KOZIORADZKI, Leszek Kazimierz
Porucznik broni pancernej.

Pseudonimy: „Aleksander”, „Bohowityn”, „Aleksander”, „ Męciński”.
Urodzony: 27 kwietnia 1910 r., we Lwowie.
Zmarł: 29 maja 1943 r., w ruinach getta warszawskiego.
Promocje:
Porucznik.:
Podporucznik.: 15 sierpnia 1933 r.
Funkcje:
Elew Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu.: 1931 - 1933 r.
Dowódca plutonu w 1 Pułku Strzelców Konnych (Garwolin).: 1933 - ??
Uczestnik kursu aplikacyjnego dla oficerów broni pancernej w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie.: 1936 - 1937 r.
Dowódca plutonu w szwadronie pancernym 12 Batalionu Pancernego (Łuck).: 1937 - 1939 r.
Dowódca szwadronu tankietek w 21 Dywizjonie Pancernym, Wołyńskiej Brygady Kawalerii.: wrzesień 1939 r.
Oficer Oddziału Rozpoznawczego Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Andersa.: wrzesień 1939 r.
Komendant Okręgu Lwów-Wschód ZWZ-1.: wrzesień 1940 - grudzień 1941 r.
Oficer w Komendzie Obszaru Lwów.: grudzień 1941 - 1942 r.
Organizator 2 szwadronu pionierów w Dywizjonie AK "Zagrobla".: 1942 - 1943 r.
Wykładowca w konspiracyjnej Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty AK.: 1942 - 1943 r.
Opinie:
Notatki:
Kształcił się w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie, gdzie otrzymał w roku 1929, świadectwo dojrzałości. W latach 1931 - 1933 w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. 15 sierpnia 1933 r., promowany na stopień podporucznika służby stałej kawalerii z przydziałem do 1 psk w Garwolinie na stanowisko dowódcy plutonu.
W latach 1936-1937 przebywał na rocznym kursie aplikacyjnym dla oficerów broni pancernej w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie. 19 marca 1937 r., promowany do stopnia porucznika.
W latach 1937-1939 dowódca plutonu w szwadronie pancernym 12 batalionu pancernego w Łucku. W Wojnie Obronnej 1939 r., walczył z Niemcami na stanowisku dowódcy szwadronu tankietek 21 dyonu panc. Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Uczestnik walk pod Mokrą, potem w bojach odwrotowych i na Lubelszczyźnie.
Po reorganizacji, od 22 września 1939 r., walczył w Oddziale Rozpoznawczym GO Kawalerii gen W. Andersa. Po zakończeniu działań wojennych uniknął niewoli. Przebywał w rodzinnym Lwowie, gdzie w okresie od 1940 do 1941 r., działał w konspiracji w Okręgu Lwów-Wschód ZWZ-1.
Od września 1940 Komendant Okręgu Lwów-Wschód ZWZ-1. W grudniu 1941 r., skierowany do pracy konspiracyjnej w Związku Odwetu Komendy Obszaru nr 3 ZWZ. W 1942 r., przeniesiony do Warszawy, gdzie organizował 2 szwadron pionierów AK w dyonie „Zagrobla”. Był też wykładowcą w konspiracyjnej szkole podchorążych rezerwy piechoty AK. 20 maja 1943 r., został aresztowany przez Niemców i uwięziony na Pawiaku. Rozstrzelany 29 maja 1943 r., w getcie w Warszawie.
Odznaczenia m.in.:
|