Promocje:

Major.: 1937 r. (ze starszeństwem od 19 marca 1937 r.)
Kapitan.: 1 stycznia 1930 r.
Porucznik.: 1 lipca 1920 r.
Podporucznik.: 1 czerwca 1919 r.

Funkcje:

Służba w plutonie saperów 13 DP armii pruskiej.: 16 kwietnia 1916 - ??
Powstaniec Wielkopolski.: ?? - ??
Żołnierz I Ochotniczego Batalionu Kościańskiego.: ?? - ??
Służba w 3 Pułku Strzelców Wielkopolskich.: 24 luty - grudzień 1919 r.
Służba w 57 Pułku Piechoty (Poznań).: grudzień 1919 - ??
Dowódca plutonu w 57 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 57 Pułku Piechoty.: ?? - 31 marca 1931 r.
Dowódca kompanii w 81 Pułku Piechoty (Grodno).: 21 marca 1931 - ??
Uczestnik kursu dla dowódców batalionu w Rembertowie.: 1937 r.
Dowódca I Batalionu w 81 Pułku Piechoty.: 1937 - wrzesień 1939 r.
Oficer operacyjny w Komendzie ZWZ-1 (Lwów).: ?? - ??
Komendant Podokręgu Lwów-Prowincja.: ?? - 5 kwietnia 1940 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka i Michaliny z domu Juskowskiej. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Kościanie, potem do gimnazjum w Poznaniu, gdzie ukończył 6 klas. W latach nauki współorganizował drużynę skautową. 16 kwietnia 1916 r., został powołany jako niemiecki poddany do służby w armii niemieckiej.
Służył w pododdziałach saperskich 13 DP. Ukończył kurs oficerów piechoty ale nie awansowano go do stopnia oficerskiego. Walczył na froncie zachodnim. Jesienią 1918 powrócił do Kościana. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego. Walczył w Kościanie, potem w szeregach I Ochotniczego Baonu Kościańskiego walczył w rejonie Kąkolewa, Pawłowic i Leszna, a następnie w Wolsztynie.

Od 24 lutego 1919 r., służył w utworzonym 3 pułku strzelców wielkopolskich, w grudniu tego roku przemianowanym na 57 pp. 1 czerwca 1919 r., został awansowany do stopnia podporucznika służby stałej piechoty, natomiast 1 lipca 1920 r., do stopnia porucznika.
Długoletni oficer 57 pp w Poznaniu, gdzie dowodził plutonem, a następnie kompanią. 1 stycznia 1930 r., awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty. Z dniem 21 marca 1931 r., przeniesiony z 57 pp do 81 pp w Grodnie, gdzie dowodził m. in. kompanią. Po ukończeniu w 1937 r., kursu dla dowódców batalionów w Rembertowie został awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty, ze starszeństwem od 19 marca 1937 r.

W latach 1937 - 1939 dowodził I Batalionem 81 Pułku Piechoty. W Wojnie Obronnej 1939 r., przeszedł cały szlak bojowy I Batalionu 81 pp., w składzie 29 DP, włączonej w skład Armii „Prusy”.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej 1939 r., znalazł się we Lwowie. Podjął tam działalność konspiracyjną w szeregach organizacji niepodległościowej ZWZ -1. Pełnił najpierw funkcję szefa organizacyjnego, a następnie Komendanta Podokręgu Lwów-Prowincja w Obszarze 3 Lwów ZWZ-1. Aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 5 kwietnia 1940 r., i uwięziony. Sądzony w grupie oficerów konspiracji ZWZ we Lwowie m. in.: z K. Dziekanowskim, W. Kotarskim, A. Berowskim. 20 listopada 1940 r., skazany przez sąd NKWD na karę śmierci. Wyrok wykonano 24 lutego 1941 r., w więzieniu we Lwowie.

Żonaty z Kazimierą z Osińskich, miał córkę Irenę i syna Jerzego Piotra.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych,
Srebrny Krzyż Zasługi,
Medal Niepodległości.