Promocje:

Podpułkownik.:
Major.: 19 marca 1939 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1934 r.
Porucznik.: 1 lipca 1920 r.
Podporucznik.:

Funkcje:

Słuchacz w Szkole Podchorążych w Warszawie.: 9 listopada 1918 - 22 czerwca 1919 r.
Adiutant batalionu w 79 Pułku Piechoty (Białystok).: ?? - ??
Dowódca kompanii w 79 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Oficer ewidencyjny Batalionu Zapasowego 79 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 12 Pułku Piechoty (Wadowice).: 23 listopada 1922 - ??
Adiutant batalionu w 12 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Oficer mobilizacyjny w DOK V w Krakowie.: 17 lipca 1924 - 20 października 1926 r.
Dowódca plutonu w 12 Pułku Piechoty.: 20 października 1926 - ??
Instruktor w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Łobzowie.: 3 grudnia 1927 - ??
Wykładowca w Batalionie Podchorążych nr 6 we Lwowie.: ?? - 1929 r.
Instruktor w 5 kompanii szkolnej w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty (Zambrów).: 1929 - 1932 r.
Studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: 1932 - 1934 r.
Referent w Oddziale I Sztabu Głównego Wojska Polskiego.: 1 listopada 1934 - 1 marca 1935 r.
Szef referatu w Oddziale I Sztabu Głównego Wojska Polskiego.: 1 marca 1935 - ??
Oficer w komisji d/s zbadania niemieckich możliwości mobilizacyjnych.: marzec 1936 r.
Dowódca kompanii w 3 Batalionie Strzelców w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 1 grudnia 1937 - ??
Asystent taktyki ogólnej w Centrum Wyszkolenia Piechoty.: 6 luty - czerwiec 1939 r.
Referent mobilizacyjno-personalny w Oddziale I Sztabu Głównego Wojska Polskiego.: czerwiec 1939 - ??
I oficer w sztabie obrony Lwowa (gen. Langnera).: wrzesień 1939 r.
Szef Oddziału IV (Kwatermistrzostwo) w Komendzie Obszaru Lwów.: sierpień 1942 - 18 października 1943 r.
Asesor Wojskowego Sądu Specjalnego Komendy Obszaru Lwów.: marzec 1943 r.
Szef sztabu Komendy Obszaru Lwów.: 18 października 1943 - 28 lipca 1944 r.
Komendant Organizacji "NIE" Obszaru Lwów.: czerwiec 1944 - luty 1945 r. (aresztowany przez NKWD).

Opinie:

Notatki:

Urodził się w rodzinie chłopskiej, wg innych informacji jego ojciec był właścicielem majątku 30-50 ha. Syn Aleksandra i Teofili z domu Zawadzkiej. W latach 1911 - 1917 ukończył 6 klas gimnazjum realnego w Radomsku, maturę uzyskał w 1922 r., w Brześciu n/Bugiem.
Potem w latach 1922 - 1923 przez dwa semestry studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie od 9 listopada 1918 do 22 czerwca 1919 r., był słuchaczem w Szkole Podchorążych w Warszawie, potem służył w 79 pp w Białymstoku jako adiutant baonu i dowódca kompanii.

1 lipca 1920 r., awansowany do stopnia por. sł. st. Brał udział w wojnie z bolszewikami 1919-1920 r. W okresie od 18 lipca do 1 grudnia 1920 r., przebywał w niewoli litewskiej, a po powrocie z niej został oficerem ewidencyjnym baonu zapasowego w 79 pp.
Od 23 listopada 1922 r., służył w 12 pp., stacjonującym w Wadowicach gdzie był m.in. dowódcą plutonu i adiutantem baonu. Z dniem 17 lipca 1924 r., przeniesiony do DOK V w Krakowie na stanowisko oficera mobilizacyjnego. 20 października 1926 r., powrócił do 12 pp. na stanowisko dowódcy plutonu.

3 grudnia 1927 r., przeniesiony na stanowisko instruktora w Szkole Podchorążych Rezerwy nr 5. Następnie do 1929 r., wykładowca w Batalionie Podchorążych nr 6 we w Lwowie, skąd został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, gdzie do 1932 był instruktorem w 5 kompanii szkolnej.
W latach 1932 - 1934 studiował w WSWoj. w Warszawie. Po jej ukończeniu awansowany, z dniem 1 stycznia 1934 r., do stopnia kpt. dypl. sł. st. piechoty i przeniesiony do Oddziału I Sztabu Głównego WP, gdzie od 1 listopada 1934 r., był referentem, a od 1 marca 1935 r., kierownikiem referatu.
W marcu 1936 r., powołany został przez szefa Sztabu Głównego w skład komisji mającej zbadać niemieckie możliwości mobilizacyjne oraz zakres i tempo ich zbrojeń. Od 1 grudnia 1937 r., był instruktorem i dowódcą kompanii 3 batalionu Strzelców w CWP w Rembertowie. Brał udział w operacji zajęcia Zaolzia, po czym od 6 lutego 1939 r., objął stanowisko asystenta taktyki ogólnej w CWP.

19 marca 1939 r., awansowany do stopnia mjr dypl. sł. st. piechoty. W czerwcu 1939 r., powrócił na stanowisko referenta mobilizacyjno - personalnego w Oddziale I SG WP. W czasie Wojny Obronnej 1939 r., był I oficerem w sztabie dowódcy obrony Lwowa gen. Langnera. Zbiegł z niewoli sowieckiej i przedostał się do Wilna, gdzie jako Cyryl Janson zaopatrzył się w potrzebne dokumenty, dzięki czemu mógł planować dotarcie do Francji.
10 grudnia 1939 r., estońskim statkiem wypłynął z Tallina do Sztokholmu, ale po drodze statek został zatrzymany przez niemiecki okręt wojenny i skierowany do Szczecina. Znajdujących się na statku Polaków osadzono w obozie jenieckim w Gross Born, gdzie przebywał do kwietnia 1940 r. Nierozpoznany jako oficer zostaje przewieziony do więzienia na Pawiaku w Warszawie, skąd go wkrótce zwolniono.

W okresie od sierpnia 1940 do czerwca 1942 r., przebywał w Straszowie, niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Od sierpnia 1941 r., miał kontakt z ZWZ. Zagrożony aresztowaniem, w czerwcu 1942 został skierowany do Lwowa.
Od sierpnia 1942 r., szef Oddziału IV (kwatermistrzostwo), a w okresie od 18 października 1943 do 28 lipca 1944 r., szef sztabu Komendy Obszaru AK Lwów. W marcu 1943 r., był również asesorem WSS przy Komendzie Obszaru.
W czerwcu 1944 r., został wyznaczony przez Komendę Główną AK na komendanta Organizacji NIE dla Obszaru Lwów. Organizował Obszar i sprawował funkcję komendanta od sierpnia 1944 do 19 lutego 1945 r.

W okresie drugiej okupacji sowieckiej Lwowa pracował w spółdzielni „Czuwaj” we Lwowie. Aresztowany przez NKWD 19 lutego 1945 r. Początkowo więziony we Lwowie (do 9 V 1945), a następnie przez kilka dni w Kijowie. Potem przewieziony do więzienia w na Łubiance, potem Butyrki, aby po odpowiednim „przygotowaniu” zeznawać jako świadek w procesie gen. Leopolda Okulickiego.
Następnie przez rok więziony w Kijowie, gdzie 12 stycznia 1946 r., został skazany na 5 lat pobytu w obozach. Karę odbywał w Charkowie, potem lutym - kwietniu 1949 r., w Dniepropietrowsku, wreszcie w Mordwińskiej ASRR. Zwolniony 15 kwietnia 1950 r. i zesłany do Krasnojarskiego Kraju.
Mieszkał i pracował jako murarz, malarz i zdun w Przedsiębiorstwie Leśnym „Jenisiejskles” we wsi Tasiejewo. 16 maja 1954 r., został zwolniony z zesłania wraz z unieważnieniem wyroku. Po zwolnieniu osiadł we wsi Las Rudnicki k/Jaszun pod Wilnem. 23 marca 1956 r., powrócił do Polski i zamieszkał u rodziny w Będzinie, a od 1 września 1956 r., podjął pracę zawodową w „Mostostalu” jako zastępca kierownika zaopatrzenia. 31 maja 1968 r., przeszedł na emeryturę. Zmarł w Sosnowcu 14 lutego 1970 i tam został pochowany na cmentarzu przy ul. Mireckiego.

Żonaty z Aurelią z domu Janson; syn Zdzisław ur. 1923, inż. elektryk, a następnie docent i profesor na wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej.

Odznaczenia m.in.:

Srebrny Krzyż Zasługi (1936 r.).
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

Wnioskowany o odznaczenie go Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.