Delegaci Okręgowi Rządu:

- Ignacy Barski "Trzciński".
- Jerzy Neugebauer "Roman" (?).
- ks. Fabian Poczobutt-Odlanicki (? delegat rządu na teren wschodniego Polesia).
- Stanisław Szopa "Przedborski" (? delegat rządu na teren zachodniego Polesia).

Kwestia stuprocentowego ustalenia, kto i w jakim okresie pełnił funkcję delegata okręgowego na Polesiu jest bardzo skomplikowana i niejasna.
Większość źródeł potwierdza, że pierwszym delegatem w okręgu „Błota” został Ignacy Barski „Trzciński”, który stale przebywał w Warszawie. Niestety nie wiadomo, do kiedy piastował on swoją funkcję i fakt ten mocno komplikuje kwestię jego następców, bowiem po analizie dokumentów pojawiają się spore rozbieżności.
W roku 1943 r. na szczeblu centralnym, opracowano tzw. „Zasady podziału terytorialnego”, gdzie stwierdzono, że sprawami Polesia będzie zajmował się jeden z zastępców delegata okręgowego na Wołyniu, co gorsza nie wiadomo czy założenia te w ogóle zrealizowano.

Według notatek kierownika Biura Prezydialnego Delegatury, Stefana Pawłowskiego, w roku 1944 delegatem okręgowym na Polesiu był Jerzy Neugebauer „Roman”. Sprawę komplikuje niejasna rola, jaką pełnił ks. Fabian Poczobutt-Odlanicki, a także Stanisław Szopa „Przedborski”. Pierwszy jest określany jako „delegat rządu na tereny wschodniego Polesia” drugi natomiast jako „delegat rządu na ziemie zachodniego Polesia”. Obie te funkcje nie są jednak pewne.

Równie skąpe są informacje na temat działalności ODR Polesie. W maju 1944 r., sytuację w okręgu opisał „Trzciński” w swoim raporcie:

„Przymusowa ewakuacja Brześcia, zarządzona w drugiej połowie kwietnia, trwa nadal. O przeciwdziałaniu ewakuacji, jak tego wymaga instrukcja Pana Pełnomocnika Rządu, nie ma mowy, gdyż ewakuacji dokonuje SS i Gestapo, otaczając w nocy (nad ranem) nieoczekiwanie poszczególne dzielnice i wyrzuca wszystkich siłą. Oczywiście zarządzenia w myśl instrukcji powyższej wydane przekazałem i są wypadki ukrywania się.

Poza Brześciem, inne miejscowości ewakuowane w ten sposób nie są, lecz ludność w obawie, że nastąpi też przymusowe wywiezienie do obozów – zaczyna sama wyjeżdżać. Nie jest to jeszcze masowe, spotkałem jednak sporo Polaków z Pińska, Kobrynia, którzy tu schronili się, wśród nich nawet współpracownicy moi, deklarując powrót natychmiast, gdy nastaną warunki, zapewniające im zabezpieczenie się przed wywiezieniem przez Niemców do obozów.

Po 5 V będą całkowicie ewakuowane urzędy, a Brześć zostanie tylko bazą wojskową, która Niemcy silnie fortyfikują. Gdyby więc Nawe udało się zostać, w mieście trudno byłoby utrzymać się. Aresztowania trwają nadal tak w Brześciu jak i w Kobryniu i okolicy. Tym razem objęto wszystkich podoficerów WP. Polaków niezależnie od ich zachowania się. Oczywiście uderzyło to bardzo i w organizację na całym mym terenie. Normalne sprawozdanie miesięczne wyślę z opóźnieniem, chce bowiem zebrać materiał obfitszy z całego terenu, a łączność obecnie mam trudniejszą”.

Na potrzeby łączności radiowej dla okręgu poleskiego przewidziano jedną radiostację, która została dostarczona delegatowi okręgowemu, nie wiadomo jednak czy dotarła na teren województwa. Wiosną 1944 r., Departament Spraw Wewnętrznych szkolił dwie osoby, przewidziane do obsługi radiostacji ODR Polesie.