Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
LESKI, Kazimierz.


LESKI, Kazimierz Roman

Podpułkownik rezerwy.



Pseudonimy: "Bradl", "Czarny", "Dębor", "Erika", "Karol Jasiński", "Leon Juchniewicz", "Kazik", "Juliusz Kozłowski", "Jules Lefebre", "Pierre", "Władysław Wasilkowski".

Urodzony: 21 czerwca 1912 r. w Warszawie.

Zmarł: 28 maja 2000 r. w Warszawie.


Promocje:

Podpułkownik.: 1991 r.
Major.:
Kapitan.: 4 października 1944 r.
Porucznik.: 1943 r.
Podporucznik.: 1939 r.

Funkcje:

Elew Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa.: ?? -??
Oficer 1 Pułku Lotniczego.: wrzesień 1939 r.
W konspiracji od października 1939 r.
Szef kontrwywiadu organizacji "Muszkieterzy".: listopad 1939 - 1941/1942 r.
Pracownik kontrwywiadu Oddziału II KG ZWZ-AK.: 1941/1942 - ??
Pracownik komórki "666" kontrwywiadu w Oddziale II KG AK.: ?? - ??
Kierownik referatu komunikacji w Biurze Studiów Wojskowych Oddziału II KG AK.: ?? - ??
Szef referatu "997" (Wywiady Obce) w kontrwywiadzie Oddziału II KG AK.: styczeń 1942 - ??
Szef referatu "998" (Bezpieczeństwo Centralne) w kontrwywiadzie Oddziału II KG AK.: kwiecień - październik 1943 r. Dowódca 1 kompanii "Bradl", Batalionu AK "Miłosz".: sierpień - październik 1944 r.
Szef sztabu Obszaru Zachodniego AK.: ?? - ??
Szef sztabu Obszaru Zachodniego Delegatury Sił Zbrojnych.: ?? - ??
Naczelny inżynier Stoczni Gdańskiej nr 2.: ?? - ??
Szef sztabu (szef sekretariatu) Obszaru Zachodniego WiN.: sierpień (?) - 23 listopada 1945 r.
Pracownik redakcji naukowej Państwowych Wydawnictw Technicznych.: 1955 (?) - 1957 r.
Zastępca naczelnika wydziału w Zjednoczeniu Przemysłu Ciężkiego.: 1957 - 1962 r.
Zastępca dyrektora i p.o. dyrektora Ośrodka Dokumentacji i Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk.: 1962 - ??
Prezes Stowarzyszenia Wynalazców Polskich.: 1957 - 1960 r.
Przewodniczący Związku Powstańców Warszawskich.: ?? - ??
Honorowy obywatel Warszawy.: 1995 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Juliusza Leskiego oficera artylerii II Brygady Legionów i uczestnika wojny w 1920 roku. Po odzyskaniu niepodległości Juliusz wrócił do zawodu inżyniera i aktywnie zaangażował się w rozwój polskiego przemysłu obronnego.
Podczas przewrotu majowego w 1926 r. ojciec Kazimierza opowiedział się po stronie legalnej władzy, co zaważyło zarówno na jego dalszej karierze zawodowej jak i na życiu całej rodziny. Utracił on dotychczasową posadę, a rodzina popadła w finansowe problemy.

Kazimierz był absolwentem Gimnazjum im. Władysława IV, a następnie Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Hipolita Wewelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie (dyplom z 1936 r.) oraz Wydziału Budowy Okrętów na politechnice w holenderskim Delft.
Jeszcze podczas studiów w kraju, aby spłacić koszty nauki podjął pracę jako pracownik fizyczny w Głównych Warsztatach PKP, natomiast później, już w Holandii pracował jako konstruktor m. in. przy budowie polskiego okrętu podwodnego ORP "Orzeł".

Pomimo wielu atrakcyjnych ofert pracy za granicą, Leski powrócił ostatecznie do kraju, aby objąć stanowisko kierownika technicznego w budującej się Stoczni Gdyńskiej. Zanim jednak rozpoczął pracę w Gdyni, postanowił uregulować swoje sprawy z wojskiem i rozpocząć szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa.

W Wojnie Obronnej 1939 r., był oficerem 1 Pułku Lotniczego. 17 września został zestrzelony przez wojska sowieckie (ciężko kontuzjowany). W konspiracji od października 1939 r., najpierw we Lwowie a następnie w Warszawie. Początkowo był szefem kontrwywiadu "Muszkieterów", następnie od 1941 lub 1942 r., rozpoczął służbę w kontrwywiadzie ZWZ-AK.
Równolegle i niezależnie od pracy w kontrwywiadzie, jako pracownik komórki "666" KG AK organizował trasy przerzutowe kurierów na Zachód oraz kierował referatem komunikacji w Biurze Studiów Wojskowych Oddziału II Komendy Głównej AK.

Podczas okupacji formalnie był zatrudniony jako robotnik, a następnie jako kierownik techniczny w firmie produkcji mebli "Garbatka", stanowiącej własność Sandora Benisa vel Henryka Klimaszewskiego.
Podczas Powstania Warszawskiego dowodził 1 kompanią, Batalionu "Miłosz". Po upadku powstania został mianowany szefem sztabu Obszaru Zachodniego AK, a następnie Delegatury Sił Zbrojnych.

Aresztowany w sierpniu 1945 r. Po udanej ucieczce we wrześniu tego roku, został szefem sztabu (szefem sekretariatu) Obszaru Zachodniego Organizacji "Wolność i Niezawisłość". Ponownie aresztowany 23 listopada 1945 r.
3 lutego 1947 r., został skazany na 12 lat więzienia. Wyrok złagodzono następnie do 6 lat. W 1952 r., został jednak osądzony ponownie i skazany na 10 lat pozbawienia wolności "za współpracę z okupantem".

Zwolniony z więzienia 22 stycznia 1955 r., a 17 czerwca 1957 r., uniewinniony. Po zwolnieniu został najpierw pracownikiem redakcji naukowej Państwowych Wydawnictw Technicznych, następnie od 1957 r. zastępcą naczelnika wydziału w Zjednoczeniu Przemysłu Ciężkiego. Od 1962 r., był zastępcą dyrektora i p.o. dyrektora Ośrodka Dokumentacji i Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk.
Ze stanowiska tego zwolniony w wyniku specyficznej interwencji Służby Bezpieczeństwa. Od 1957 r., organizator i prezes Stowarzyszenia Wynalazców Polskich, do momentu jego rozwiązania przez władze w 1960 r.
W roku 1972 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował obszerne wspomnienia "Życie niewłaściwie urozmaicone", "Wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK".

Odznaczenia m. in.:

Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (19 luty 1944 r.).
Krzyż Walecznych. (27 sierpnia 1944 r.).
Virtuti Militari V kl. (18 września 1944 r.).
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (22 września 1944 r.).




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion