Promocje:

Generał brygady.: 22 lipca 1947 r.
Pułkownik.: 1946 r.
Podpułkownik.: 11 listopada 1942 r.
Major.: 1936 r.
Kapitan.: 1 styczeń 1930 r.
Porucznik.: styczeń 1924 r.
Podporucznik.: czerwiec 1922 r.
Chorąży.: (1920 r.)

Funkcje:

Służba ochotnicza w Oddziale II sztabu III Korpusu Polskiego na Wschodzie.: kwiecień 1918 - ??
Służba w 6 (następnie 7) pułku artylerii polowej.: od grudnia 1918 r.
Działonowy w 7 pułku art. polowej.: sierpień - październik 1919 r.
Ogniomistrz służbowy w 7 pułku art. polowej.: październik 1919 - kwiecień 1940 r.
Szef baterii i oficer prowiantowy w 7 pułku art. polowej.: kwiecień 1920 - styczeń 1921 r.
Nauka w Szkole Podchorążych w Poznaniu.: marzec - listopad 1921 r.
Przydział do 16 pułku artylerii polowej.: ?? - ??
Rozpoczął służbę w 3 pułku artylerii ciężkiej.: kwiecień 1922 r.
Dowódca szkoły bombardierów i szkoły podoficerskiej w 3 pułku art. ciężkiej.: kwiecień 1923 - listopad 1923 r.
Adiutant II dywizjonu, 3 pułku artylerii ciężkiej.: listopad 1923 - kwiecień 1924 r.
Dowódca plutonu i p.o. dowódcy 5 baterii, 3 pułku artylerii ciężkiej.: kwiecień 1924 - ??
Redaktor instrukcji technicznych w Biurze Artylerii Francuskiej Misji Wojskowej.: wrzesień 1924 - luty 1926 r.
Dowódca 1 baterii, 3 pułku artylerii ciężkiej.: maj 1926 - ??
Praktyka w 77 pp. sierpień 1927 - czerwiec 1928 r.
Dowódca 2 baterii, 3 pułku artylerii ciężkiej.: czerwiec 1928 - marzec 1929 r.
Pełniący obowiązki adiutanta 3 pułku art. ciężkiej.: marzec 1929 - styczeń 1930 r.
Dowódca 2 baterii, 3 pułku artylerii ciężkiej.: styczeń - czerwiec 1930 r.
Pełniący obowiązki dowódcy dywizjonu, 3 pułku art. ciężkiej.: ?? - ??
Nauka w Wyższej Szkole Wojennej.: 1930 - 1932 r.
I oficer sztabu w 13 DP.: listopad 1932 - 1935 r.
III oficer sztabu Inspektoratu Armii w Toruniu.: 1935 - 1936 r.
Dowódca dywizjonu 22 pułku artylerii lekkiej.: 1936 - styczeń 1939 r.
II oficer sztabu Inspektoratu Armii w Toruniu.: styczeń 1939 - ??
Zastępca szefa Oddziału III sztabu Armii Pomorze.: wrzesień 1939 r.
Szef sztabu Okręgu Warszawa - Województwo.: wiosna - jesień 1940 r.
Oficer w Oddziale III Komendy Głównej ZWZ - AK.: 1941 - 1944 r.
Rozpoczął służbę w Ludowym Wojsku Polskim.: 15 sierpnia 1944 r.
Szef Wojskowego Biura Historycznego. Wojskowego Instytutu Naukowo - Wydawniczego.: 1944 - sierpień 1945 r.
Szef Oddziału Historycznego Sztabu Generalnego.: sierpień 1945 - ??
Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Uczestników Walki Zbrojnej z Niemcami o Niepodległość i Demokrację.: ?? - ??.
Oficer do specjalnych zleceń Szefa Sztabu Generalnego.: kwiecień 1947 - ??
Przeniesiony w stan spoczynku.: grudzień 1948 r.

Opinie:

Gen. Tadeusz Kutrzeba 17 grudnia 1932 r.:

"Bardzo inteligentny, umysł jednak niesłychanie skomplikowany. Przesadna skłonność do drobiazgowej analizy, utrudniająca wyciągnięcie logicznych wniosków. Decyduje się bardzo łatwo i wykazuje w obronie swojej decyzji konsekwencję, graniczącą z uporem. Posiada często decyzje teoretyczne oryginalne, ale nierealne. Samodzielny i oryginalny w pomysłach i pracy. W wypowiadaniu swych myśli wykazuje skłonność do frazeologii, przez co nieraz zaciemnia właściwy obraz. Bardzo pracowity i sumienny.
Do pracy w sztabie nadaje się z racji swej zdolności, wymaga jednak przynajmniej na razie dobrego kierownictwa i silnej ręki".

Notatki:

Syn Kazimierza, adwokata i Wandy z domu Mataczyńskiej.
Od 1906 r., był uczniem gimnazjum we Lwowie, natomiast od roku 1912 w Bąkowicach pod Chynowem, gdzie w roku 1914 uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1914 r., wraz z wybuchem Wojny Światowej przebywał na terenie Królestwa Polskiego. W związku z tym, że był obywatelem austriackim, został aresztowany i wywieziony w głąb Rosji. Do Polski powrócił w 1918 r.

W styczniu 1921 r., przeniesiono go do rezerwy, jednak postanowił pozostać w Wojsku Polskim.

We wrześniu 1939 r., był oficerem sztabu Armii Pomorze. Podczas odwrotu znad Bzury, w kierunku Warszawy został ciężko ranny w płuco (Puszcza Kampinoska). Po wyleczeniu się w Warszawie podjął działalność konspiracyjną.
Na początku 1940 r., wydał broszurę pt.: "U źródeł polskiej niemocy wojskowej". Po klęsce Francji załamał się i zwątpił w sens walki. Jesienią 1940 r., złożył swoją dymisję. Do służby jednak powrócił w 1941 r.
Współpracownik pisma "Insurekcja", opracował m. in. relację o działaniach Armii Pomorze.

Współtwórca drugiego planu powstania powszechnego (wrzesień 1942 r.) i planu Akcji "Burza" (listopad 1943 r.).
Wybuch powstania w Warszawie zastał Kirchmayera w okolicach Otwocka, gdzie przebywał na rekonwalescencji, po amputacji nogi. Stamtąd przedostał się do Lublina i 15 sierpnia 1944 r., zgłosił się do służby do LWP.
Po wojnie był członkiem kolegium redakcyjnego "Bellony" i "Polski Niepodległej". Przemawiał na uroczystej akademii w drugą rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, 1 sierpnia 1946 r.
Jeden z organizatorów Akademii Nauk Sztabu Generalnego. Przez krótki okres był jej dyrektorem nauk, potem kierownikiem kursu i starszym wykładowcą historii wojen.

Po przejściu w stan spoczynku, rozpoczął pracę jako redaktor w wydawnictwie "Prasa Wojskowa". Członek prezydium na zjeździe połączeniowym ZBoWiD, który odbył się we wrześniu 1949 r., w Warszawie.
Aresztowany 13 maja 1950 r., Na "procesie generałów" (31 lipca - 13 sierpnia 1951 r.), został skazany na karę dożywotniego więzienia przez Najwyższy Sąd Wojskowy, zwolniony ze względu na zły stan zdrowia 15 października 1955 r., w kwietniu 1956 r., zrehabilitowany. Od września tego roku pracował w Dziale Historii Sztuki Wojennej, a następnie w Zakładzie Historii Polski w II Wojnie Światowej, w Instytucie Historycznym Polskiej Akademii Nauk.
Od grudnia 1956 r., był jednocześnie członkiem, a następnie wiceprezesem Zarządu Głównego, Rady Naczelnej i Komisji Odznaczeniowej ZBoWiD.

Pisarz wojskowości i publicysta. Opublikował imponującą ilość artykułów fachowych. Ponadto wydał m. in.:

"Geneza Powstania Warszawskiego" (1946 r.),
"Kampania Wrześniowa" (1946 r.),
"1939 i 1944. Kilka zagadnień polskich" (1957, 1958 r.),
"Uwagi i polemiki. Na marginesie londyńskiego wydania Polskie Siły Zbrojne w II Wojnie Światowej" (1958 r.).
Wydane pośmiertnie: "Pamiętniki" (1962 r.) i "W kraju i na obczyźnie" (1971 r.).

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych.: 1921 r.
Srebrny Krzyż Zasługi.: 1928 r.
Krzyż Grunwaldu III klasy.