Promocje:

Pułkownik.: styczeń 1945 r.
Podpułkownik.: 15 sierpnia 1942 r.
Major.: 1 stycznia 1935 r.
Kapitan.: 1 lipca 1925 r.
Porucznik.: 1 lipca 1920 r. (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.).
Podporucznik.: 1918 r.

Funkcje:

Powołany do służby w armii carskiej.: 1916 r.
Elew Drugiej Peterhofskiej Szkoły Chorążych.: ?? - maj 1917 r.
Chorąży w 21 Pułku Strzelców Syberyjskich.: ?? - jesień 1917 r.
Dowódca kompanii osłony sztabu 3 Dywizji Piechoty I Korpusu Polskiego w Rosji.: jesień 1917 - ??
Wstępuje do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Oficer w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej.: 1919 - 1920 r.
Oficer w 10 Pułku Artylerii Ciężkiej w Przemyślu.:1921 - 1923 r.
Adiutant Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu.: 1923 - 1924 r.
Instruktor i wykładowca w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu.: 1924 - 1928 r.
Dowódca baterii w 18 Dywizjonie Artylerii Polowej w Ostrowii Mazowieckiej.: 1928 - 1935 r.
Dowódca Dywizjonu w 18 Pułku Artylerii Polowej w Ostrowii Mazowieckiej.: 1935 - 1938 r.
Dowódca Ośrodka Zapasowego 24 Pułku Artylerii Lekkiej w Tarnopolu.: 1939 r.
Komendant Powiatu Warszawa Organizacji Wojskowej "Wilki".: grudzień 1939 - ??
Szef sztabu Organizacji Wojskowej "Wilki".: ?? - 1942 r.
Członek Armii Krajowej.: wiosna 1942 r.
Szef sztabu Okręgu Wilno AK.: wrzesień 1942 - czerwiec 1944 r.
Komendant Okręgu Wilno.: czerwiec - 17 lipiec 1944 r.
Wykładowca w 1 Oficerskiej Szkole Artylerii w Chełmnie.: ?? - ??
Wykładowca w 2 Oficerskiej Szkole Artylerii w Olsztynie.: ?? - ??
Szef Wydziału w Głównym Inspektoracie Artylerii w Warszawie.: ?? - 1950 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 1950 r.
Wykładowca Studium Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim.: ?? - ??

Opinie:

Notatki:

Syn Mieczysława i Maksymiliany z domu Bujalskiej. W 1915 r., ukończył w Warszawie gimnazjum, gdzie zdał maturę. W latach 1915-1916 studiował ekonomię w Instytucie Handlowym w Kijowie.
W roku 1916 powołany do służby w armii rosyjskiej. Skierowany do Drugiej Peterhofskiej Szkoły Chorążych, którą ukończył w maju 1917 r. Następnie służył w stopniu chorążego w 21 Pułku Strzelców Syberyjskich. Od jesieni 1917 w I Korpusie Polskim gen. Dowbora-Muśnickiego, gdzie był dowódcą kompanii osłony sztabu 3 DP gen. Iwaszkiewicza-Rudoszańskiego.

Po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego w Rosji w lipcu 1918 r., przedostał się do Warszawy. Od listopada tego roku w stopniu podporucznika służby stałej artylerii służył w Wojsku Polskim. W okresie grudzień 1918 - kwiecień 1919 r., brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko - ukraińskiej, a następnie w latach 1919-1920 w wojnie polsko-bolszewickiej, w szeregach 2 pac.

1 lipca 1920 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii. W 1921 r., przeniesiony do 10 pac w Przemyślu, gdzie służy do 1923 r. Zweryfikowany w 1923 r., w stopniu porucznika służby stałej przez Ministerstwo Spraw Wojennych ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
W tym samym roku został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu, gdzie kolejno pełnił funkcję: adiutanta szkoły (1923-1924), instruktora i wykładowcy (1924-1928).

W okresie 1924-1926 był wykładowcą języka rosyjskiego. 1 lipca 1925 r., awansowany do stopnia kapitana służby stałej artylerii. W 1928 r., przeniesiony do 18 pap w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy baterii, potem w okresie od 1935 do 1938 dowódca dyonu.
1 stycznia 1935 r., awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii. W latach 1938-1939 był wykładowcą w Szkole Strzeleckiej w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu.
W Wojnie Obronnej 1939 r., uczestniczył jako dowódca Ośrodka Zapasowego 24 pal w Tarnopolu. Po zakończeniu działań, uniknął niewoli i przedostał się do Warszawy. Od grudnia 1939 r., czynny w grupie konspiracyjnej „Organizacja Wojskowa” – „Wilki” /OWW/ na stanowisku komendanta powiatu warszawskiego, potem szefa sztabu.

Po połączeniu w 1942 r., OWW z grupą konspiracyjną „Unia” nadal szef sztabu. Od wiosny 1942 czynny w AK. 15 sierpnia 1942 r., awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej artylerii. Skierowany przez KG AK do sztabu Okręgu AK Wilno, gdzie od września 1942 r., pełnił funkcję szefa sztabu Okręgu AK Wilno.
Jednocześnie zastępca Komendanta Okręgu AK Wilno. Po utworzeniu dowództwa sił AK dla Okręgów Wilno i Nowogródek i objęciu dowódcy tych sił przez podpułkownika Aleksandra Krzyżanowskiego „Wilka” został mianowany Komendantem Okręgu AK Wilno. Funkcję tą pełnił w okresie od czerwca do lipca 1944 r.

Wyznaczony przez Komendanta Głównego AK na stanowisko Komendanta Okręgu Wilno, ściśle tajnej organizacji „NIE” Brał udział w walkach prowadzonych przeciwko Niemcom podczas „Operacji Wileńskiej” w lipcu 1944 r.
Koordynował działania bojowe oddziałów AK w Wilnie. Po zakończeniu walk o Wilno w czasie rozmów prowadzonych z Sowietami w sprawie utworzenia korpusu AK mającego walczyć u boku Armii Czerwonej, na rozkaz „Wilka” ujawnił się wobec dowództwa sowieckiego, przez co została przekreślona możliwość uruchomienia Organizacji „NIE”.
Ostatecznie funkcji Komendanta Okręgu Wilno „Nie” nie objął. 17 lipca 1944 r., został podstępnie aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu śledczym NKWD w Wilnie. Po rozmowach z gen. Sierowem w przeciwieństwie do innych aresztowanych wyraził zgodę na podjęcie służby w Wojsku Polskim. 16 grudnia 1944 r., został przewieziony sowieckim samolotem do Białegostoku, potem krótko przebywał w Lublinie, gdzie formalnie zostaje wcielony do WP.

W styczniu 1945 r., został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej artylerii. Był m. in. wykładowcą w 1 Oficerskiej Szkole Artylerii w Chełmie, potem w Oficerskiej Szkole Artylerii Nr 2 w Olsztynie, a następnie szefem Wydziału w Głównym Inspektoracie Artylerii w Warszawie. Przeniesiony w 1950 r., w stan spoczynku.
Pracował potem jako wykładowca Studium Wojskowego na Politechnice Warszawskiej. 27 kwietnia 1957 r., brał udział w uroczystym pogrzebie płk. Aleksandra Krzyżanowskieo "Wilka" na Cmentarzu Powązkowskim, zamordowanego w lochach MBP w Warszawie 21 marca 1951 r.

Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł 21 marca 1965 r. Pochowany na dawnym wojskowym Cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari IV klasy,
Virtuti Militari V klasy (za wojnę z bolszewikami w 1919-1920),
Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
Srebrny Krzyż Zasługi,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Medal Wojska.