Promocje:

Major.: 15 grudnia 1945 r.
Kapitan.: 11 listopada 1943 r.
Porucznik.: 19 marca 1938 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1934 r.

Funkcje:

Służba w 5 Pułku Artylerii Lekkiej (Lwów).: 17 października 1927 - 2 października 1935 r.
Elew Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy.: 1932 - 1934 r.
Młodszy oficer baterii w 12 Pułku Artylerii Lekkiej (Tarnopol).: ?? - ??
Dowódca plutonu artylerii w 52 Pułku Piechoty (Złoczów).: 3 grudnia 1938 - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej.: koniec 1941 r.
Komendant Inspektoratu Brzeżany ZWZ/AK, Okręg Tarnopol.: 1 luty 1942 - 30 czerwca 1944 r.
Dowódca zgrupowania partyzanckiego (2 komp. 51 pp. i 1 komp. 52 pp.).: 10 czerwca 1944 - ??
Komendant Podokręgu Tarnopol.: 30 czerwca - lipiec/sierpień 1944 r.
Komendant Dzielnicy Północnej organizacji "NIE", Inspektorat Lwów "NIE".: luty - 25 lipiec 1945 r.
Komendant eksterytorialnej Dzielnicy Północnej "Gdynia", Eksterytorialny Okręg Lwów WiN.: ?? - ??

Opinie

Notatki:

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do V Gimnazjum im. S. Żółkiewskiego we Lwowie, gdzie w 1927 r., ukończył 6 klasę. W okresie od 17 października 1927 do 2 października 1931 r., służył w 5 pal we Lwowie jako podoficer artylerii.
W roku 1932 zdał jako ekstern maturę. W latach 1932-1934 w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. 15 sierpnia 1934 r., promowany do stopnia podporucznika służby stałej artylerii z przydziałem do dywizjonu detaszowanego 12 pal. w Tarnopolu, na stanowisko młodszego oficera baterii.

19 marca 1938 r., awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii. Od 3 grudnia 1938 r., dowódca plutonu artylerii w 52 pp. w Złoczowie. W szeregach 52 pp walczył w Wojnie Obronnej 1939 r. Walczył w rejonie Kielc, Iłży i Starachowic. Po zakończeniu działań wojennych uniknął niewoli i powrócił do Tarnopola, znajdującego się pod okupacją sowiecką. Po lipcu 1941 r., przebywał w Brzeżanach. Od końca 1941 r., czynny w konspiracji ZWZ.
1 lutego 1942 r., mianowany komendantem Inspektoratu ZWZ/AK Brzeżany, z zadaniem zorganizowania struktur inspektoratu. W skład inspektoratu weszły obwody; Brzeżany, Podhajce i Buczacz.
Jego aktywne działanie szybko przyniosło pozytywne efekty. Powstała sprawnie działająca sieć konspiracyjna inspektoratu. Z jego inicjatywy i pod jego kierunkiem w 1943 r., przeprowadzono szereg akcji dywersyjno-sabotażowych na liniach komunikacyjnych.

11 listopada 1943 r., awansowany do stopnia kpt. sł. st. art. Rozkazem komendanta Okręgu Tarnopol - ppłk F. Studzińskiego „Radwana” został 10 czerwca 1944 r., wyznaczony dowódcą Zgrupowania Partyzanckiego AK tworzonego jako batalion odtwarzanej w ramach AK 12 DP.
W skład baonu weszły 2 kompania 51 pp AK i 1 kompania 52 pp AK. Rozkazem komendanta Obszaru AK Lwów płk W. Filipkowskiego „Cis”, „Janka” z 30 czerwca 1944 r., został mianowany komendantem utworzonego w tym czasie Podokręgu AK Tarnopol. Na jego rozkaz 18 lipca 1944 r., podjęto wykonywanie zadań bojowych w ramach akcji „Burza”.

Dowodzone przez niego oddziały, skoncentrowane w lasach na wschód od Brzeżan nie zdążyły wziąć udziału w walkach z Niemcami. 25 lipca 1944 r., otoczone przez wojska sowieckie zostały skierowane do Brzeżan i tu 1 sierpnia 1944 r., rozbrojone. Około 100 żołnierzy zgrupowania zostało wcielonych do tzw. istriebitielnych oddziałów NKWD. Udało mu się wówczas wyjechać do Lwowa, gdzie się ukrywał.
Nadal czynny w konspiracji NIE. W okresie od lutego do lipca 1945 r., był komendantem Dzielnicy Północnej NIE w Inspektoracie Lwów NIE. 22 lipca 1945 r., zatrzymany we Lwowie przez NKGB pod fałszywym nazwiskiem. Nierozszyfrowany po trzech tygodniach, w sierpniu 1945 r., zostaje zwolniony. Wyjechał z Lwowa. Ewakuował się do Polski i jesienią 1945 osiadł w Gliwicach.

Podjął pracę zawodową na stanowisku zastępcy dyrektora Zjednoczenia Górniczo-Wiertniczego w Gliwicach. Kontynuował działalność konspiracyjną w Eksterytorialnym Okręgu WiN Lwów, gdzie objął funkcję komendanta Dzielnicy Północ krypt. „Gdynia”. Prowadził ewidencję ludzi i broni, rozdzielał zasiłki dla żołnierzy podległej struktury, sporządzał raporty sytuacyjne i kadrowe. Bezpośrednio, współpracował z mjr/ppłk A. Sawickim komendantem okręgu.
Awansowany do stopnia majora /wniosek 15 XII 1945/. W październiku 1946 r., ustalił przyczyny i skutki dekonspiracji komórki wiejskiej rejonu V w Suchej Psinie pow. Głubczyce. W kwietniu 1947 r., ujawnił się w WUBP Katowice.

Zagrożony aresztowaniem przez UB przenosi się do Jabłonowa pow. Żagań na Dolnym Śląsku, gdzie pod nazwiskiem Zygmunt Grzybowski pracował jako księgowy w Powiatowych Zakładach Mleczarskich, skąd go skierowano w 1952 r., na kurs głównych księgowych w Warszawie.
W roku 1948 był intensywnie rozpracowywany przez UB w ramach sprawy obiektowej „Radwan”. Poszukiwany przez UB. Podczas wyjazdów do Wrocławia korzystał z pomocy por. Czesława Lubelskiego znanego mu z okresu działalności konspiracyjnej w Brzeżanach. Jego żona mieszkająca w Gliwicach była inwigilowana przez WUBP Katowice.
Przeglądano jej korespondencję. Prowadzone działania miały na celu ustalenie miejsca jego pobytu i aresztowania. Jednak do 1956 r., skutecznie się ukrywał. Dopiero 10 lipca 1956 ujawnił się w Wydziale IV Departamentu Prokuratury Generalnej w Warszawie, skąd po przesłuchaniu został zwolniony.
Powrócił do swojego rodowego nazwiska. Zamieszkał z rodziną w Gliwicach. Pracował jako księgowy w Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych w Gliwicach. W styczniu 1971 r., przeszedł na emeryturę. Zmarł w Gliwicach 21 marca 1982 r. Pochowany na Cmentarzu Lipowym przy ul. Poniatowskiego w Gliwicach.

Żonaty z Julią Barbarą Barycką (1912-1974) wnuczką powstańca i zesłańca z 1863 r., do września 1939 r., nauczycielką, wywiezioną z rodzicami przez NKWD w 1940 r., do Omska i Tobolska, skąd powróciła w 1946. Mieli córkę Krystynę (ur. w 1940 r.) i syna Janusza (ur. w 1947 r.) mgr inż. elektryka – pracownika Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej.

Odznaczenia m.in.: