MAIK, Wacław
Major rezerwy piechoty.
Pseudonimy: „Walerian”, „Walter”, „Zawisza” vel Seweryn Garnecki vel Walter Hoffman vel Walerian Januchowski.
Urodzony: 5 września 1913 r., w Racocie, powiat Kościan.
Zmarł: 18 kwietnia 1997 r., w Szczecinie.
Promocje:
Major.: 1973 r.
Kapitan.: 11 listopada 1943 r.
Porucznik.: 19 marca 1942 r.
Podporucznik.: 1936 r. (ze starszeństwem od 1 stycznia 1937 r.)
Funkcje:
Uczestnik Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty w 17 Dywizji Piechoty (Gniezno).: 1933 - 1934 r.
Służba w 77 Pułku Piechoty (Pleszew).: 1933 - 1934 r.
Dowódca 2 plutonu, 1 kompanii I Batalionu 84 Pułku Piechoty.: marzec - wrzesień 1939 r.
Komendant Obwodu ZWZ Jarocin.: 16 sierpnia 1941 - 16 sierpnia 1942 r.
Komendant Obwodu AK Ostrów Wielkopolski.: 16 sierpnia - listopad 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Ostrów Wielkopolski.: listopad 1942 - 8 marca 1944 r.
P.o. Komendanta Okręgu Poznań AK.: luty - 8 marca 1944 r.
Oficer w 39 Pułku Piechoty, 12 DP Ludowego Wojska Polskiego.: 1945 r.
Uczestnik kursu dla oficerów sztabowych.: 1 stycznia 1946 - ??
Szef Wydziału Operacyjnego w sztabie 2 Dywizji Piechoty LWP.: 1946 - 1947 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Stanisława i Marii z domu Markiewicz. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Komorzu, uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Lesznie, gdzie w roku 1933 zdał maturę. W latach 1933-1934 odbywał służbę wojskową na dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 17 DP w Gnieźnie. Praktyki odbywał w 70 pp. w Pleszewie. Po odbyciu ćwiczeń aplikacyjnych w 1936 r., w 84 pp. w Pińsku, awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty z starszeństwem od 1 stycznia 1937 r.
W latach 1934-1939 pracował jako nauczyciel szkół powszechnych na Polesiu. Zmobilizowany do Wojska Polskiego w dniu 18 marca 1939 r., i powołany do służby czynnej. Mianowany dowódcą 2 plutonu 1 kompanii I batalionu 84 pp w Pińsku. 23 III 1939 wraz z 84 pp. w składzie 30. DP przydzielony do Armii „Łódź”. Wraz z pułkiem skierowany w rejon Działoszyna i Szczercowa, na zachodnią granicę z Niemcami. Od 1 IX 1939 uczestniczył w walkach 84 pp., z którym przeszedł szlak bojowy od Ziemi Łódzkiej do Modlina.
Uczestniczył w walkach odwrotowych. Brał udział w obronie Modlina. Za brawurowy wypad na tyły stanowisk wroga został odznaczony Krzyżem Walecznych. Przedstawiony przez dowódcę 84 pp. do odznaczenia Virtuti Militari V klasy. Po kapitulacji Modlina, wzięty do niemieckiej niewoli. Więziony w obozie przejściowym w Działdowie, skąd pod koniec października 1939 r., został zwolniony na podstawie honorowych warunków kapitulacji Modlina.
Po zwolnieniu z obozu przebywał na terenie Pleszewa. Pracował pod fałszywym nazwiskiem jako robotnik melioracyjny, potem robotnik rolny, następnie jako stróż w Pleszewie. Czynny w konspiracji ZWZ od 16 sierpnia 1941 r. Początkowo organizator i Komendant Obwodu ZWZ Jarocin z siedzibą w Pleszewie. Działał w niezwykle trudnych warunkach panujących na tym terenie. Zorganizował szkieletowy sztab obwodu i placówki terenowe.
19 marca 1942 r., awansowany do stopnia porucznika. W sierpniu tego roku został przeniesiony na stanowisko Komendanta Obwodu AK Ostrów Wlk., którym kierował do listopada 1942 r.
W okresie od listopada 1942 do 8 marca 1944 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego AK Ostrów Wlkp. 11 listopada 1943 r., awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty. Od lutego 1944 r., pełnił obowiązki Komendanta Okręgu Poznańskiego AK. W dniu 8 marca 1944 został aresztowany w Ostrowie. Przeszedł ciężkie śledztwo w lochach gestapo w Łodzi. Targnął się na swoje życie. Został odratowany.
W grupie aresztowanych oficerów AK z Okręgu Łódzkiego, jesienią 1944 r., został ewakuowany nocą 16/17 stycznia 1945 r., z więzienia w Łodzi na Zachód. Z kilkoma towarzyszami niedoli udało mu się uciec z kolumny ewakuacyjnej. Ukrywał się do czasu wejścia wojsk sowieckich. Do marca 1945 r., przebywał na leczeniu. W marcu 1945 r., zgłosił się do służby w LWP. Otrzymał przydział w stopniu kapitana do 39 pp., 12 DP w Kamieniu Pomorskim.
Od 1 stycznia 1946 r., przebywał na kursie dla oficerów sztabowych, potem był oficerem operacyjny i szefem Wydziału Operacyjnego sztabu 2 Warszawskiej DP. W związku z ujawnieniem służby w AK nie awansowano go na wyższy stopień. W 1947 r., wystąpił z wnioskiem o demobilizację. Zwolniony z LWP zamieszkał z rodziną w Szczecinie. Podjął pracę zawodową jako kierownik Wydziału Handlowego WZGS „Samopomoc Chłopska”, potem prezes WZGS w Szczecinie. Następnie zastępca dyrektora w Przedsiębiorstwie „Las”.
Ukończył wyższe studia ekonomiczne. Od 1947 r., był czynny w organizacjach kombatanckich. W 1973 r., został awansowany do stopnia majora w stanie spoczynku. Od 1 stycznia 1975 r., na emeryturze. Mieszkał w Szczecinie, gdzie zmarł 18 kwietnia 1997 r. Pochowany 22 kwietnia 1997 r., na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
Żonaty z Hanną z domu Bukowską. Dzieci: córka Barbara i synowie Tomasz, Paweł i Wojciech.
Odznaczenia m.in.:
Krzyż Walecznych,
Krzyż AK,
Medal Wojska (czterokrotnie),
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
|