Promocje:

Kapitan.: styczeń 1943 r., ze starszeństwem z listopada 1942 r.
Porucznik.: 1 stycznia 1938 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1933 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty (Jarocin).: wrzesień 1929 - sierpień 1930 r.
Uczestnik wojskowych ćwiczeń aplikacyjnych.: 1932 r.
Przydział mobilizacyjny do 32 Pułku Piechoty (Modlin).: 1933 r.
Dowódca plutonu w III Batalionie (Działdowo) 32 Pułku Piechoty.: 1933 - ??
Zmobilizowany do Wojska Polskiego.: sierpień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: początek 1941 r.
Szef Referatu III w Komendzie Obwodu Płońsk ZWZ.: styczeń 1941 - ??
Komendant Obwodu Płońsk AK.: sierpień - listopad 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego II "W" Płońsk-Pułtusk.: listopad 1942 - 5 luty 1943 r. (artesztowany).

Opinie:

Notatki:

Ukończył w Warszawie szkołę powszechną. W 1918 r., wraz z rodzicami przeniósł się do Nowej Wsi w gminie Ujrzeń, powiat Ciechanów. Miał braci Jana i Stefana członków Polskiej Organizacji Wojskowej. Uczęszczał do Gimnazjum Państwowego im. Z. Krasińskiego w Ciechanowie, gdzie w 1928 r., zdał maturę. W latach 1928-1929 uczył się na rocznym kursie buchalterii w Warszawie.
Następnie, w okresie od września 1929 do sierpnia 1930 r., odbywał służbę wojskową w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Jarocinie. Praktyki odbywał w 32 pp w Modlinie. Przeniesiony do rezerwy w stopniu tytularnego plutonowego rezerwy piechoty. Po odbytych w 1932 r., ćwiczeniach aplikacyjny został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty (1 stycznia 1933 r.) z przydziałem mobilizacyjnym do 32 pp. w Modlinie i przydzielony na stanowisko dowódcy plutonu w III Batalionie, stacjonującym w Działdowie.

Ewidencyjnie podlegał PKU Warszawa III. Do 1937 r., był zatrudniony jako buchalter w Ciechanowie. Po kolejnych ćwiczeniach, w dniu 1 stycznia 1938 r., został awansowany do stopnia porucznika rezerwy. Od 1939 r., pracował jako buchalter w firmie samochodowej Drewnowski i Spółka w Lublinie.
W sierpniu 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Walczył w Wojnie Obronnej 1939 r. Bliższy przydział nieznany. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał we wsi Cekcyn, w gospodarstwie swego brata, który przebywał w obozie jenieckim i oficjalnie pracował jako robotnik rolny.
Od początku 1941 r., był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej. Zaprzysiężony przez ppłk. Tadeusza Tabaczyńskiego „Kurp”. Od stycznia 1941 r., był szefem Referatu III w sztabie Komendy Obwodu Płońsk ZWZ.

W okresie od sierpnia do listopada 1942 r., był Komendantem Obwodu Płońsk AK, następnie od listopada 1942 do 5 lutego 1943 r., Komendantem Inspektoratu Rejonowego Płońsk-Pułtusk AK. W styczniu 1943 r., został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z 11 listopada 1942 r.
5 lutego 1943 r., został aresztowany w miejscowości Gwarzec Dolny przez żandarmów niemieckich wraz z Komendantem Obwodu Płońsk por. L. Dłużniewskim „Nadzieja”.

W godzinach wieczornych, dnia 5 lutego 1942 r., został umieszczony w areszcie żandarmerii w Czerwieńsku. W dniu 6 lutego podczas transportu z Czerwieńska do siedziby gestapo Nowym Dworze, w pobliżu miejscowości Kaski koło Zakroczymia podjął razem z por. „Nadzieją” próbę ucieczki. Po obezwładnieniu dwóch gestapowców udało im się wyjść z samochodu, a następnie pobiec w kierunku pobliskiego lasu. Podczas tej ucieczki kierowca, którego miał obezwładnić przewożony z nimi K. Zarzycki zastrzelił „Nadzieję”, natomiast Klimkiewicz został postrzelony w szczękę i nogę.

Ujęty po krótkim pościgu został przewieziony do Nowego Dworu, gdzie go poddano przesłuchaniom z zastosowaniem tortur. Po zakończeniu śledztwa na początku marca 1943 r., (dokładnej daty nie udało się ustalić) został z Nowego Dworu przewożony do obozu w Pomiechówku. Wykorzystując awarię samochodu, na drodze leśnej podjął udaną ucieczkę.
O powyższym zajściu zameldował Komendantowi Podokręgu Północ „Kurpowi”, który zarządził przeprowadzenie śledztwa w tej sprawie przez wywiad Podokręgu. W wyniku przeprowadzonych czynności nie stwierdzono jego zdrady podczas zatrzymania w gestapo, co zarzucali mu niektórzy członkowie sztabu obwodu AK Płońsk.

Przeniesiony do Obwodu Radzymin AK, gdzie zajmował się szkoleniem dywersyjnym żołnierzy AK na Placówce „Czajnik”. Działał też w tajnym nauczaniu. Czynny w konspiracji do stycznia 1945 r. Latem 1945 r., został aresztowany przez funkcjonariuszy WUBP Warszawa i uwięziony pod zarzutem współpracy z Niemcami. Skazany w 1946 r., przez WSR Warszawa na karę 15 lat więzienia, które opuścił w latach pięćdziesiątych. Dalsze losy nie są znane.

Odznaczenia m.in.: