Formowanie:
Formowanie przeprowadzono w Chełmie na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowódcy z dnia 20.08.1944 r.

Dowódcy:
30.08.1944 - do końca wojny - płk Fiodor (Teodor) Skugarewski

szefowie sztabu:
30.08.1944 - do końca wojny - mjr Aleksy (Adam) Poliszczuk

Zaprzysiężenie:
Złożenie przysięgi miało miejsce w Chełmie w dwóch turach: pierwsza odbyła się 31.10.1944 r., druga natomiast 10.12.1944 r.

Sztandar:
Sztandar wręczono 26 sierpnia 1945 r. w miejscowości Śrem.

Nazwy i odznaczenia:
Rozkazem Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 180 z dnia 19.08.1945 r. otrzymała nazwę "Drezdeńskiej".

Skład brygady:
- dowództwo brygady
- sztab
- bateria dowodzenia
- 53 pułk artylerii przeciwpancernej
- 56 pułk artylerii przeciwpancernej
- 72 pułk artylerii przeciwpancernej
- 11 park artyleryjski
- wydział polityczno - wychowawczy
- kwatermistrzostwo
- oddział informacji

Stan i wyposażenie brygady - 16.04.1945 r.:
Oficerowie, podoficerowie, kanonierzy: 1677
Działa 76mm: 24
Działa 57mm: 48
Samochody Studebacker: 18
Samochody Dodge: 85
Samochody Gaz-AA: 70


Dyslokacje i walki:
28 listopada 1944 r. brygada wyruszyła z miejscowości Chełm aby 10 kwietnia 1945 r. dotrzeć do Kliczkowa. Szlak prowadził przez Lublin, Międzyrzec Podlaski, Warszawę i Warkę, Łęczycę, Koło, Wrześnię, Czarnków, Strzelczyki, Gostyń oraz Trzebnicę.

16 kwietnia 1945 r. brygada brała udział w przygotowaniu artyleryjskim poprzedzające forsowanie Nysy Łużyckiej.
Po przeprawieniu się na drugi brzeg pułki artylerii przeciwpancernej zostały przydzielone do poszczególnych pułków 8 dywizji piechoty i towarzyszyły im w natarciu torując drogę ogniem na wprost. Pułki znajdowały się w ugrupowaniu marszowym 8.DP do 18 kwietnia.

Wobec zagrożenia wywołanego przez pojawienie się niemieckich oddziałów pancernych, zarządzono koncentrację oddziałów 9 BAPpanc w rejonie Ödernitz. W nocy z 18 na 19 kwietnia w czasie przemarszu 4 bateria (56 pappanc) została zaatakowana przez przeważające siły wroga i mimo bohaterskiej obrony kanonierów zniszczona. Pozostałe baterie dotarły bez strat na wyznaczone miejsce i obsadziły rejon obrony przeciwpancernej a następnie odparły kilka ataków wroga.

20 kwietnia brygada została podporządkowana dowódcy 9 dywizji piechoty.
21 kwietnia w czasie przejazdu przez miejscowość Diehsa została niespodziewanie zaatakowana przez nieprzyjaciela. Niemcy przepuścili większość pojazdów a następnie ostrzelali koniec kolumny. Dowódca 9 BAPpanc uznał, że odcięte baterie są stracone i nie podjął żadnych kroków aby przyjść z pomocą zaatakowanym pododdziałom. Tymczasem baterie 72 i 53 pułku rozwinęły się pod ostrzałem i otworzyły celny ogień niszcząc kilka czołgów oraz nieprzyjacielskie stanowiska ogniowe a następnie udało im się oderwać od nieprzyjaciela i skierowały się w kierunku miejscowości Sproitz.
Droga w tej miejscowości była zatarasowana przez kolumny samochodowe 5, 8 i 9 DP oraz 1 KPanc. Niemcy zaatakowali kolumny taborowe i tylko dzięki bohaterskiej postawie żołnierzy 53 pułku udało się odeprzeć ten atak. Trzy baterie 72 pułku w miejscowości Nieski natknęły się na oddziały niemieckie. Kanonierzy musieli walczyć stłoczeni w ciasnej i krętej uliczce, jednak po pewnym czasie udało im się oderwać, choć ponieśli pewne straty. Odcięte baterie 72 i 53 pułku najpierw podporządkowały się napotkanym oddziałom radzieckim a następnie przeszły pod rozkazy dowódcy 7 DP.

Główne siły brygady dotarły do 9 DP. 23 kwietnia w czasie zajmowania stanowisk pod Gross Röhrsdorf Niemcy zaatakowali pozycje 30 i 26pp zmuszając piechotę do wycofania się. Pozostawione bez osłony baterie poniosły duże straty. Pozostałe baterie towarzyszyły 9 DP w obronie w rejonie Pulsnitz a następnie w czasie prób wyjścia z okrążenia pod Kuckau. Większość dział nie miała już amunicji, a ich obsługa walczyła jako piechota.

Brygada wzięła udział w Operacji Praskiej, ale jej rola ograniczyła się do posuwania za piechotą i zajmowania wyznaczonych stanowisk.

Straty.
W okresie 16 - 30.04.1945 r., Brygada poniosła następujące straty:
Polegli: 63
Ranni: 192
Zaginieni: 185
Działa 76mm: 7
Działa 57mm: 30
Samochody Studebacker: 2
Samochody Dodge: 30
Samochody Gaz-AA: 23

Moja subiektywna ocena.
Brygada podczas walk na Łużycach poniosła dosyć duże straty, jednak postawę artylerzystów w tej bitwie można ocenić pozytywnie.
Kanonierzy często musieli podejmować walkę bez osłony piechoty ale dzięki temu, że baterie były dobrze dowodzone udawało się odpierać uderzenie wroga nawet w sytuacjach bardzo trudnych. W krytycznych momentach żołnierze nie ulegali panice, bohatersko przyjmując walkę.
Postępowanie które budzi zastrzeżenia to niedostateczne rozpoznanie terenu w czasie zmiany stanowisk. Na usprawiedliwienie dowódcy brygady należy dodać, ze teren przemarszu miał być opanowany przez nasze oddziały.

Jednostka formowała się w Chełmie w bardzo dobrych jak na ówczesną sytuację warunkach. Zabudowania dyrekcji kolejowej stanowiły doskonałe miejsce zakwaterowania. Inne jednostki Wojska Polskiego w tamtym okresie formowały się w lasach w wybudowanych prowizorycznych lepiankach a nawet szałasach.

Literatura
1. Bobkowski Janusz, "W walce z czołgami", Warszawa 1961
2. Bobkowski Janusz, Mirowski Czesław, "Dziewiąta przeciwpancerna", Warszawa 1972
3. Gać Stanisław, "7 Dywizja Piechoty", Warszawa 1971
4. Kaczmarek Kazimierz, "Druga Armia Wojska Polskiego" Warszawa 1978