Promocje:

Podpułkownik.: 19 marca 1938 r.
Major.: ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 r.
Kapitan.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 1 kwietnia 1920 r.
Podporucznik.:

Funkcje:

Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w 9 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - 31 października 1927 r.
Oficer w sztabie 24 Dywizji Piechoty.: 31 października 1927 - listopad 1928 r.
Oficer w 3 Pułku Piechoty Legionów (Zamość).: listopad 1928 - lipiec 1929 r.
Referent w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych (Warszawa).: lipiec 1929 - grudzień 1932 r.
Dowódca batalionu w 36 Pułku Piechoty.: grudzień 1932 - ??
Dowódca batalionu w 24 Pułku Piechoty (Łuck).: ?? - ??
I zastępca dowódcy 24 Pułku Piechoty.: sierpień 1939 r.
Dowódca Ośrodka Zapasowego 24 Pułku Piechoty (Łuck/Włodzimierz Wołyński).: sierpień - wrzesień 1939 r.
Zastępca dowódcy Ośrodka Zapasowego 27 Dywizji Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego nr II w Podokręgu Zachodnim Obszaru Warszawa ZWZ-AK.: luty 1941 - styczeń 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka i Anny. Ukończył gimnazjum. Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Walczył w szeregach 9 pp. Legionów, na froncie wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920.
1 kwietnia 1920 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej piechoty. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Służył nadal w 9 pp Leg., gdzie pełnił różne funkcje.

31 października 1927 r., został przeniesiony z 9 pp. Legionów do sztabu 24 DP. Jednocześnie był w kadrze oficerów piechoty. W listopadzie 1928 r., został przeniesiony ze sztabu 24 DP do 3 pp. Legionów w Zamościu. W lipcu 1929 r., przeniesiony z 3 pp. Legionów macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, na stanowisko referenta. Awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty ze starszeństwem od 1 stycznia 1930 r. W 1931 r., urzędowo zmienił imię na Ludwik na Ludwik Wiktor.

W grudniu 1932 r., został przeniesiony z Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych do 36 pp. na stanowisko dowódcy batalionu. Następnie został przeniesiony z 36 pp. do 24 pp. w Łucku na stanowisko dowódcy batalionu.
19 marca 1938 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. W 1939 r., pełnił funkcję I zastępcy dowódcy 24 pp. Od sierpnia 1939 r., pełnił funkcję dowódcy Ośrodka Zapasowego 24 pp w Łucku, ewakuowanego 6 i 7 września 1939 r., do Włodzimierz Wołyńskiego.

Następnie zastępca dowódcy Ośrodka Zapasowego 27 DP. Po zakończeniu Wojny Obronnej 1939 r., uniknął niewoli. Podczas okupacji niemieckiej czynny w konspiracji ZWZ/AK. W okresie od lutego 1941 do stycznia 1945 r. pełnił funkcję inspektora w Podokręgu Zachodnim Obszaru Warszawskiego AK. Podlegały mu obwody: Błonie, Sochaczew i Łowicz.
Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie pozostał w kraju. Mieszkał i pracował w Warszawie, gdzie zmarł 20 maja 1981 r. Pochowany na cmentarzu Północnym w Warszawie.

Żonaty z Ludwiką Natalią z domu Lubańską (ur. 12 sierpnia 1905. Zm. 26 stycznia 1986 r.). Pochowana na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Niepodległości.
Krzyż Walecznych (czterokrotnie).
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie).