Sprawozdanie dowódcy 3 pułku piechoty do sztabu 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki
z przebiegu walki pułku w rejonie m. Mojsiejewo i Trigubowa w dniach 12 i 13 października 1943 r.

1943 r., październik [15, Krasatina]. - Sprawozdanie dowódcy 3 pułku piechoty do sztabu 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki z przebiegu walki pułku w rejonie m. Mojsiejewo i Trigubowa w dniach 12 i 13 października 1943 r.


1. Pułk 11.X.1943 r. zajął pozycję wyjściową do natarcia w krzakach 300-200 m ?na północny zachód od Budy - punkt dowództwa pułku - 500 m na północny zachód od Budy.

2. 12.X.1943 r. po artyleryjskim przygotowaniu pułk przeszedł do natarcia w drugim rzucie dywizji, za 2 pułkiem piechoty w ugrupowaniu pułku kątem w tył. O godzinie 13 dotarł do Mojsiejewa. W czasie natarcia był systematycznie ostrzeliwany ogniem artylerii i bombardowany przez lotnictwo nieprzyjaciela.

3. W rejonie Mojsiejewa był wydany rozkaz na forsowanie rz. Miereja w rejonie Lenino. Rzekę pułk sforsował, posuwając się za pułkiem piechoty. Podczas forsowania rzeki i w dalszym posuwaniu się pułk był intensywnie 1 systematycznie ostrzeliwany ogniem artylerii, moździerzy i bombardowany przez lotnictwo nieprzyjaciela. Nie zwracając uwagi na ten silny ogień, pułk podsunął się do wzg. 215,5.

4. Nocą 12.X.1943 r. o godz. 11.00 przy silnym ogniu nieprzyjaciela 1 i 2 pułk zaczęły wycofywać się. 3 pułk otrzymał rozkaz zmienić 1 pułk, przechodząc z drugiego do pierwszego rzutu bojowego i działając na lewym skrzydle dywizji. Pułk zatrzymał posuwanie się nieprzyjaciela, oczyszczał wzg. 215,5 i bezimienne wzgórze na północny wschód od Trigubowa. Nieprzyjaciel wycofywał się ponosząc wielkie straty.

5. Znajdując się pod ciągłym ogniem nieprzyjaciela pułk ponosił wielkie straty w ludziach, posuwał się naprzód, umocniwszy się następnie na wzg. 215,5.

6. 13.X.1943 r. o godz. 6.00 pułk przeszedł do natarcia, spychał nieprzyjaciela i osiągnął rubież na linii wschodniego skraju Trigubowa.

7. W nocy z 13 na 14.X.1943 r. nieprzyjaciel wykorzystał ogołocenie prawego i lewego skrzydła pułku, które wynikło na skutek wstrzymania natarcia lewego i prawego sąsiada, prowadził skrzydłowy ogień na ugrupowanie pułku oraz przechodził kilkakrotnie do kontrataku. Nie zważając na ogień nieprzyjaciela wszystkie jego kontrataki zostały odparte. Ponosząc straty do 200 ludzi, nieprzyjaciel odszedł na poprzednio zajmowane pozycje.

8. W następstwie silnego ognia nieprzyjaciela, szczególnie ognia skrzydłowego, pułk zaległ i umocnił się na wschodnim skraju Trigubowa. Na podstawie rozkazu dywizji pułk został zluzowany o godz. 5-8.00 14.X.1943 r. przez 820 pułk 164 dywizji piechoty Armii Czerwonej na osiągniętej rubieży.

9. W rejonie działania pułku zniszczono 2 czołgi nieprzyjaciela, 5 samolotów, a także zadano nieprzyjacielowi straty w ludziach sięgające 200 osób.

10. Najsłabszym miejscem pułku podczas natarcia był brak łączności z batalionami, co utrudniało kierowanie bojem (stacja była rozbita), drut telefoniczny po każdych 5-10 minutach był zrywany ogniem nieprzyjaciela. W amunicję, jak również i w żywność pododdziały pułku w czasie walki były całkowicie zabezpieczone.


                     Szef Sztabu 3 Pułku Piechoty
                             B. Masalski, kpt

CAW, 3 pp I, s. 85.