Promocje:

Major.: jesień 1943 r.
Kapitan.: 3 maja 1942 r.
Porucznik.: 19 marca 1939 r.
Podporucznik.: 15 października 1935 r.

Funkcje:

Uczeń w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu.: 1928 - 1933 r.
Nauka w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej-Komorowie.: 1933 - 1935 r.
Dowódca plutonu w 81 Pułku Piechoty (Grodno).: październik 1935 - ??
Dowódca plutonu pionierów 81 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Oficer informacyjny 81 Pułku Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: listopad 1939 r.
Uczestnik kursu w zakresie szyfrowania i metod prowadzenia działalności konspiracyjnej.: listopad 1939 r.
P. O. oficera do zleceń Komendanta Okregu Poznań ZWZ.: 1940 r.
Pełnomocnik Komendanta Okręgu Poznań d/s łączności z Komendą Główną ZWZ.: 1941 - ??
Szef Oddziału VI (BiP) Komendy Okręgu Poznań AK.: marzec - czerwiec 1941 r.
Szef Oddziału I Organizacyjnego, Komendy Okręgu Poznań ZWZ-AK.: wrzesień (?) 1941 - sierpień 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski.: lato - listopad 1942 r.
P. o. Szefa sztabu Komendy Okręgu Poznań AK.: sierpień 1942 - 15 października 1943 r. (aresztowany).
Szef Oddziału V Komendy Okręgu Poznań AK.: 1943 r.
Szef Oddziału VI (BiP) Komendy Okręgu Poznań AK.: sierpień - 15 października 1943 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Walentego, powstańca wielkopolskiego z zawodu ślusarza rusznikarza i Agnieszki z domu Klatkiewicz. Szkołę powszechną ukończył w Ostrowie, potem uczęszczał do miejscowego gimnazjum. Działał w harcerstwie. Po ukończeniu 5 klasy w 1928 r., zdał egzaminy i został przyjęty do Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu, gdzie w roku 1933 uzyskał świadectwo dojrzałości.
W latach 1933-1935 uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej – Komorowie. 15 października 1935 r., promowany na stopień podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 81 pp. w Grodnie, na stanowisko dowódcy plutonu, następnie dowódcy plutonu pionierów. 19 marca 1939 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej piechoty.

W Wojnie Obronnej 1939 r., walczył pełniąc funkcję oficera informacyjnego 81 pp., który w składzie 29 DP Armii „Prusy” został przerzucony na teren Województwa Łódzkiego. Uczestniczył w walkach, w rejonie Rawy Mazowieckiej i Piotrkowa Trybunalskiego. Wyróżnił się odwagą w bojach, w Lasach Przysuskich, gdzie doszło m. in. do walki wręcz. Po rozbiciu pułku w dniu 12 września 1939, przedzierał się przez Puszczę Kampinoską, z grupą żołnierzy w kierunku Warszawy.
Po kapitulacji stolicy przebywał u swojego brata Józefa. Od końca września 1939 r., był związany z konspiracją SZP. 8 października 1939 r., zaopatrzony w fałszywe dokumenty, w ubraniu cywilnym wyjechał do Grodna, gdzie mieszkała jego żona. Do zajętego przez Sowietów miasta dotarł 14 października 1939 r. Następnie wraz z żoną powrócił do Warszawy, gdzie ponownie nawiązał kontakty konspiracyjne. Zaprzysiężony do Służby Zwycięstwu Polski. W listopadzie 1939 r., przeszedł krótkie przeszkolenie w zakresie szyfrowania i metod prowadzenia działalności konspiracyjnej.

Skierowany do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie dotarł 5 grudnia 1939 r. W jakiś czas później odbył podróż do Warszawy, pod przykrywką robotnika ze Skierniewic. Powrócił do Ostrowa w dniu 23 grudnia 1939 r., z zadaniami organizacyjnymi dla Wielkopolski. Nawiązał szereg kontaktów z działaczami różnych grup, tworzącej się konspiracji wielkopolskiej.Budował z powodzeniem struktury ZWZ, głównie wśród pracowników kolejowych. W marcu 1940 r., podporządkował ZWZ utworzoną w Ostrowie Tajną Organizację Wojskową.
Brał udział w tworzeniu struktur ZWZ w Poznaniu, gdzie współpracował z mjr. Łukowiczem, por. Sosnowskim, ppor. Kamieńskim „Ściborem”. Od wiosny 1940 r., tworzył zawiązki Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski ZWZ. Doprowadził do współpracy placówki łączności KG ZWZ, działającej w Kaliszu z Okręgiem ZWZ w Poznaniu. Utworzył zawiązek Samodzielnego Wydziału Kurierskiego ZWZ/AK, utworzonego wśród kolejarzy węzła ostrowskiego.
W 1940 r., był p. o oficera do zleceń Komendanta Okręgu Poznań. Od początku 1941 r., stały przedstawiciel Komendanta Okręgu do utrzymywania kontaktów organizacyjnych z KG ZWZ. Uczestniczył w większości odpraw dla Komendantów Okręgów ZWZ w Warszawie.

Po rozbiciu przez gestapo, we wrześniu 1941 r., Komendy Okręgu ZWZ Poznań brał aktywny udział w odbudowie jej struktur. Z jego inspiracji obowiązki tymczasowych Komendantów Okręgu pełnili kolejno: kpt. Wacław Kotecki i por. Tadeusz Janowski „Wojnar”.
Od grudnia 1941 r., prowadził szeroką akcję scalania z ZWZ-AK lokalnych organizacji konspiracyjnych. Kierował wtedy Oddziałem I (Organizacyjnym) Komendy Okręgu Poznań ZWZ-AK.
W 1942 r., włączył do struktur Okręgu ostrowskie ogniwa OJN oraz NOB. Prowadził rozmowy z NOW. W okresie od lata do listopada 1942 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego AK Ostrów Wielkopolski.

3 maja 1943 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty. Od czerwca 1943 r., oprócz sprawowanych już wcześniej przez siebie funkcji, kierował również Oddziałem V (Łączność) i VI (BiP) Komendy Okręgu AK Poznań. Potem doszła również funkcja oficera zrzutowego.
Do 15 października 1943 r., był szefem sztabu Komendy Okręgu Poznań AK. W dniu 15 października 1943 r., w wyniku prowokacji konfidenckiej został aresztowany przez gestapo przy ul. Górna Wilda w Poznaniu.
W toku długotrwałego śledztwa poddawany torturom, nie przyznawał się do własnego nazwiska i pełnionych funkcji w AK. Za bohaterską podstawę został awansowany przez KG AK do stopnia majora służby stałej piechoty. Skazany przez Policyjny Sąd Doraźny w Poznaniu na karę śmierci. Zamordowany 7 czerwca 1944 r., w obozie karnym w Żabikowie.

W działalności konspiracyjnej brała udział jego najbliższa rodzina. Żona Stefania z domu Musiał ps. „Mama” (ur. 28 VII 1913 zm. 23 III 2000). Pochowana na cmentarzu w Wirach k/Lubonia, szwagierka Teresa Musiał ps. „Ewa” i jej mąż Wiktor.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy nr 12 799 (pośmiertnie),
Krzyż Walecznych,
Medal Wojska,
Krzyż Armii Krajowej.