12.X.1943 r.
6.00
21.00
13.X.1943 r.
18.00
|
Rozkazem bojowym 1 PDP nr 14
z 10.X.1943 r. pułk otrzymał
następujące zadanie:
1 pułk czołgów bez 1 kompanii T-34
+ 2 baterie samodzielnego
dywizjonu artylerii przeciwpancernej
+ pluton saperów batalionu.
Zająć do 5.00 12.X.1943 r. punkt
wyjściowy: wschodni skraj Sysojewo,
wschodni skraj Mojsiejewo.
Zadanie:
a) forsować przeprawę na rz. Miereja
na rubieży Sysojewo i m. Lenino z
chwilą wyjścia piechoty na zachodni
brzeg rz. Miereja,
b) współdziałać z piechotą w
osiągnięciu rubieży zachodniego
skraju lasu 1,5 km na zachód
od Zajmiszcze i krzakami na
południe od tego lasu. Punkt zbiórki
- południowo-wschodni skraj tego
lasu 1,5 km na zachód od Puniszcze.
1 i 3 kompanii czołgów dano zadanie
wspólnie działać z 3 pp,
2 kompania czołgów z 2 pp.
Pułk wypełnia postawione mu zadanie.
Otrzymano rozkaz
|
O 6.00 jeden batalion 1 PDP pod osłoną ognia artyleryjskiego rozpoczął zwiad przeciwnika walką.
O 7.45 ogień artylerii został przerwany. O 8.30 zaczął się artyleryjski pojedynek, o 9.20, godzinę
później od wyznaczonego czasu, zaczął się artyleryjski atak. Setki dział i miotaczy min otwarły
huraganowy ogień na linie obrony przeciwnika. Słychać nieustanny huk. Pozycja przeciwnika
przykryta ścianą wybuchów dymu. Przeciwnik zamilkł, ani jednego strzału z jego strony.
Czołgi pułku znajdują się w krzakach 1,5 - 2 km na zachód od Nikolenki.
o 10.10 do przeprawy na północ od Sysojewo podchodzi 2 kompania czołgów (dowódca kompanii
ppor. Kalinin). O 10.40 nasza piechota (1 i 2 pp) zaczęła atak.
0 11.00 kompania czołgów zaczęła forsować rzekę i poszła do ataku, przyjmując po drodze
ugrupowanie bojowe. Za przeprawą kompania natrafiła na bagno, 5 czołgów w nim ugrzęzło,
2 czołgi doznały awarii. Kompania zmuszona była zatrzymać się j przerwać atak.
O 12.10 1 kompania czołgów w pełnym składzie podeszła do przeprawy w m. Lenino
i zaczęła jej
szukać. Z powodu niezabezpieczenia przeprawy 1 kompania czołgów zatrzymała się na niej i nie
mogła się przeprawić na zachodni brzeg rz. Miereja po przeprawie zrobionej dla korpusu czołgów
Armii Czerwonej, po przeprawieniu jego pierwszych bojowych rzutów.
W czasie forsowania rzeki kompania została 2 razy zbombardowana przez 12 bombowców
przeciwnika. Jeden czołg ugrzązł.
O 14.20 1 kompania czołgów sforsowała rzekę i na wschodnich stokach wzniesienia 215,5 rozwinęła
się w ugrupowanie bojowe i zajęła wyjściowe położenie do ataku. 1 pułk piechoty dywizji poszedł do
ataku bez czołgów. Dowódca kompanii ppor. Miszura ranny, jednak pozostaje na swoim stanowisku,
ranny także dowódca plutonu ppor. Modzelewski.
Na podstawach wyjściowych kompania była systematycznie bombardowana przez lotnictwo przeciwnika.
Na jej pozycje przeciwnik przedsięwziął do 60 samolotolotów.
4 i 3 kompania czołgów o 14.15 podeszły do rzeki w Sysojewo i Lenino i zaczęły ją forsować pod ogniem
dział samochodowych przeciwnika z rejonu Połzuchy.
4 kompania czołgów straciła 1 czołg podbity, a 2 ugrzęzły w bagnie na zachodnim brzegu rz. Miereja.
Pozostałe czołgi cofnęły się i zostały zamaskowane.
3 kompania czołgów w czasie przeprawy straciła 3 czołgi podbite i dopiero z nastaniem ciemności
sforsowała rzekę i zajęła podstawy wyjściowe do ataku sześcioma czołgami.
Kompania fizylierów, rusznic przeciwpancernych i sztabowa znajdowały się w gąszczu 1 km na zachód
od Nikolenki. Samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej dywizji za 3 i 4 kompanią czołgów. Główny
punkt obserwacyjny i łączności na bezimiennym wzniesieniu 1 km na południowy wschód od Sysojewo.
O 22.00 kompania czołgów przyjęła bój z obchodzącymi ze strony m. Lenino od przeprawy fizylierami
przeciwnika. Ogniem i manewrem kompania odparła atak przeciwnika, czym osłoniła przegrupowanie
3 pp. Kompania rozchodowała 0,5 jednostki ognia.
0 5.15 1, 2 i 3 kompanie czołgów przydzielone do 3 pp otrzymały zadanie od zastępcy dowódcy
1 PDP płk. Kieniewicza. Po artyleryjskim przygotowaniu poszły do ataku razem z 3 pp w kierunku
wzniesienia z pojedynczym drzewem.
1 kompania czołgów w rejonie Trigubowa spotkana silnym ogniem
artyleryjskim i silnym bombardowaniem z powietrza została zmuszona odejść z powrotem na podstawy
wyjściowe.
Po ataku 2 kompania czołgów wróciła do rejonu podstaw wyjściowych pojedynczymi czołgami straciwszy
2 czołgi, które zostały spalone.
W 3 kompanii czołgów (dowódca kompanii ppor. Szynkarenko) z ataku nie wróciło pięć czołgów.
Cztery uszkodzone czołgi ewakuowano na punkt zbiórki wozów uszkodzonych.
1 i 2 kompanie czołgów na podstawach wyjściowych były w ciągu całego dnia nieprzerwanie
bombardowane przez lotnictwo, ostrzeliwane ogniem z dział i karabinów maszynowych, samolotów,
prócz tego były ostrzeliwane przez artylerię i moździerze.
Kompanie otrzymały rozkaz wrócić na pozycje wyczekujące.
Pluton zwiadowczy i kompania fizylierów pułku zostały wysłane w celu odnalezienia czołgów.
Z kompanii saperów dywizji, plutonu saperów pułku, plutonu kompanii technicznego zaopatrzenia pod
kierownictwem pomocnika dowódcy pułku do spraw technicznych były organizowane drużyny dla
udzielenia pomocy zniszczonym i ugrzęzłym czołgom.
Do świtu 14.X do rejonu wyczekiwania sprowadzono I, 2 i 4 kompanie czołgów, w liczbie 25 czołgów.
Nie ewakuowano 5 czołgów ugrzęzłych w bagnie, 3 spalone i 5, które nie powróciły 7. ataku.
Ewakuacyjne prace są w toku.
Kompania rusznic przeciwpancernych osłaniając tyły pułku 12.X salwowym ogniem z rusznic
przeciwpancernych strąciła dwa samoloty przeciwnika i 14.X jeszcze dwa bombowce przeciwnika.
|