Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
JACHIEĆ Franciszek Jan.


JACHIEĆ Franciszek Jan.

Podpułkownik dyplomowany służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Dyrektor”, „Franciszek”, „Roman”.

Urodzony: 2 grudnia 1889 r., w Krakowie.

Zmarł: 30 stycznia 1965 r., w Milanówku.


Promocje:

Podpułkownik.: 22 stycznia 1941 r.
Major.: 15 sierpnia 1924 r.
Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.:
Chorąży.: 1914 r.

Funkcje:

Rozpoczął służbę w Komendzie Taborów Legionów Polskich.: sierpień 1914 r.
Oficer Polskiej Siły Zbrojnej.: 1917 r.
Wstępuje do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Oficer w 3 pp. Legionów.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 1 Pułku Piechoty legionów.: ?? - ??
Dowódca 9 kompanii w 1 Pułku Piechoty legionów.: ?? - ??
Oficer w sztabie Warszawskiego Okręgu Wojska Polskiego.: ?? -??
Nauka w Wyższej Szkole Wojennej.: 1922 - 1924 r.
Dowódca I Batalionu 10 pp (Łowicz).: 1924 - ??
Oficer Oddziału IV Sztabu Generalnego.: 1926 - 1932 r.
Komendant Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Małoletnich Nr 1 w Koninie.:
Przeniesiony w stan spoczynku.: 31 grudnia 1935 r.
Oficer w sztabie Armii "Pomorze".: wrzesień 1939 r.
Wstępuje do ZWZ.: luty 1940 r.
Komendant Obwodu Błonie, Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ.: luty 1940 - ??
Inspektor lewobrzeżnych obwodów Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ.: ?? - ??
Zastępca komendanta Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ.: luty - grudzień 1941 r.
Pełniący obowiązki komendanta Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ.: grudzień 1941 - 15 stycznia (formalnie), faktycznie do 1 kwietnia 1942 r.
Komendant Podokręgu Zachodniego, Obszaru Warszawa AK.: 1 kwietnia 1942 - 19 stycznia 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Stefana i Anny z domu Kafka.
Po ukończeniu Gimnazjum św. Anny studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia ukończył w 1914 r. W sierpniu tego roku wstąpił do Legionów Polskich w Krakowie, gdzie otrzymał przydział do Komendy Taborów. Awansował do stopnia chorążego. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r., był oficerem w stopniu porucznika, w Polskiej Sile Zbrojnej /PSZ/, a od listopada 1918 r., oficerem sł. st. w 3 pp. Leg. WP.
W latach 1919 - 1920 brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Dowodził plutonem, a następnie 9 kompanią 1 pp Leg. Po wojnie w stopniu kapitana, służył w sztabie Warszawskiego Okręgu Wojska Polskiego. W latach 1922 - 1924 studiował w WSWoj. w Warszawie.

15 sierpnia 1924 r., awansowany do stopnia majora dyplomowanego służby stałej piechoty. Podczas przewrotu majowego w 1926 r., przybył na czele swojego batalionu z Łowicza do Warszawy i obsadził Łazienki ubezpieczając Belweder. W latach 1926 - 1932 oficer Oddz. IV Sztabu Głównego, a od 1932 r., komendant Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Małoletnich Nr 1 w Koninie.
Z dniem 31 grudnia 1935 r., został przeniesiony w stan spoczynku. Współpracownik "Encyklopedii Wojskowej". W latach 1929 - 1939 wiceprezes Polskiego Związku Piłkarskiego. Po zwolnieniu z wojska osiedlił się z żoną i dwiema córkami w Milanówku, gdzie zamieszkał przy ul. Wspólnej 15.

Latem 1939 r., zmobilizowany do Wojska Polskiego. W Wojnie Obronnej 1939 r., pełnił służbę w sztabie Armii „Pomorze” rozbitej przez Niemców pod Sochaczewem. Uniknął niewoli i powrócił do Milanówka. W konspiracji ZWZ od początku 1940 r. W okresie od lutego do października 1940 r., był komendantem Obwodu ZWZ Błonie. W listopadzie 1940 r., mianowany inspektorem obwodów lewobrzeżnych ZWZ w Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ.

Mianowany ppłk dypl. rozkazem L. 12/BP z 22 stycznia 1941 r. Od lutego zastępca komendanta, a od grudnia 1941 r., p.o. komendanta Okręgu Warszawa - Województwo ZWZ. Po utworzeniu Obszaru Warszawskiego AK, od 15 stycznia 1942 r., a faktycznie od 1 kwietnia 1942 r., do rozwiązania AK w styczniu 1945 r., komendant Podokręgu Zachodniego w Obszarze Warszawskim AK.
W styczniu 1942 r., objął po płk Rzepeckim redaktorstwo pisma "Insurekcja". Wkrótce jednak był zmuszony zrezygnować z tej funkcji, ze względu na poważny konflikt z gen. Roweckim, który wybuchł przez na tle kontrowersji wokół niektórych artykułów.

Po wojnie przebywał w Zabrzu skąd w 1949 r., powrócił do Milanówka. W 1950 r., aresztowany przez UB był więziony przez półtora roku w Warszawie na tzw. Gęsiówce. Po zwolnieniu powraca do Milanówka. Założył tu w 1956 r., koło ZBOWiD. Aktywnie działał społecznie. Zmarł w Milanówku 30 stycznia 1965 r. Pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych (pięciokrotnie).: po raz piąty - 1 października 1944 r.
Krzyż Niepodległości.




powrót


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion