Promocje:

Pułkownik.:
Podpułkownik.:
Major.: 15 sierpnia 1924 r.
Kapitan.: 1919 r.
Porucznik.:
Podporucznik.: lipiec 1916 r.

Funkcje:

Członek Polskich Drużyn Strzeleckich.: 3 listopada 1913 - ??
Żołnierz Legionów Polskich.: 6 sierpnia 1914 - lipiec 1917 r.
Uczestnik kursu oficerskiego Legionów.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 1 Pułku Piechoty Legionów, I Brygady Legionów.: ?? - lipiec 1917 r.
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: 6 sierpnia - 11 listopada 1918 r.
Wstępuje do Wojska Polskiego.: 11 listopada 1918 r.
Oficer do zleceń w I Oddziale Sztabu Generalnego.: listopad 1918 - 1 luty 1919 r.
Referent w Biurze Wywiadowczym Oddziału II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego.: 1 luty - 10 grudnia 1919 r.
Szef Oddziału II 3 Armii Wojska Polskiego.: ?? - 20 lipca 1920 r.
Dowódca batalionu w 201 Pułku Piechoty.: lipiec - grudzień 1920 r.
Uczestnik kursu w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 5 grudnia 1920 - 9 maja 1921 r.
Uczestnik kursu dla oficerów broni różnych w Oficerskiej Szkole Artylerii w Poznaniu.: 1 czerwca - 1 października 1921 r.
Staż na stanowisku dowódcy batalionu w 5 Pułku Piechoty Legionów (Wilno).: listopad 1921 - marzec 1922 r.
Dowódca III Batalionu 79 Pułku Piechoty (Słonim).: kwiecień 1922 - październik 1923 r.
Studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: 31 października 1923 - 1 października 1925 r.
Referent operacyjny w Inspektoracie Armii nr I.: 1 października 1925 - październik 1926 r.
II oficer w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie.: październik 1926 - październik 1927 r.
Dyrektor nauk w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi - Komorowie.: 4 października 1927 - 1929 r.
Szef sztabu 29 DP (Grodno).: 1929 - ??
Dowódca batalionu w 6 Pułku Strzelców Podhalańskich (Sambor).: 3 listopada 1931 - 10 lipca 1933 r.
Zastępca dowódcy 18 Pułku Piechoty (Skierniewice).: 10 lipca 1933 - 22 maja 1934 r.
Zastępca dowódcy 76 Pułku Piechoty (Grodno).: 23 maja 1934 - 5 listopada 1935 r.
Dowódca Pułku Korpusu Ochrony Pogranicza "Wilejka".: 5 listopada 1935 - maj 1939 r.
Dowódca 1 Brygady Górskiej KOP "Żywiec" (Sucha Beskidzka).: czerwiec - 20 wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony do Służby Zwycięstwu Polski.: październik 1939 r.
Dowódca wojewódzki SZP w Wilnie.: październik - listopad 1939 r. (aresztowany).
Komendant obozu Armii Polskiej w ZSRR w Kotubance.: sierpień 1941 - luty 1942 r.
Dowódca 8 DP Armii Polskiej w ZSRR.: marzec - maj 1942 r.
Oficer w sztabie Armii Polskiej na Środkowym Wschodzie.: ?? - ??
Oficer 2 Korpusu Polskiego.: ?? - ??

Opinie

Notatki:

Syn Franciszka i Marii z domu Góreckiej. W latach 1907 - 1914 uczęszczał do gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, gdzie w roku 1914 uzyskał świadectwo dojrzałości. Następnie studiował na Politechnice Warszawskiej.
Od 3 listopada 1913 r., działał w Polskich Drużynach Strzeleckich. Od 6 sierpnia 1914 r., żołnierz Legionów Polskich. W 1916 ukończył legionowy kurs oficerski. W lipcu tego roku awansowany do stopnia ppor. Dowodził plutonem w 1 pp Legionów w składzie I Brygady Legionów. Brał udział w walkach na Wołyniu. Był trzykrotnie ranny.
W listopadzie 1916 r., wraz z 1 pp Leg., został przewieziony z Baranowicz do Królestwa Polskiego. W czasie tzw. kryzysu legionowego został 22 lipca 1917 r., po odmowie złożenia przysięgi internowany w Beniaminowie. Po zwolnieniu z obozu, w okresie od 6 sierpnia 1918 do 11 listopada 1918 r., działał w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).

Od 11 listopada 1918 r., już w stopniu porucznika rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. W okresie od listopada 1918 do 1 lutego 1919 r., oficer do zleceń w I Oddziale Sztabu Generalnego. W 1919 r., awansowany do stopnia kpt. sł. st. Następnie od 1 lutego - 10 grudnia 1919 r. był referentem w Biurze Wywiadowczym II Oddziału Naczelnego Dowództwa WP, następnie do lipca 1920 szef II Oddziału 3 Armii.
W okresie od lipca do grudnia 1920 dowódca batalionu w 201 pp., którym dowodził podczas „Bitwy Warszawskiej” w wojnie polsko - bolszewickiej. Od 5 grudnia 1920 do 9 maja 1921 r., uczestnik kursu w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a następnie od 1 czerwca do 1 października 1921 kursu dla oficerów różnej broni przy Oficerskiej Szkole Artylerii w Poznaniu, po czym otrzymał przydział do 5 pp Leg. w Wilnie, gdzie w okresie od listopada 1921 do marca 1922 r., odbył staż na stanowisku dowódcy batalionu.

W okresie od kwietnia 1922 do października 1923 r., dowódca III batalionu w 79 pp. w Słonimiu. W okresie od 31 października 1923 do 1 października 1925 r., studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów oficer dypl. sł. st. piechoty. 15 sierpnia 1924 r., awansowany do stopnia majora sł. st.
Następnie pełnił kolejno funkcje: od 1 października 1925 do października 1926 r., referenta operacyjnego w Inspektoracie Armii nr I, potem od października 1926 - października 1927 r., II oficera w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie, następnie od 4 października 1927 do 1929 r., dyrektora nauk w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi - Komorowie, skąd w 1929 r., przeniesiono go na stanowisko szefa sztabu 29 DP w Grodnie.

W okresie od 3 listopada 1931 do 10 lipca 1933 r., dowodził batalionem w 6 psp w Samborze. 1 stycznia 1933 r., awansowany do stopnia podpułkownika dypl. sł. st. piech. W okresie od 10 lipca 1933 do 22 maja 1934 zastępca dowódcy 18 pp. w Skierniewicach, potem od 23 maja 1934 do 5 listopada 1935 r., zastępca dowódcy 76 pp. w Grodnie.
5 listopada 1935 r., przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy pułku KOP „Wilejka” z siedzibą dowództwa pułku w Wilejce na Wileńszczyźnie.
19 marca 1939 r., awansowany do stopnia pułkownika dypl. sł. st. Pułkiem KOP „Wilejka” dowodził do maja 1939 r. W czerwcu tego roku przeniesiony na stanowisko dowódcy organizowanej w Suchej Beskidzkiej 1 Brygady Górskiej KOP „Żywiec”, którą dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r., w składzie Armii „Kraków” z przydziałem do GO „Bielsko”.

1 Brygada Gór. KOP swój szlak bojowy rozpoczęła już 2 września, staczając zacięte boje z Niemcami pod Węgierską Górką, potem w walkach odwrotowych. Ostatnie walki Brygada stoczyła w ramach 55. DP Rez., dowodzonej przez pułkownika Kalabińskiego, w rejonie Księżopola, Majdanu wrześniowych Oleszyc, gdzie 20 września 1939 r., nastąpiło rozwiązanie Brygady.
Po wrześniowych walkach uniknął niewoli niemieckiej i przedostał się do Warszawy. Od października działał w konspiracji SZP na terenie Warszawy. W końcu tego miesiąca mianowany dowódcą wojewódzkim SZP w Wilnie. Z Warszawy do Wilna wyruszył 11 listopada 1939 r., w towarzystwie ppłk Nikodema Sulika i mjr Aleksandra Krzyżanowskiego. Podczas przekraczana granicy sowiecko-litewskiej pod Marcińkańcami, zostaje zatrzymany przez litewską straż graniczną i osadzony w obozie dla internowanych w VI Forcie w Kownie. Podawał się za artystę malarza. Podejmowane próby wykupienia go nie powiodły się.

Na początku lipca 1940 r., już po zajęciu Litwy przez wojska sowieckie wywieziony z Kowna do obozu w Kozielsku (tzw. Kozielsk II), a po uderzeniu Niemców na ZSRR - do Griazowca k/Wołogdy, gdzie go więziono do lipca 1941 r. Po uwolnieniu służy w Armii Polskiej w ZSRR. Od sierpnia 1941 do lutego 1942 r., był komendantem Obozu Kotubanka, potem w okresie od marca do maja 1942 r., dowódcą 8 DP, która w chwili ewakuacji do Iranu - 23 marca 1942 r., liczyła około 3 000 tys. żołnierzy i nie posiadała uzbrojenia.
Po formalnym rozwiązaniu 8 DP, 14 czerwca 1942 r., w Palestynie pełnił funkcje sztabowe w dowództwie Armii Polskiej na Środkowym Wschodzie. Potem służył w 2 Korpusie Polskim. Po zakończeniu wojny przebywał w Wlk. Brytanii. Do Polski powrócił 17 czerwca 1946 r. Ciężko chory przebywał w szpitalu wojskowym w Rogowie, gdzie zmarł 18 lipca 1947 r. Pochowany na Wojskowym Cmentarzu na Powązkach w Warszawie.

Rodziny nie założył.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych - czterokrotnie.
Krzyż Niepodległości.
Złoty Krzyż Zasługi.

Krzyż Zasługi Litwy Środkowej.