
ERNST, Eugeniusz Juliusz
Podporucznik rezerwy kawalerii.

Pseudonimy: "Pawłowski, Piotrowski".
Urodzony: 14 sierpnia 1896 r, w Warszawie.
Zmarł: 9 października 1970 r., w Warszawie.
Promocje:
Podporucznik.: 1924 r.
Funkcje:
Ochotnicza służba w Wojsku Polskim.: listopad 1918 - październik 1919 r., oraz lipiec - grudzień 1920 r.
Członek zarządu warszawskiego oddziału Związku Adwokatów Polskich.: ?? - ??
Członek Sądu Dyscyplinarnego Komisarycznej Rady Adwokackiej w Warszawie.: ?? - ??
Członek Tajnej Rady Adwokackiej w Warszawie.: 1941 - ??
Przewodniczący Cywilnego Sądu Specjalnego m. st. Warszawy i woj. warszawskiego.: jesień 1942 - ??
Kierownik biura prawnego "Varimexu".: 1945 - 1948 r.
Współorganizator i dyrektor administracyjny firmy "Metalexport".: 1948 - ??
Radca prawny w Towarzystwie Handlu Międzynarodowego "Dal".: 1949 - ??
Członek Kolegium Arbitrów przy Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego.: ?? - ??
Opinie:
Notatki:
Syn Hugona Franciszka, handlowca i Otylii Stiller. W 1914 r., otrzymał świadectwo dojrzałości w IV Gimnazjum w Warszawie i od listopada tego roku studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Po zajęciu miasta przez wojska niemieckie (sierpień 1915 r.) był instruktorem dzielnicowym Komitetu Obywatelskiego m. st. Warszawy.
Po odbyciu ochotniczej służby wojskowej kontynuował studia i w lutym 1922 r., uzyskał na UW dyplom magistra praw. Po odbyciu aplikacji sądowej i adwokackiej, w roku 1928 został wpisany na listę adwokatów w Warszawie, gdzie wkrótce otworzył własną kancelarię.
Podczas okupacji mieszkał przy ul. Śniadeckich 6, potem przy ul. Poznańskiej 21. Nadal wykonywał zawód adwokata i wchodził w skład Sądu Dyscyplinarnego Komisarycznej Rady Adwokackiej w Warszawie.
Jednocześnie od marca 1940 r., działał w tzw. konspiracyjnej grupie adwokatów warszawskich, a z chwilą utworzenia w 1941 r., Tajnej Rady Adwokackiej w Warszawie został jej członkiem. Od 1942 r., przewodniczący CSS dla m. st. Warszawy i województwa warszawskiego pod pseudonimami "Piotrowski" i "Pawłowski".
Po upadku Powstania Warszawskiego przebywał w obozie pracy przymusowej. Od kwietnia 1945 r., został adwokatem w Łodzi, a od września w Warszawie. Nie otworzył tu jednak własnej kancelarii, lecz kierował jedynie biurem prawnym "Varimexu", a następnie zajmował kierownicze stanowiska w firmie "Metalexport" oraz w Towarzystwie Handlu Międzynarodowego "Dal" Od 1951 r., wszedł w skład sekcji prawnej i komisji dla opracowania wniosków w sprawie modyfikacji polskiego prawa cywilnego w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego.
W listopadzie 1951 r., został usunięty w listy adwokatów, natomiast 3 kwietnia 1952 r., aresztowany. Po decyzji Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy z 16 marca 1955 r., o skierowaniu sprawy do uzupełnienia śledztwa został zwolniony z więzienia i postanowieniem Generalnej Prokuratury z 31 marca 1956 r., zrehabilitowany.
Wpisany ponownie na listę adwokatów w lipcu tego roku, pracował w Zespole Adwokackim nr 9 w Warszawie. Od 1962 r., wchodził w skład Komisji Rewizyjnej Naczelnej Rady Adwokackiej. Od 1962 r., pracował jako radca prawny.
Odznaczenia m.in.:
Krzyż Walecznych.: 1921 r.
|