Promocje:

Podporucznik (pośmiertnie).: wrzesień 1944 r.
Plutonowy podchorąży.: sierpień 1944 r.
Kapral podchorąży.: 1943 r.

Harcmistrz.: 27 grudnia 1943 r.

Funkcje:

Założyciel, kierownik i ideolog organizacji młodzieżowej "Pet".: wiosna 1940 - maj 1943 r.
Redaktor pisma "Przyszłość".: wiosna 1940 - ??
Członek Rady Programowej przy Naczelniku Szarych Szeregów.: ?? - ??
Członek Ścisłej Głównej Kwatery Szarych Szeregów "Pasieki".: wrzesień 1943 - ??
Wizytator Chorągwi Lubelskiej Szarych Szeregów (Ul "Zboże").: ?? - ??
Kierownik Sekcji Redakcyjnej zespołu "M".: ?? - ??
Redaktor miesięcznika "M. Agencja Młodych dla Redakcji i Kierownictw Środowiskowych".: (1943 r.)
Uczestnik III kursu Szkoły Podchorążych Piechoty Szarych Szeregów "Agricola".: marzec - październik 1943 r.
Dowódca I plutonu, 1 kompanii Oddziału Dyspozycyjnego "Agat"/"Pegaz".: luty/marzec - maj 1944 r.
Dowódca 1 kompanii Batalionu "Parasol".: maj - 25 sierpnia 1944 r.

Opinie:

Wniosek odznaczeniowy z 11 sierpnia 1944 r. (p.o. dowódcy Batalionu "Parasol" ppor. Jerzy Zborowski "Jeremi").:

"Jako dowódca plutonu w dniu 9.8 br. wytrzymał natarcie npla, dał inicjatywę do kontrataku, utrzymał się wyjątkowo [długo] na pozycjach mimo silnego ognia npla i dużych strat własnych. Z pozycji na cment. ewang. wycofał się ostatni, osłaniając odwrót własnego oddziału osobiście".

Wniosek awansowy do stopnia plutonowego podchorążego z 17 sierpnia 1944 r., (ppor. Jerzy Zborowski "Jeremi"):

"Jako dowódca plutonu (kompanii) trzykrotnie ranny, wraca na linię, by dowodzić oddziałem. Niepospolicie pracowity na polu organizowania i szkolenia, dzielny w walce (podany do KW)".

Notatki:

Syn Stanisława, właściciela folwarku i Małgorzaty Romockiej, brat cioteczny Andrzeja i Jana Romockich.
Od czerwca 1927 r., uczęszczał do prywatnego Gimnazjum Męskiego Zgromadzenia Kupców miasta Łodzi, gdzie w maju 1935 r., otrzymał świadectwo dojrzałości. Od października tego roku student w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W czerwcu 1938 r., zdał egzamin magisterski na tej uczelni, uzyskując uprawnienia ekonomisty (specjalizował się w zakresie spółdzielczości rolniczej). Nie zdołał jednak złożyć pracy dyplomowej z powodu wybuchu wojny.
Na świadectwie jego wystąpienia z uczelni z 9 marca 1940 r., zapisano, iż: "może otrzymać stopień magistra nauk ekonomiczno-handlowych po złożeniu pracy magisterskiej i przyjęciu jej przez Senat Akademicki".

Jeszcze w trakcie nauki w gimnazjum rozpoczął działalność społeczną jako skarbnik samorządu szkolnego, wkrótce wstępując do szkolnego koła Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej.
Działalność w ZPMD kontynuował również w czasie studiów, będąc wydawcą i redaktorem pisma "Czerwone Tarcze" (miesięcznika ZPMD dla młodzieży nieakademickiej) od numeru 6 z 1938 r. W tym samym roku został sekretarzem redakcji pisma "Naród i Państwo".
We wrześniu 1939 r., nie został zmobilizowany, przebywał u rodziców na wsi. Do Warszawy powrócił w październiku lub listopadzie tego roku i zamieszkał przy ul. Racławickiej.

Założyciel, kierownik i ideolog organizacji młodzieżowej "Pet", która miała charakter samokształceniowo-wychowawczy, oraz redaktorem pisma "Przyszłość". Jesienią 1942 r., wychowankowie "Petu" przeszli do Grup Szturmowych Szarych Szeregów, zaś sama organizacja została formalnie rozwiązana w maju 1943 r.
Uczestniczył w pracach zespołu "M" , zajmującego się akcjami wychowawczymi wśród młodzieży pozostającej poza organizacjami harcerskimi.

Dowódca nieudanego zamachu na SS-Obergruppenführera Wilhelma Koppego, przeprowadzonego w Krakowie 11 lipca 1944 r. W Powstaniu Warszawskim walczył wraz ze swoją 1 kompanią "Parasola" na Woli i w Starym Mieście.
Zginął w nocy z 25 na 26 sierpnia 1944 r. w czasie ataku na Pałac Radziwiłłów przy ul. Bielańskiej. Pośmiertnie mianowany podporucznikiem.

W konspiracji pracowała również żona Leopolda - Wanda z domu Iwanowska. Od 1940 r., studentka filologii polskiej tajnego Uniwersytetu Warszawskiego, a od roku 1943 pracownik kolportażu w Oddziale VI KG AK (BIP). Po wojnie krytyk literacki, sekretarz redakcyjny "Nowej Kultury", redaktorka w Państwowym Instytucie Wydawniczym.
Ojciec Stanisław, absolwent Politechniki we Lwowie, działacz społeczny i od 1938 r., poseł na Sejm RP, został aresztowany we wrześniu 1939 r., i zamordowany w KL Oranienburg.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.: 31 sierpnia 1944 r., (pośmiertnie).
Krzyż Walecznych.: 21 sierpnia 1944 r.