Promocje:

Pułkownik.: 1 grudnia 1924 r., ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 r.
Podpułkownik.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Major.: 1920 r.
Kapitan.: 1917 r.
Porucznik.:
Podporucznik.:

Funkcje:

Służba w 11 Pułku Artylerii Polowej armii austriackiej (Lwów).: 1 października 1905 - 1 października 1906 r.
Elew Szkoły Oficerskiej Artylerii.: 1 października 1905 - 1 października 1906 r.
Członek "Sokoła".: 1908 - ??
Komendant Sokolich Drużyn Polowych w Stanisławowie.: 1 lipca 1912 - 30 czerwca 1914 r.
Wcielony do armii austriackiej.: 1 sierpnia 1914 r.
Dowódca baterii w 11 Pułku Artylerii Polowej armii austriackiej.: 1 sierpnia 1914 - 1 lipca 1915 r.
Referent Artylerii w sztabie dowództwa przyczółka mostowego Przemyśl.: ?? - 1 listopada 1916 r.
Dowódca baterii zapasowej w 11 Pułku Artylerii Polowej.: ?? - 14 kwietnia 1917 r.
Referent w sztabie 47 Brygady Artylerii (Albania).: kwiecień 1917 - 1 listopada 1918 r.
Szef Uzbrojenia w sztabie Armii "Wschód".: 23 listopada 1918 - marzec 1919 r. (?)
Szef Ekspozytury Dowództwa Armii "Wschód" (Lwów).: 29 marca 1919 - ??
Szef Wydziału Artylerii w sztabie Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów.: 10 czerwca - październik 1920 r.
Zastępca Szefa Wydziału Artylerii i Uzbrojenia w sztabie Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów.: 2 października 1920 - ??
Oficer w Okręgowych Zakładach Uzbrojenia nr 6 we Lwowie.: 8 czerwca 1922 - czerwiec 1923 r. (?)
Komendant Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie.: 25 czerwca 1923 - 15 czerwca 1927 r.
Kierownik Okręgowej Składnicy Artylerii nr 8 w Toruniu.: 15 czerwca 1927 - 26 kwietnia 1928 r.
Przekazany do dyspozycji dowódcy DOK VIII.: 26 kwietnia 1928 r.
Przeniesiony w stan spoczynku.: 31 października 1928 r.
Dyrektor prywatnego gimnazjum w Strzyżowie.: ?? - ??
Spiker Rozgłośni Polskiego Radia we Lwowie.: ?? - wrzesień 1939 r.
Dyrektor szpitala w gmachu Politechniki Lwowskiej.: wrzesień 1939 r.
P.o. Komendanta Obszaru nr 3 ZWZ-1.: grudzień 1939 - kwiecień 1940 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Henryka i Marii z domu Nieświatowskiej. W latach 1894 - 1902 uczył w gimnazjum realnym w Drohobyczu. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w latach 1902-1907 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Lwowskiego w zakresie polonistyki. W okresie od 1 października 1905 do 1 października 1906 r., służył w 11 pap. we Lwowie, gdzie ukończył jednoroczną szkołą oficerską artylerii. Awansowany w tym czasie do stopnia chorążego artylerii rezerwy.
Po ukończeniu studiów, do 1914 r. pracował jako nauczyciel w gimnazjum ss. Urszulanek w Stanisławowie, a od 1907 r., jednocześnie w II Gimnazjum Państwowym we Lwowie. Od 1908 r., był członkiem „Sokoła”, potem od 1 lipca 1912 do 30 czerwca 1914 r., Komendantem Sokolich Drużyn Polowych w Stanisławowie. Po wybuchu I Wojny Światowej, dniu 1 sierpnia 1914 r., został wcielony do służby w armii austriackiej.

W okresie od 1 sierpnia 1914 do 1 lipca 1915 r., dowodził w stopniu porucznika baterią w 11 pap. na froncie rosyjskim, potem do 1 listopada 1916 r., pełnił funkcję referenta artylerii w sztabie dowództwa przyczółka mostowego Przemyśl. Po powrocie do 11 pap. dowodził do 14 kwietnia 1917 r., baterią zapasową, potem do 1 listopada 1918 r., był referentem w sztabie 47 Brygady Artylerii na froncie w Albanii.
W 1917 r., został mianowany do stopnia kapitana artylerii. 1 listopada 1918 r., podczas obrony miasta przybył do Lwowa, gdzie brał udział w organizowaniu technicznych warsztatów wojskowych, za co otrzymał szereg pochwał od zwierzchników oraz zyskał uznanie lwowiaków.
Według niektórych źródeł w okresie od 6 do 19 listopada 1918 r., przebywał w niewoli ukraińskiej. 23 listopada 1918 r., mianowano go szefem uzbrojenia w sztabie Armii „Wschód”, a od 29 marca 1919 r., szefem ekspozytury dowództwa tej armii w oblężonym Lwowie.

W roku 1920 został awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii. Od 10 czerwca 1920 r., szef Wydziału Artylerii w sztabie Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów. Od 2 października 1920 r., pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów. Zweryfikowany w stopniu podpułkownika służby stałej artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r..
Od 8 czerwca 1922 r., oficer w Okręgowych Zakładach Uzbrojenia nr 6 we Lwowie. W okresie od 25 czerwca 1923 do 15 czerwca 1927 r., pełnił funkcję Komendanta Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie. 1 grudnia 1924 r., został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej artylerii ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 r. Od 15 czerwca 1927 r., pełnił funkcję kierownika Okręgowej Składnicy Artylerii Nr 8 w Toruniu.
Z dniem 26 kwietnia 1928 r., został zwolniony z funkcji i przekazany do dyspozycji dowódcy DOK VIII. Z dniem 31 października 1928 r., został przeniesiony w stan spoczynku.

Później pracował jako dyrektor prywatnego gimnazjum w Strzyżowie, a w latach 1938-1939 jako emeryt mieszkał we Lwowie. We wrześniu 1939 r., pełnił funkcję spikera Rozgłośni Polskiego Radia we Lwowie, następnie dyrektor szpitala zorganizowanego w gmachu Politechniki Lwowskiej. Zagrożony aresztowaniem zaczął się ukrywać.
Po kapitulacji Lwowa został dowódcą grupy organizacyjnej Lwów-miasto POWW. W grudniu 1939 r., przejściowo stał na czele założonego przez siebie ZOWO, a w końcu grudnia 1939 r., został p. o. Komendanta Obszaru nr 3 ZWZ-1. Nominację otrzymał z rąk Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego i Komendanta Głównego ZWZ gen. Kazimierza Sosnkowskiego.
Zagrożony aresztowaniem 19 kwietnia 1940 r., opuścił Lwów z zamiarem przedostania się do Paryża. 25 kwietnia 1940 r., pod Jasionowem Polnym koło Horodecki został ciężko ranny i ujęty przez NKWD, a następnie przewieziony do więzienia przy ul. Łąckiego we Lwowie, gdzie zmarł.

Żonaty z Haliną z domu Korwin-Przyłuską, wywiezioną 13 kwietnia 1940 r., do Kazachstanu, skąd w 1946 r., powróciła z dziećmi do Polski. Miał czworo dzieci. Córki: Wandę (1907-1940), Alinę (1908-1986), Annę (1910-1962) i syna Romana (1914-1941)

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych,
Krzyż Niepodległości,
Złoty Krzyż Zasługi.