JAROCKI, Alfons Jan.
Porucznik rezerwy piechoty.

Pseudonimy: „Ali”, „Antoni”, „Bernard”, „Juhas”, „Piotr”, „Roman”, „Stefan”, vel Jan Gołyński,vel Terenowicz.
Urodzony: 11 maja 1910 r., w Dąbrowie Chełmińskiej, powiat Chełmno.
Zmarł: 19 września 1948 r., CWK Wronki.
Promocje:
Porucznik.: 1945 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1936 r.
Funkcje:
Wcielony do 59 Pułku Piechoty (Inowrocław).: wrzesień 1932 r.
Uczestnik Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 15 Dywizji Piechoty (Bydgoszcz).: 12 września 1932 - 9 lipca 1933 r.
Przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 62 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: 1934 r.
Uczestnik ćwiczeń aplikacyjnych.: 1934 r.
Dowódca 9 Kompanii Ośrodka Zapasowego 16 Dywizji Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: wiosna 1940 r.
Organizator Obwodu Brodnica ZWZ.: ?? - ??
Komendant Inspektoratu Rejonowego Brodnica ZWZ.: 1940 - marzec 1941 r.
Komendant Inspektoratu Tczew AK.: marzec - czerwiec 1944 r.
Komendant Inspektoratu Chojnice AK.: ?? - czerwiec 1944 r.
Komendant Inspektoratu Chojnicko-Tczewskiego AK.: czerwiec - listopad 1944 r.
Szef organizacyjny Okręgu Pomorskiego Delegatury Sił Zbrojnych.: lipiec 1945 - ??
Szef organizacyjny Okręgu Pomorskiego Wolność i Niezawisłość.: ?? - ??
Opinie:
Notatki:
Syn Józefa (budowniczego) i Bronisławy z domu Ruszkowskiej. Ukończył miejscową szkołę powszechną. Następnie kształcił się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Bydgoszczy, gdzie 9 maja 1931 r., uzyskał dyplom nauczyciela, a w czerwcu 1931 r., zdał egzamin maturalny. W latach 1931-1932 pracował jako nauczyciel na bezpłatnej praktyce w Dąbrowie Chełmińskiej.
Na początku września 1932 r., został wcielony do 59 pp. w Inowrocławiu, skąd skierowano go do dalszej służby wojskowej na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 15 DP w Bydgoszczy, gdzie przebywał w okresie od 12 września 1932 do 9 lipca 1933 r.
Przeniesiony w stopniu plutonowego podchorążego do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 62 pp. w Bydgoszczy z zakwalifikowaniem się od 1934 do pracy w Przysposobieniu Wojskowym. W 1934 r., odbył ćwiczenia aplikacyjne, które ukończył w stopniu sierżanta podchorążego rezerwy piechoty.
1 stycznia 1936 r., został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty. Od lutego 1935 r., był nauczycielem w szkole powszechnej w Chełmnie. Jednocześnie prowadził zajęcia z Wychowania Fizycznego w zakładzie OO Pallotynów w Chełmnie.
Wojnę Obronną 1939 r., odbył jako dowódca 9 kompanii Ośrodka Zapasowego 16 DP. Podczas walk dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się uciec.
Był poszukiwany przez Niemców. Po zamordowaniu przez członków Selbstschutzu w Dąbrowie Chełmińskiej jego ojca i brata ukrywał się na Pojezierzu Brodnickim. Wiosną 1940 r., nawiązał kontakty z Wacławem Ciesielskim ps. „Roman” i Bronisławem Zawackim. W ramach powstałych struktur ZWZ organizował Obwód Brodnica, a następnie Inspektorat Rejonowy ZWZ Brodnica.
Zagrożony aresztowaniem został przeniesiony na teren Chojnic, gdzie miał zorganizować struktury ZWZ/AK. Z powodu napotkanych trudności nie wykonał w pełni powierzonego mu zadania.
W czerwcu 1942 przebywał w leśniczówce Lasek u leśniczego Brunona Kryna, potem w leśniczówce Długie u Józefa Ciesielskiego. Udało mu się uniknąć aresztowania. Ukrywał się w bunkrach leśnych TOW GP, z którym pozostawał w ścisłym kontakcie.
W tym okresie nie miał żadnych kontaktów z AK. W marcu 1944 r., ówczesny Komendant Podokręgu Północnego AK por. rez. Henryk Gruetzmacher ps. „Michał-Marta“ powierzył mu odtworzenie struktur Inspektoratu Tczew AK, który został w czerwcu 1944 r., połączony z Inspektoratem Chojnice. Inspektoratem Chojnicko-Tczewskim AK kierował do listopada 1944 r., kiedy to został wyznaczony Komendantem Inspektoratu Morskiego AK.
Po wojnie nie ujawnił się. W lipcu 1945 r., skontaktował się w Bydgoszczy z Józefem Grussem „Starzyńskim”, który powierzył mu funkcję szefa organizacyjnego Okręgu Pomorskiego DSZ, potem WiN. Zorganizował sztab okręgu składający się z byłych żołnierzy AK. Zorganizował też konspiracyjną drukarnię oraz wydawanie prasy podziemnej i ulotek. Zorganizował struktury WiN na terenie Podokręgu Północnego oraz w Grudziądzu. Utrzymywał łączność z prezesami powiatów WiN na Pomorzu. Brał udział w spotkaniach kierownictwa WiN w Bydgoszczy oraz Gdyni. Po aresztowaniach dokonanych przez UB w okresie od lutego do kwietnia 1946 r., rozbudowywał siatkę konspiracyjną WiN na Pomorzu. Posługiwał się dokumentami na nazwisko Jan Gołyński.
20 kwietnia 1946 r., został zatrzymany przez funkcjonariuszy WUBP w Bydgoszczy. Aresztowany na wniosek WUBP Bydgoszcz przez WPR Bydgoszcz 26 kwietnia 1946 r. Wyrokiem WSR Bydgoszcz, sygnatura akt Sr. 518/46 z dnia 24 września 1946 r., został skazany na 8 lat więzienia.
Po rewizji sprawy w NSW, w dniu 17 stycznia 1947 r., został skazany przez WSR Bydgoszcz na 10 lat więzienia. NSW postanowieniem z 11 kwietnia 1947 r., wyrok utrzymał.
Na posiedzeniu niejawnym z 7 lipca 1947 r., WSR w Bydgoszczy na podstawie amnestii z 22 lutego 1947 r., zmniejszył mu karę do 5 lat więzienia.
Przetransportowany z ZK Bydgoszcz do CWK we Wronkach. Zamordowany we Wronkach 19 września 1948 r., (wg oficjalnej wersji popełnił samobójstwo).Pochowany na cmentarzu we Wronkach. W październiku 1977 r., ekshumowany i pochowany razem z żoną na cmentarzu w Chełmnie.
Żonaty z Heleną Matuszewską (1907-1977), żołnierzem AK, aresztowaną przez gestapo 2 sierpnia 1942 r., i więzioną w obozie koncentracyjnym Stutthof. Z tego związku miał córki: Lidię-Marię, Hannę-Jadwigę, Aleksandrę-Barbarę i syna Antoniego-Tadeusza, zmarłego 1 grudnia 1946 r.
Odznaczenia m.in.:
Krzyż Walecznych.
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.
|