Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
HABINIAK, Aleksander.



HABINIAK, Aleksander

Major służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Kmicic”, „Kuźma”.

Urodzony: 19 lipca 1897 r., Bartkowice.

Zmarł: sierpień (?) 1940 r.


Promocje:

Major.: 1 sierpnia 1940 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1931 r.
Porucznik.: ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.: 31 stycznia 1920 r.

Funkcje:

Członek "Strzelca".: 1913 - ??
Służba w Legionach Polskich.: 1914 - ??
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: 1915 - ??
Rozpoczyna służbę w Wojsku Polskim.: listopad 1918 r.
Elew Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie.: 22 sierpnia 1919 - 31 stycznia 1920 r.
Służba w 25 Pułku Piechoty (Piotrków Trybunalski).: ?? - ??
Oficer instruktarzowy w PKU Piotrków Trybunalski.: 1923 - 1926 r.
Oficer w 77 Pułku Piechoty (Lida).: 1927 - 1928 r.
Oficer w 28 Pułku Piechoty (Łódź).: ?? - ??
Komendant Obwodowy Przysposobienia Wojskowego przy 28 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Komendant Obwodowy Przysposobienia Wojskowego przy 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej (Warszawa).: 1933 - ??
Komendant Związku Strzeleckiego na województwo warszawskie.: ?? - ??
Dowódca Batalionu Zapasowego 86 Pułku Piechoty, 19 DP (Lida).: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony do Organizacji Orła Białego.: jesień 1939 r.
Wiceprzewodniczący Organizacji Orła Białego na teren Warszawy.: jesień - koniec 1939 r.
Komendant Okręgu Polesie ZWZ.: marzec - sierpień 1940 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Władysława i Pauliny. W latach nauki w gimnazjum był członkiem tajnego skautingu. Od 1913 r., członek „Strzelca”. Następnie od sierpnia 1914 w Legionach Polskich.
Od 1915 r., działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie został przeszkolony wojskowo.
Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919 - 1920. W okresie od 22 sierpnia 1919 do 31 stycznia 1920 r., w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Absolwent klasy 18.

31 stycznia 1920 r., mianowany ppor. sł. st. piech. Po zakończeniu działań wojennych służył w 25 pp. w Piotrkowie Trybunalskim.
Do stopnia por. sł. st. piechoty awansowany po weryfikacji ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. W latach 1923 - 1926 był oficerem instruktarzowym, oddelegowany z 25 pp. do PKU Piotrków Trybunalski.
Następnie przeniesiony do 77 pp. w Lidzie, w którym służył w latach 1927 - 1928, skąd zostaje przeniesiony do 28 pp. w Łodzi. Mianowany komendantem obwodowym PW na miasto Łódź przy 28 pp.

1 stycznia 1931 r., awansowany do stopnia kpt. sł. st. piechoty. W roku 1933 przeniesiony do 36 pp. w Warszawie, gdzie pełnił funkcję komendanta obwodowego PW przy 36 pp. Legii Akademickiej.
Następnie komendant Związku Strzeleckiego na woj. warszawskie. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r., na stanowisku dowódcy batalionu zapasowego 86. pp. zorganizowanego w Ośrodku Zapasowym 19. DP w Lidzie.
Walczył z Armią Czerwoną na Kresach Wschodnich. Po zakończeniu działań wojennych był czynny na terenie Warszawy i okolicach w konspiracji niepodległościowej.

Od jesieni 1939 r., współorganizator sieci konspiracyjnej Organizacji Orła Białego. Był wiceprzewodniczącym OOB na teren Warszawy. W końcu 1939 r., został przeniesiony z OOB do Służby Zwycięstwu Polski.
Na początku 1940 r., został mianowany Komendantem Okręg ZWZ Polesie (Brześć). Polesie znajdowało się w tym czasie pod okupacją sowiecką. Z niewielką grupką współpracowników wyjechał w marcu 1940 r., na teren okręgu.
Funkcję Komendanta Okręgu ZWZ Polesie pełnił w okresie od marca do sierpnia 1940 r. Zręby ZWZ tworzył w niezwykle trudnych warunkach sowieckiej okupacji. Rozkazem Komendanta Głównego ZWZ został awansowany do stopnia mjr sł. st. piechoty z dniem 1 sierpnia 1940 r.
Swoją kwaterę główną zainstalował w Brześciu, gdzie w sierpniu 1940 r., został prawdopodobnie w wyniku zdrady zdekonspirowany przez agentów NKWD. Podczas próby aresztowania podjął obronę w trakcie, której zginął.

Był żonaty z Marią Habiniak, która także była była żołnierzem ZWZ/AK.

Odznaczenia m.in.:




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion