawie opracowanej przez Sokołowa.

Broń samoczynna działająca na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzut lufy, ze wzmacniaczem odrzutu.
Ryglowanie za pomocą mechanizmu kolankowo-dźwigniowego. Urządzenie spustowe przystosowane do prowadzenia tylko ognia ciągłego.
Komora zamkowa ma konstrukcję płytową o przekroju prostokątnym. Z góry zamykana płaską pokrywą, a z tyłu tylcem zaopatrzonym w bezpiecznik od przypadkowych wystrzałów. Wewnątrz komory znajdują się zamek, mechanizm uderzeniowy, natomiast w tylcu umieszczony jest spust dźwigniowy i bezpiecznik.
Na pokrywie umieszczono obrotowy celownik ramkowy, wyskalowany do 2000 m.
Lufa była chłodzona cieczą umieszczoną w cylindrycznym zbiorniku żebrowanym podłużnie lub gładkim.
Podstawa została zaprojektowana przez Sokołowa: dwukołowa, z rurowym ogonem wygiętym w kształt litery U, oraz wyposażona w płaską tarczę ochronną. Na górnych prowadnicach umieszczone jest suwliwie łoże dolne, a w nim obrotowo łoże górne.
Koła drewniane z obręczą stalową umożliwiały obsłudze łatwe przetaczanie broni na inna pozycję.