Promocje:

Podporucznik.:

Funkcje:

Członek ZWZ w Wilnie.: 1940 r.
Komendant Ośrodka AK Nowogródek.: maj 1942 - styczeń 1943 r.
Inspektor do zadań specjalnych w Komendzie Okręgu Nowogródek AK.: styczeń 1943 - ??
Dowódca żandarmerii w VI Batalionie 77 pp. AK.: 1943 - 1944 r.
Adiutant dowódcy VI Batalionu 77 pp. AK.: ?? - ??
Oficer informacyjny w VI Batalionie 77 pp. AK.: ?? - grudzień 1944 r.
Dowódca VI Batalionu 77 pp. AK.: 8 grudnia 1944 - ??
Komendant Zgrupowań Samoobrony Rady Obrony Ziem Wschodnich.: ?? - marzec 1945 r.
P.o. Komendant Okręgu Nowogródek AK.: marzec - sierpień 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana i Julii. Uczęszczał do gimnazjum. W 1925 r., zdał maturę. W latach 1925-1927 uczył się w Seminarium Duchownym w Pińsku. W latach 1927-1931 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, uzyskując w 1931 r., dyplom magistra praw. Po ukończeniu studiów pracował w urzędach skarbowych w Kosowie Poleskim, Kobryniu, potem w Pińsku. Był członkiem PPS. Brak informacji o służbie wojskowej.

Od 1940 r., w konspiracji niepodległościowej ZWZ na terenie Wilna. Od czerwca 1941 r., organizator siatki konspiracyjnej ZWZ/AK na terenie rodzinnych Bielic, którą dowodził do czerwca 1942 r.
Ukończył konspiracyjną podchorążówkę, po ukończeniu której został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty. W maju 1942 r., zagrożony aresztowaniem został przeniesiony do sztabu komendy Okręgu AK Nowogródek, gdzie w okresie od maja 1942 do stycznia 1943 r., pełnił funkcje Komendanta Obwodu/Ośrodka AK Nowogródek. Odwołany z funkcji Komendanta Obwodu AK Nowogródek i przeniesiony na stanowisko inspektora do zadań specjalnych w sztabie Komendy Okręgu Nowogródek AK.

Następnie na przełomie 1943/1944 r., był dowódcą żandarmerii w Batalionie Partyzanckim AK dowodzonym przez ppor. Czesława Zajączkowskiego „Ragnera”. Brał udział w walkach z Niemcami. Po lipcu 1944 r., kontynuował działalność konspiracyjną i pełnił m. in. funkcję adiutanta dowódcy IV batalionu 77 pp AK, potem do grudnia 1944 r., oficera informacyjny baonu.
Po śmierci „Ragnera” w walce z wojskami NKWD od 8 grudnia 1944 r., dowodził przejściowo pozostałością baonu. Następnie do marca 1945 r., był komendantem Zgrupowań Samoobrony Rady Obrony Ziem Wschodnich. Po wyjeździe rtm. Skorba "Puszczyka" do Polski, również od marca 1945 r., był p.o. Komendanta Okręgu i likwidatorem struktur terenowych. Nadzorował ewakuację za tzw. Linię Curzona żołnierzy AK z okręgu Nowogródek i Wilno.

Prowadził także działalność propagandową. W sierpniu 1945 r., zagrożony aresztowaniem ewakuował się do Polski. Po powrocie do kraju zamieszkał w Nysie w woj. opolskim. Podjął pracę zawodową w Okręgowych Sieciach Elektrycznych Śląska Opolskiego, potem w Dolnośląskich Zakładach Budowy Urządzeń Przemysłowych. Wstąpił do PPS. Wybrany na prezesa powiatowego w Nysie.
W 1947 r., ujawnił swą działalność konspiracyjną w AK oraz w ROZW. W 1948 r., wykluczony z PPS za zachowanie prawicowego i nacjonalistycznego stanowiska. Utrzymał kontakty z członkami AK z Nowogródczyzny zamieszkałymi na terenie Nysy. W 1950 r., przeniósł się z Nysy do Gliwic, gdzie zamieszkał na stałe. Podjął pracę w hucie „Łabędy” na stanowisku radcy prawnego i kierownika Biura Zatrudnienia.

W 1953 r., miał być zatrzymany przez Urząd Bezpieczeństwa w Gliwicach za prowadzenie wrogiej propagandy i destrukcyjną działalność wśród robotników huty. Jednak z braku udokumentowania anulowano decyzje o zatrzymaniu. W 1955 r., sprawdzano go jako kandydata na werbunek, ale brak jest materiałów o przeprowadzonych rozmowach w tej sferze. W 1956 r., zaniechano dalszego prowadzenia inwigilacji z powodu nie stwierdzenia prowadzenia przez niego działalności antykomunistycznej. Po przejściu na emeryturę mieszkał nadal w Gliwicach, gdzie zmarł 10 maja 1980 r. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Żonaty z Małgorzatą Nienartowicz (ur. luty 1914 - zm. 25 stycznia 1984 r.)

Odznaczenia m.in.: