Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
JĘDRYCHOWSKI, Feliks-Franciszek.


JĘDRYCHOWSKI, Feliks-Franciszek

Pułkownik służby stałej.



Pseudonimy: „Brzechwa”, „Chudy”, „Ostroga” vel Feliks Stypułkowski.

Urodzony: 11 stycznia 1894 r., w Bochni.

Zmarł: marzec 1942 r., w Poroninie.


Promocje:

19 marca 1939 r.
1 stycznia 1929 r.
Major.: 1 lipca 1923 r.
Kapitan.: ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 15 listopada 1918 r.
Podporucznik.: 20 sierpnia 1915 r.
Chorąży.: 29 września 1914 r.

Funkcje:

Służba w 4 Pułku II Brygady Piechoty Legionów Polskich.: wrzesień 1914 - ??
Służba w 2 kompanii 4 Pułku Piechoty LP.: ?? - ??
Elew Szkoły Oficerskiej Legionów.: ?? - ??
Służba w armii austriackiej.: 1917 - 20 czerwca 1918 r.
Służba w 4 Pułku Piechotu Legionów (Kraków).: listopad 1918 - 10 czerwca 1920 r.
Służba w 66 Pułku Piechoty.: 10 czerwca 1920 - 22 lipca 1922 r.
Dowódca kompanii w 16 Pułku Piechoty (Tarnów).: ?? - ??
Dowódca batalionu w 16 Pułku Piechoty.: ?? - 6 grudnia 1923 r.
Dowódca I Batalionu 45 pułku Piechoty (Równe).: 6 grudnia 1923 - ??
Kwatermistrz 45 Pułku Piechoty.: ?? - 28 maja 1927 r.
Oficer d/s Przysposobienia Wojskowego w sztabie 5 Dywizji Piechoty.: 29 maja 1927 - 15 kwietnia 1929 r.
Komendant Placu Lwów.: 1929 r.
Uczestnik kursu dla dowódców pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: ?? - ??
Zastępca dowódcy 17 Pułku Piechoty (Rzeszów).: 15 kwietnia 1930 r. - 20 kwietnia 1934 r.
Dowódca 22 Pułku Piechoty (Siedlce).: 20 kwietnia 1934 - wrzesień 1939 r.
Dowódca Powiatu Częstochowa SZP.: październik - grudzień 1939 r.
Komendant Obwodu Częstochowa ZWZ.: grudzień 1939 - wiosna 1940 r.
Inspektor Rejonowy Częstochowa ZWZ.: wiosna 1940 - grudzień 1941 r.
P.o. Komendant Okręgu Radomsko-Kieleckiego ZWZ.: grudzień 1941 - luty 1942 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Józefa i Antoniny z domu Kociołek. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Bochni, a następnie do gimnazjum realnego w Bochni i Tarnowie, gdzie w roku 1914 otrzymał świadectwo dojrzałości.
Od 1912 czynny w Związku Strzeleckim, gdzie przeszedł przeszkolenie wojskowe. We wrześniu 1914 r., wstąpił tworzonego w Krakowie 4 pp Legionów Polskich, wchodzącego później w skład II Brygady Leg.

29 września 1914 r. mianowany chorążym piechoty. W styczniu 1915 r., uczestniczył w kampanii karpackiej, w walkach na froncie rosyjskim. W bitwie pod Cseries został ciężko ranny. Umieszczony w szpitalu wojskowym.
Po wyleczeniu przydzielony do 2 kompanii 4 pp. Leg. formowanego w Piotrkowie Trybunalskim przez płk Roję. Ukończył legionową szkołę oficerską.
20 sierpnia 1915 r., awansowany do stopnia ppor. piech. Walczył na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym wcielony do służby w armii austriackiej, gdzie służy do czerwca 1918 r. Następnie przebywał w Krakowie, a potem w Tarnowie, gdzie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.

W listopadzie 1918 r., został wcielony wraz ze swoim oddziałem POW do tworzonego w Krakowie 4 pp. Leg. 15 listopada 1918 r., awansowany do stopnia por. piech. W 1919 r., uczestniczył w walkach z Ukraińcami w Małopolsce Wschodniej, a następnie w 1920 r., na froncie białoruskim wojny polsko-bolszewickiej.
Jako dowódca kompanii za wykazane męstwo i odwagę został odznaczony VM kl. 5 i KW. Zweryfikowany w stopniu kpt. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.

Przeniesiony z dniem 10 czerwca 1920 r., do 66 pp, gdzie służył do 22 lipca 1922 r. Następnie przeniesiony do 16 pp. w Tarnowie na stanowisko dowódcy kompanii potem batalionu. W 16 pp. służył do 6 grudnia 1923 r.
Z dniem 6 grudnia 1923 r., został przeniesiony do 45 pp. na stanowisko dowódcy I batalionu w Równem. 1 lipca 1923 r., awansowany do stopnia mjr sł. st. Następnie do 28 maja 1927 r., pełnił funkcję kwatermistrza 45 pp. W okresie od 29 maja 1927 do 15 kwietnia 1929 r., służył w sztabie 5 DP, gdzie pełnił funkcję oficera PW.
W 1929 r., był m. in. Komendantem Placu Lwów. Ukończył kurs dla dowódców pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. 1 stycznia 1929 r., awansowany do stopnia ppłk sł. st.

Następnie z dniem 15 kwietnia 1930 r., przeniesiony do 17 pp. w Rzeszowie na stanowisko zastępcy dowódcy tego pułku. Z dniem 20 kwietnia 1934 r., mianowany dowódcą 22 pp. w Siedlcach. 19 marca 1939 r., awansowany do stopnia płk sł. st. W Wojnie Obronnej 1939 r., dowodził 22 pp.
Walczył w Borach Tucholskich, w zaciętych bojach odwrotowych prowadzonych na kierunku przez Bydgoszcz, ku Dolnej Bzurze przez Puszczę Kampinoską do Warszawy. Walczył nad Bzurą, potem z grupą żołnierzy i oficerów przedzierał się do Warszawy.

Uczestniczył w obronie stolicy do 28 września 1939 r. Przed kapitulacją znalazł się w gronie organizatorów SZP. Na początku października 1939 r., przebywał krótko w Siedlcach. Pod koniec tego miesiąca wyjechał do Częstochowy z zadaniem zorganizowania tam sieci konspiracyjnej SZP. Zalegalizowany pod nazwiskiem Feliks Stypułkowski zamieszkał w Grabówce i oficjalnie zatrudniony został jako referent społeczny gminy Grabówka.
Do grudnia 1939 r., pełnił funkcję dowódcy powiatu SZP Częstochowa potem po przekształceniu SZP w ZWZ, od grudnia 1939 r., komendantem Obwodu ZWZ Częstochowa.

Zręby konspiracji tworzył na tym terenie w oparciu o zawodowych oficerów, oficerów rezerwy, działaczy niepodległościowych. Jako doświadczony konspirator systematycznie rozbudował sieć konspiracyjną SZP/ZWZ. Stworzył sztab organizacji, potem struktury terenowe. Wiosną 1940 r., został mianowany komendantem Inspektoratu Rejonowego ZWZ Częstochowa w skład, którego weszły obwody: Częstochowa, Włoszczowa i Opoczno przekazany do okręgu łódzkiego, w zamian za obwód Radomsko.
Inspektorat organizacyjnie podlegał Komendzie Okręgu ZWZ Radom-Kielce. W grudniu 1941 r., został mianowany przez KG ZWZ p.o. Komendantem Okręgu Radom-Kielce ZWZ/AK. Ciężko chory na gruźlicę został odwołany w lutym 1942 r., i przewieziony na leczenie do Poronina, gdzie w końcu marca 1942 zmarł. Pochowany jako Feliks Stypułkowski na cmentarzu w Poroninie.

Żonaty.
Miał czterech synów: Andrzeja (ur. 7 VI 1922 r.), Wita (ur. 20 V 1931 r.), Jerzego (ur. 25 IV 1933 r.) i Wojciecha (ur. 5 II 1937 r) oraz córkę, która zmarła w bardzo wczesnym dzieciństwie.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (nr 6 205).
Krzyż Walecznych - trzykrotnie.
Krzyż Niepodległości.
Srebrny Krzyż Zasługi.




powrót


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion