Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
KAŁUZIŃSKI, Roman.


KAŁUZIŃSKI, Roman

Major służby stałej artylerii.



Pseudonimy: „Burza”, „Piwiarz”.

Urodzony: 12 sierpnia 1899 r., w Kielcach.

Zmarł: 2 czerwca 1943 r., w KL Auschwitz.


Promocje:

Major.: 19 marca 1939 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1931 r.
Porucznik.: 1 marca 1923 r., ze starszeństwem z 1 lipca 1921 r.
Podporucznik.: 15 stycznia 1921 r.

Funkcje:

Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: 1916 r.
Wstępuje ochotniczo do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w Pułku Piechoty w Kielcach.: 1918 - ??
Nauka w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu.: 15 sierpnia 1920 - 15 lutego 1921 r.
Młodszy oficer baterii w 4 Pułku Artylerii Polowej (Inowrocław).: ?? - ??
Oficer I Batalionu Artylerii.: ?? - ??
Dowódca baterii w 6 Pułku Artylerii Polowej/Lekkiej (Kraków).: ?? - 1932 r.
Wykładowca w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.: 1932 - 1935 r.
Dowódca baterii w 2 Pułku Artylerii Lekkiej (Dymiany).: 1935 - ??
Dowódca I Dywizjonu 2 Pułku Artylerii Lekkiej.: ?? - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: listopad 1939 r.
Komendant Obwodu Sosnowiec ZWZ.: luty 1940 - luty 1941 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Sosnowiec, Okręg Ślaski ZWZ-AK.: luty 1941 - 28 maja 1942 r.

Opinie:

Notatki:

Uczęszczał do gimnazjum realnego w Kielcach, gdzie roku 1918 ukończył szóstą klasę. W okresie nauki w gimnazjum był od 1916 r., członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W listopadzie 1918 r., ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do pułku piechoty w Kielcach. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 r.
Skierowany do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu, gdzie pobierał naukę w okresie od 15 sierpnia 1920 do 15 lutego 1921 r. 15 stycznia 1921 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej artylerii.

Następnie przydzielony do 4 pap. w Inowrocławiu na stanowisko młodszego oficera baterii. W 1921 r., zdał przed komisją egzaminacyjną kuratorium lwowskiego egzamin maturalny. W maju 1921 r., jako oficer I Batalionu Artylerii brał udział w III Powstaniu Śląskim. 1 marca 1923 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii i zweryfikowany przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w stopniu porucznika służby stałej artylerii ze starszeństwem z 1 lipca 1921 r.
Przeniesiony z 4 pap. do 6 pap. w Krakowie na stanowisko dowódcy baterii. 1 stycznia 1931 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej artylerii.

W 1932 r., został przeniesiony z 6 pal w Krakowie do Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko wykładowcy. W 1935 r., został przeniesiony do 2 pal w Dymianach koło Kielc na stanowisko dowódcy baterii.
19 marca 1939 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej artylerii. W Wojnie Obronnej 1939 r., dowodził I dywizjonem 2 pal Legionów w składzie Armii „Łódź”. Wykazał się męstwem i odwagą w walkach z wrogiem pod Burą Górą. Uczestniczył w obronie Modlina. Po kapitulacji twierdzy, od 29 września 1939 r., przebywał w niewoli niemieckiej. Przetrzymywany w obozie jenieckim w Działdowie, skąd zgodnie z umową kapitulacyjną został zwolniony w październiku 1939 r.

Po odzyskaniu wolności wyjechał do Kielc, gdzie mieszkał przed wojną. W listopadzie 1939 r., został zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski. Skierowany na teren Zagłębia Dąbrowskiego z zadaniem organizowania tam struktur konspiracyjnych, w ramach Dowództwa Wojewódzkiego Kielce SZP.
Bliski współpracownik ppłk. Henryka Kowalówki Komendanta Podokręgu Zagłębie Dąbrowskie ZWZ.
Od lutego 1940 r., był Komendantem Obwodu Sosnowiec ZWZ. Bardzo efektywnie zorganizował konspirację na podległym terenie. Aktywnie działając w dość szybkim okresie czasu rozbudował struktury obwodu. W lutym 1941 r., po przyłączeniu Podokręgu Zagłębie do Okręgu Śląsk ZWZ został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego Sosnowiec ZWZ-AK, którym dowodził do maja 1942 r.

Aresztowany przez gestapo w nocy z 27 na 28 maja 1942 r., i uwięziony w więzieniu w Mysłowicach, gdzie przeszedł ciężkie śledztwo z zastosowaniem tortur. Jednak nie załamał się i nikogo nie zdradził. Po długotrwałym śledztwie w ciężkim stanie zdrowia wywieziony do KL Oświęcim, gdzie został zamordowany 2 czerwca 1943 r.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion