Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
MULARCZYK, Józef Jerzy.



MULARCZYK, Józef Jerzy.

Podpułkownik służby stałej kawalerii.



Pseudonimy: „Ambroży”, „Kazik”, „Róg”, „Styr”, „Żor”.

Urodzony: 17 marca 1893 r.

Zmarł: 26 kwietnia 1968 r., w Warszawie.


Promocje:

Podpułkownik.: 1 stycznia 1936 r.
Major.: 1 stycznia 1928 r.
Rotmistrz.: 1922 r., ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 1 lipca 1920 r.
Porucznik.:

Funkcje:

Służba w Legionach Polskich.: sierpień 1914 - lipiec 1917 r.
Słuchacz Szkoły Oficerskiej Legionów.: ?? - ??
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Oficer w 1 Pułku Strzelców Konnych.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 1 Pułku Strzelców Konnych.: ?? - ??
Dowódca 3 Szwadronu 1 Pułku Strzelców Konnych (Ostrów Mazowiecka, Garwolin).: ?? - ??
Uczestnik kursu dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii.: ?? - ??
Kwatermistrz 1 Pułku Strzelców Konnych (Garwolin).: 1928 - ??
Komendant Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu.: 1937 - 1939 r.
Dowódca 1 Pułku Strzelców Konnych (Garwolin).: 28 marca - 16 sierpnia 1939 r.
Dowódca 2 Pułku Strzelców Konnych (Hrubieszów), Wołyńska Brygada Kawalerii.: 22 sierpnia - 25 września 1939 r.
Szef sztabu i zastępca Komendanta Okręgu V Kielce Organizacji Polska Niepodległa.: ?? - 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kielce AK.: maj 1942 - 19 stycznia 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Ukończył gimnazjum. Czynny w Związku Strzeleckim. Od sierpnia 1914 r., służył w Legionach Polskich. Ukończył szkołę oficerską Legionów. Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika. W szeregach 1 psk. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920.
1 lipca 1920 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej kawalerii. Po wojnie z bolszewikami dowodził plutonem, następnie 3 szwadronem 1 psk. w Ostrowi Mazowieckiej, potem w Garwolinie.

W 1922 r., został zweryfikowany w stopniu rotmistrza służby stałej kawalerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Ukończył kurs dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii. 1 stycznia 1928 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej kawalerii.
Od 1928 r. pełnił funkcję kwatermistrza 1 Pułku Strzelców Konnych. 1 stycznia 1936 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej kawalerii.
W latach 1937-1939 był Komendantem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W okresie od 29 marca do 16 sierpnia 1939 r., był dowódcą 1 psk. w Garwolinie.

W dniu 22 sierpnia 1939 r., został przeniesiony na stanowisko dowódcy 2 psk. w Hrubieszowie, którym dowodził w czasie Wojny Obronnej 1939 r., w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Uczestniczył w walkach w rejonie Kłobucka, Łodzi, Warszawy i na Lubelszczyźnie, aż do 25 września, czyli do chwili rozwiązania 2 psk na Lubelszczyźnie.
Uniknął niewoli. Podczas okupacji niemieckiej przebywał na Kielecczyźnie, gdzie podjął działalność konspiracyjną. Początkowo działał w organizacji Polska Niepodległa (PN), pełniąc w niej funkcje szefa sztabu, oraz zastępcy Komendanta Okręgu Kielce. Po sfinalizowaniu akcji scaleniowej w roku 1942 przeszedł do ZWZ-AK.

W okresie od maja 1942 do stycznia 1945 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Kielce AK. Położył wielkie zasługi w organizowaniu i kierowaniu inspektoratem. Po wejściu Armii Czerwonej na teren Kielc ukrywał się. Po rozwiązaniu AK (19 stycznia 1945 r.) zaprzestał działalności konspiracyjnej. Mieszkał po wojnie w okolicach Warszawy, następnie w Warszawie.

Zmarł 26 kwietnia 1968 r., w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Żonaty, miał dwóch synów: Andrzeja i Romana, obaj byli pisarzami, Roman znany jest pod nazwiskiem Bratny.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (za wojnę z bolszewikami).
Krzyż Walecznych (trzykrotnie).
Krzyż Niepodległości.
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion