MUDRY, Aleksander.
Major dyplomowany służby stałej artylerii.

Pseudonimy: „Bronisław”.
Urodzony: 23 sierpnia 1899 r. we Lwowie.
Zmarł: październik 1943 r., KL Buchenwald.
Promocje:
Major dyplomowany.: 1 stycznia 1935 r.
Kapitan dyplomowany.: 1931 r.
Kapitan.: 1 lipca 1925 r.
Porucznik.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.: 1 listopada 1921 r.
Funkcje:
Uczestnik kursu w Szkole Oficerskiej Artylerii w Poznaniu.: ?? - ??
Służba w 2 Pułku Artylerii Górskiej (Stryj).: listopad 1921 - ??
Studia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie.: 1923 - 1925 r.
Oficer w 1 Pułku Artylerii Górskiej.: ?? - ??
Oficer w 5 Pułku Artylerii Ciężkiej (Kraków).: ?? - ??
Oficer w dyspozycji Ministra Przemysłu i Handlu w Warszawie.: 1926 - 1929 r.
Wykładowca taktyki ogólnej w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu.: 19 grudnia 1934 - ??
Dowódca I Dywizjonu 3 pułku Artylerii Lekkiej (Zamość).: 1938 - lato 1939 r.
Oficer artylerii w III Oddziale Sztabu Armii "Modlin".: lato - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: początek 1940 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego "Środek", Okręg Lublin ZWZ.: lipiec 1940 - 13 stycznia 1941 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Juliana. Ukończył gimnazjum we Lwowie. Od jesieni 1918 do wiosny 1919 r., uczestniczył w walkach z Ukraińcami w obronie Lwowa. Następnie służył w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Ukończył kurs szkoły oficerskiej artylerii w Poznaniu.
1 listopada 1921 r., został awansowany do stopnia podporucznika służby stałej artylerii z przydziałem do 2 Pułku Artylerii Górskiej w Stryju. Zweryfikowany przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w stopniu porucznika służby stałej artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
W latach 1923-1925 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów, w stopniu porucznika służył najpierw w 1 Pułku Artylerii Górskiej, następnie w 5 Pułku Artylerii Ciężkiej w Krakowie. 1 lipca 1925 r., został awansowany do stopnia kapitana SG.
W latach 1926-1929 był delegowany do dyspozycji Ministra Przemysłu i Handlu w Warszawie. W 1931 r., otrzymał nominację do stopnia kapitana dyplomowanego służby stałej artylerii.
Z dniem 19 grudnia 1934 r., został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisko wykładowcy taktyki ogólnej.
1 stycznia 1935 r., został awansowany do stopnia majora dyplomowanego służby stałej artylerii. W 1938 r., był dowódcą I Dywizjonu 3 pal. w Zamościu. Latem roku 1939 został przeniesiony do dowództwa Armii "Modlin" na stanowisko oficera artylerii w Oddziale III Sztabu. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r.
Po zakończeniu działań uniknął niewoli. Od jesieni 1939 r., przebywał w Warszawie. Na początku 1940 r., został zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej. W drugiej połowie 1940 r., skierowany z ekipą płk. Pełczyńskiego na Lubelszczyznę. Od lipca 1940 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu „Środek” ZWZ w skład, którego wchodziły obwody: Lublin, Chełm, Puławy, Janów Lubelski i Lubartów.
Pracą konspiracyjną na podległym terenie kierował do stycznia 1941 r. Aresztowany w dniu 13 stycznia 1941 r. przez gestapo razem z ppłk. Zalewskim i kpt. Grzybowskim. Więziony na Zamku w Lublinie, gdzie był przesłuchiwany aż do sierpnia 1943 r.
Według różnych relacji w śledztwie był traktowany łagodnie, miał złożyć obszerne zeznania dotyczące struktur i obsady osobowej Lubelskiego Okręgu ZWZ. Pracował w kancelarii więzienia i miał dość dużą swobodę w poruszaniu się, uzyskał nawet zgodę Niemców na zawarcie ślubu.
Powyższe zachowanie spowodowało, że wyrobiła się o nim opinia zdrajcy. Próbował organizować ruch oporu na Zamku, ale uznano to za prowokację. Jednocześnie w miarę swoich możliwości pomagał więźniom. W sierpniu 1943 r., został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Stale towarzyszyła mu opinia zdrajcy. Opinia ta stała się bezpośrednią przyczyną jego śmierci. W październiku 1943 r., został zamordowany przez współwięźniów w obozie. Brakuje dowodów na jego współpracę z gestapo.
Odznaczenia m.in.:
|