Promocje:

Pułkownik.: 19 marca 1937 r.
Podpułkownik.: 1 stycznia 1928 r.
Major.: (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.).
Kapitan.: 1 grudnia 1919 r.
Porucznik.: 15 listopada 1918 r.
Podporucznik.: 9 października 1914 r.

Funkcje:

Dowódca plutonu w 1 kompanii, batalionu Kukiela (później w 1 pp Legionów).: sierpień 1914 - ??
Przydział do kadry I Batalionu Legionów Polskich.: 7 lipca - sierpień 1915 r.
Przydział do Stacji Zbrojnej w Krakowie.: 12 sierpnia 1915 - sierpień 1916 r.
Oficer w VI Batalionie 1 pp Legionów Polskich.: ?? - ??
Wcielony do armii austriackiej.: 17 września 1917 r.
Słuchacz Szkoły Oficerów Rezerwy Piechoty w Basovcu.: ?? - ??
Oficer w Komendzie Stacji Etapowej w Opcinie (koło Triestu).: ?? - 15 października 1918 r.
Dowódca I Batalionu w pułku Ziemi Rzeszowskiej.: 1 listopada 1918 - ??
Dowódca 2 kompanii Batalionu Zapasowego (Rzeszów).: ?? - 4 marca 1921 r.
Zastępca dowódcy Batalionu Zapasowego.: ?? - 4 marca 1921 r.
Kierownik wyszkolenia w Batalionie Zapasowym.: ?? - 4 marca 1921 r.
Uczestnik kursu informacyjnego w Dywizyjnym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Krakowie.: 4 marca - 8 kwietnia 1921 r.
Kierownik wyszkolenia w 17 Pułku Piechoty (Rzeszów).: ?? - lipiec 1921 r.
Dowódca II Batalionu w 17 Pułku Piechoty.: 29 listopada 1921 - 1922 r.
Dowódca II Batalionu w 77 Pułku Piechoty (Lida).: 1922 - 1926 r.
Uczestnik kursu dla dowódców batalionów i pułków w Rembertowie.: ?? - ??
Dowódca batalionu w 17 Pułku Piechoty (Rzeszów).: 1926 - ??
Zastępca dowódcy 17 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Kierownik Okręgowego Urzędu PW i WF nr III w Grodnie.: 1930 - 1932 r.
Dowódca 67 Pułku Piechoty (Brodnica).: 1 kwietnia 1932 - 16 kwietnia 1935 r.
Dowódca 6 Pułku Strzelców Podhalańskich (Sambor).: 17 czerwca 1935 - 4 czerwca 1938 r.
Dowódca Podkarpackiej Brygady Obrony Narodowej (Przemyśl).: 1938 - 1939 r.
Dowódca 3 Brygady Górskiej.: wrzesień 1939 r.
Polski Komendant obozu dla internowanych w Eger (Węgry).: ?? - ??
Członek Rady Naczelnej Obozu Polski Walczącej.: 1943 r.
Szef Wydziału Wojskowego Obozu Polski Walczącej.: 1943 r.
Inspektor Komendy Głównej AK.: 4 maja 1944 - lipiec 1944 r.
Dowódca 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. 16 - 26 lipca 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana i Zofii z domu Chudzickiej. Uczęszczał do I Gimnazjum im. St. Konarskiego, gdzie w roku 1910 otrzymał świadectwo dojrzałości. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jednocześnie pracował jako urzędnik asekuracyjny.
Od 1912 r., czynny w Związku Strzeleckim w Rzeszowie, gdzie ukończył kurs oficerski. Od 6 sierpnia 1914 r., służył w Legionach Polskich. Był dowódcą plutonu w 1 kompanii w batalionie M. Kukiela z którym we wrześniu 1914 r., dołączył do 1 pp LP.

9 października 1914 r., mianowany podporucznikiem piechoty. Walczył pod Laskami, Borzechowem oraz pod Krzywopłotami, gdzie 18 listopada 1914 r., został ciężko ranny. Do 3 czerwca 1915 r., przebywał na leczeniu w szpitalu w Wiedniu, potem w domu ozdrowieńców , zaś od 5 lipca 1915 r., w szpitalu w Piszczanach. Po wyleczeniu się z ran przydzielony w okresie od 7 lipca do sierpnia 1915 r., do kadry I Brygady Legionów Polskich, potem w okresie od 12 sierpnia 1915 do 15 sierpnia 1916 r., w Stacji Zbornej w Krakowie.
Następnie służy w VI Batalionie 1 pp LP. Po kryzysie przysięgowym w LP zostaje 17 września 1917 r., wcielony do armii austriackiej i skierowany do szkoły oficerów rezerwy piechoty w Basovcu. Do 15 października 1918 r., przydzielony do komendy stacji etapowej w Opcinie pod Triestem, skąd później przedostaje się do kraju.

Od 1 listopada 1918 r., współorganizował Pułk Ziemi Rzeszowskiej w którym dowodził I Batalionem. 15 listopada 1918 r., awansowany do stopnia porucznika piechoty. Walczył na froncie wojny polsko-ukraińskiej, w okresie od 17 stycznia do 20 czerwca 1919.
Przeniesiony do batalionu zapasowego w Rzeszowie, gdzie był dowódcą 2 kompanii, kierownikiem wyszkolenia i zastępcą dowódcy baonu do 4 III 1921.
Awansowany 1 grudnia 1919 r., do stopnia kapitana służby stałej piechoty. W okresie od 4 marca - 8 kwietnia 1921 r., ukończył kurs informacyjny typu „B” w Dywizyjnym Centrum Wyszkolenia w Krakowie. Następnie kierownik wyszkolenia 17 pp.

Na skutek złamania nogi, w okresie od 6 lipca do 12 grudnia 1921 r., przebywał na leczeniu i urlopie po czym powrócił na poprzednie stanowisko. Zweryfikowany w stopniu majora służby stałej piechoty ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Następnie od 29 listopada 1921 r., dowodził II batalionem 17 pp.
W 1922 r., przeniesiony z 17 pp do 77 pp w Lidzie na stanowisko dowódcy II batalionu. W roku 1926 przeniesiony z kolei z 77 pp do 17 pp na stanowisko dowódcy batalionu, a następnie zastępcy dowódcy pułku. Ukończył w Rembertowie kurs dla dowódców batalionu i pułków.

Działał na rzecz rozwoju sportu wojskowego. W latach 1922-1925 by opiekunem WKS w Lidzie, potem współorganizator klubu sportowego „Resovia” w Rzeszowie.

1 stycznia 1928 r., awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. W latach 1930 - 1932 kierownik Okręgowego Urzędu Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego nr III w Grodnie. Przeniesiony z dniem 1 kwietnia 1932 r., na stanowisko dowódcy 67 pp w Brodnicy, którym dowodził do 16 czerwca 1935 r.
W okresie od 17 czerwca 1935 do 4 czerwca 1938 r., dowodził 6 Pułkiem Strzelców Podhalańskich w Samborze. 19 marca 1937 r., awansowany do stopnia pułkownika służby stałej piechoty.
W okresie od 1938 do 1939 r., dowódca Podkarpackiej Brygady Obrony Narodowej w Przemyślu. Jednocześnie kierownik 10 Okręgowego Urzędu PW i WF przy DOK X w Przemyślu.

W Wojnie Obronnej 1939 r., dowodził 3 Brygadą Górską, której działania opóźniały wyjście Niemców z pasma Karpat w kierunku Lwowa. Walczył z wrogiem w obronie Starego Sambora. 19 września 1939 r., z resztkami brygady przekroczył granicę z Węgrami, gdzie został internowany i osadzony w obozie Györ, skąd go przeniesiono do Egeru, gdzie pełnił funkcję polskiego komendanta obozu.
W lipcu 1943 r., zbiegł z obozu i przedostał się do Warszawy, gdzie sprawował funkcję szefa Wydziału Wojskowego piłsudczykowskiego Obozu Polski Walczącej i członek Rady Naczelnej. Po jakimś czasie przechodzi do AK.

Od 4 maja 1944 r., pełnił funkcję inspektora w KG AK. Mianowany w 1944 dowódcą 27 WDP AK, którą dowodził w czasie akcji „Burza” na Lubelszczyźnie. Jednocześnie nominalny komendant Okręgu AK Wołyń.
Oddziały dywizji zdobyły m. in. Lubartów i Kock. Po rozpoczęciu rozbrajania żołnierzy AK przez oddziały sowieckie 26 lipca 1944 r., podjął decyzję o rozwiązaniu 27 WDP AK.Próbował przedostać się do Warszawy, ale wybuch powstania zastał go na prawym brzegu Wisły na Pradze. Następnie ukrywał się w Kurowie koło Tłuszcza.

29 listopada 1944 r., zatrzymany przez agentów Informacji Wojskowej. Aresztowany przez Wojskową Prokuraturę Garnizonową w Lublinie był więziony w areszcie WUBP Lublin, potem od lutego 1945 r., na Zamku Lubelski. Wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego Lublin z 13 sierpnia 1945 r., został skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Lublinie na karę 10 lat więzienia.
Od sierpnia 1945 r., był więziony w CWK Wronki, skąd na podstawie amnestii został zwolniony warunkowo (29 października 1945 r.). Po zwolnieniu z więzienia zamieszkał w Kijawie koło Nysy, gdzie w okresie od 26 lipca 1946 do 31 marca 1949 pracował jako magazynier w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich. W 1949 r., zamieszkał w Rzeszowie. W okresie od 15 maja 1949 do 15 czerwca 1951 r., pracował w Rzeszowskiej Spółdzielni Spożywców potem w Inwalidzkiej Spółdzielni Pracy, a od 20 marca 1952 r., w Spółdzielni Inwalidów „Spólnota”. Od 1 września 1958 r., przebywał na rencie inwalidzkiej.

Zmarł 15 października 1964 r., w Rzeszowie i tu został pochowany na miejscowym cmentarzu Pobitno.
Żonaty z Marią Pelczarską , po jej śmierci w 1924 z Janiną Topolską z którą miał córki Marię /1926-1934/ i Stefanię Annę 1927-1995/ zamężną Wirską. Jego pamięci poświęcone są tablice pamiątkowe w kościele św. Jadwigi w Krakowie oraz tablica na domu przy ul Dekerta 4 w Rzeszowie. Jego imię nosi skwer w Rzeszowie.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Krzyż Walecznych (czterokrotnie).
Krzyż Niepodległości.
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921.
Medal 10 Lecia Odzyskania Niepodległości.