Promocje:

Porucznik.: 19 marca 1939 r.
Podporucznik.: 15 października 1935 r.

Funkcje:

Służba w 61 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: 1930 - 1933 r.
Ukończył Szkołę Podoficerską przy 61 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Elew Szkoły Podchorążych dla Podoficerów Zawodowych w Bydgoszczy.: 1933 - 1935 r.
Dowódca plutonu w 61 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: październik 1935 - ??
Dowódca plutonu zwiadu kolarskiego 61 Pułku Piechoty.: (wrzesień 1939 r.).
Dowódca kompanii podczas Obrony Warszawy.: (wrzesień 1939 r.).
Zaprzysiężony w szeregi ZWZ.: kwiecień 1941 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Środka Wielkopolska Okręg Poznań AK.: kwiecień 1942 - 16/17 września 1943 r. (aresztowany).

Opinie:

Notatki:

Syn Józefa i Franciszki z domu Fajfer. Do 1917 r., mieszkał z rodzicami na terenie Rosji. Jesienią tego roku, w czasie trwania rewolucji bolszewickiej w Rosji, powrócił do Polski. Zamieszkał w Siedlcach, gdzie ukończył szkołę powszechną, a następnie uczęszczał do miejscowego gimnazjum.
Pod koniec lat dwudziestych mieszkał w Warszawie. W 1930 r., został powołany do odbycia służby wojskowej w Wojsku Polskim. Otrzymał przydział do 61 pp. w Bydgoszczy. Ukończył pułkową szkołę podoficerską. Pozostał w służbie wojskowej jako podoficer nadterminowy potem zawodowy.
W latach 1933-1935 uczył się w Szkole Podchorążych dla Podoficerów Zawodowych w Bydgoszczy. 15 października 1935 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 61 pp., na stanowisko dowódcy plutonu.

19 marca 1939 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej piechoty. W Wojnie Obronnej 1939 r., dowodził plutonem zwiadu kolarskiego 61 pp. Uczestniczył w walkach z wrogiem na szlaku bojowym pułku. Uczestnik walki Armii Poznań i Pomorze nad Bzurą, potem brał udział w obronie Warszawy, gdzie dowodził kompanią.
Po kapitulacji stolicy w dniu 28 września 1939 r., znalazł się w niewoli niemieckiej. Od października przebywał w obozie jenieckim nr XI B w Brunszwiku. W czasie transportu do obozu w Woldenbergu, w dniu 22 czerwca 1940 r., uciekł z transportu w Palędziu niedaleko Poznania. Pomocy i schronienia udzieliła mu łączniczka ZWZ Gertruda Stankiewicz, która ulokowała go na kwaterze konspiracyjnej we wsi Dąbrowa.

Zaopatrzony w fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Hoffman, w lipcu 1940 r., został przerzucony do wsi Podgaje w powiacie Środa Wielkopolska, gdzie pracował jako robotnik rolny. Tu pomocy udzielił mu Michał Matłowski i tutaj też nawiązał kontakty konspiracyjne z K. Latanowiczem „Profesorem”.
W kwietniu 1941 r., został zaprzysiężony do ZWZ przez kpt. Jana Kamińskiego „Franka”. Przejściowo dowodził Obwodem WTOP Środa. Oficjalnie zatrudniony jako robotnik leśny w Janowie.
W latach 1941 - 1942 zorganizował szkielet dowódczy konspiracji średzkiej ZWZ/AK. Od kwietnia 1942 r., był Komendantem Inspektoratu Rejonowego AK Środa Wlkp. Prowadził akcję scaleniową na podległym terenie z NOB i NOW. Latem opracował plany odbioru zrzutów lotniczych dla IR Środa Wlkp. w Janowie koło Kostrzyna. Był organizatorem placówek odbiorczych "Proso 1" i "Proso 2".

W nocy z 14 na 15 września 1943 r., dowodził placówką odbiorczą „Proso 2” przy odbiorze zrzutów. Po wykryciu materiałów zrzutowych przez Niemców został w nocy z 16 na 17 września 1943 r., aresztowany przez gestapo w gajówce Janowo. Przeszedł ciężkie śledztwo w siedzibie policji bezpieczeństwa w Poznaniu, potem w obozie Żabikowo k/Lubania. Pomimo tortur nie ujawnił swoich prawdziwych danych personalnych i tajemnic organizacyjnych. Zamordowany w obozie Żabikowo w dniu 12 sierpnia 1944 r. Jego zgon został odnotowany w aktach USC Poznań. Rodziny nie założył.

Odznaczenia m.in.: