PATLEWICZ, Bronisław.
Podpułkownik rezerwy piechoty.

Pseudonimy: „Nieczuja”, „Szczerba”.
Urodzony: 11 kwietnia 1894 r.
Zmarł: wiosna 1944 r.
Promocje:
Podpułkownik.: 11 listopada 1943 r.
Major.: 19 marca 1939 r.
Kapitan.: 1922 r., ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 1 kwietnia 1920 r.
Podporucznik.: 18 marca 1919 r., ze starszeństwem z 1 marca 1919 r.
Funkcje:
Służba w Legionach Polskich.: ?? - ??
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Służba w 3 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Służba w 85 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Przydział mobilizacyjny do 61 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: 1932 r.
Oficer w sztabie Komendy Okręgu Warszawa-Województwo.: ?? - ??.
Komendant Inspektoratu I w Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ.: ?? - listopad 1941 r.
Komendant Inspektoratu III w Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ.: listopad 1941 - styczeń 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego III "Nieczuja", Podokręg "Wschód", Obszaru Warszawa AK.: styczeń - czerwiec 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego I Podokręgu "Wschód", Obszar Warszawa AK.: czerwiec 1942 - maj 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego II Podokręgu "Wschód", Obszar Warszawa AK.: maj 1943 - wiosna 1944 r.
Opinie:
Notatki:
W latach 1914-1918 brał udział w walkach o niepodległość Polski. Żołnierz Legionów Polskich. Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Dekretem z dnia 18 marca 1919 r., został mianowany z dniem 1 marca 1919 r., podporucznikiem służby stałej piechoty.
Służył w 5 pp. Leg., potem w 3 pp. Leg. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 w szeregach 85 pp. 1 kwietnia 1920 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej piechoty.
Po wojnie został zdemobilizowany i przeniesiony do rezerwy. W 1922 r., został zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Mieszkał na Wileńszczyźnie, potem w Bydgoszczy.
W 1932 r., otrzymał przydział mobilizacyjny do 61 pp. w Bydgoszczy. Przed wybuchem wojny mieszkał w Radomiu. 19 marca 1939 r., otrzymał awans do stopnia majora rezerwy. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Walczył w obronie Warszawy.
Od jesieni 1939 r., działał w konspiracji SZP/ZWZ na terenie Warszawy. Należał do grona organizatorów struktur konspiracyjnych SZP/ZWZ w Okręgu Warszawa - Województwo. Oficer w sztabie tego okręgu. Do listopada 1941 r., był Komendantem Inspektoratu I w Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ, następnie w okresie od listopada 1941 r., do stycznia 1942 r., Inspektoratu III tego Okręgu. Podlegały mu wówczas Obwody Ostrów Mazowiecka i przejściowo Radzymin, Węgrów i Sokołów Podlaski. Należał do aktywnych działaczy konspiracyjnych na tym terenie.
W styczniu 1942 r., po utworzeniu Obszaru Warszawskiego ZWZ/AK został Komendantem Inspektoratu Rejonowego III "Nieczuja" w Podokręgu Wschód tego Obszaru.
Po zmianach strukturalnych z czerwca 1944 r., został Komendantem Inspektoratu Rejonowego I Podokręgu "Wschód". Wówczas to podporządkowano mu Obwody Ostrów Mazowiecka, Sokołów Podlaski, Węgrów oraz Radzymin.
Po kolejnych zmianach w strukturach, które dotknęły Obszar Warszawski w maju 1943 r., objął funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego II w Podokręgu "Wschód" AK. Podlegały mu w tym czasie Obwody Ostrów Mazowiecka i Węgrów.
W uznaniu zasług, w dniu 11 listopada 1943 r., został awansowany przez KG AK do stopnia podpułkownika rezerwy piechoty.
Zmarł nagle wiosną 1944 r., na terenie Obwodu Ostrów Mazowiecka AK.
Żonaty z Natalią, żołnierzem AK, łączniczką ps. „Celestyna”, „Kazimiera”, „Maria”, która na stałe mieszkała w Radomiu przy ul. Młynarskiej 10.
Syn Zbigniew żołnierz ZWZ aresztowany przez gestapo po listopadzie 1941 r., był więźniem Oświęcimia. Zginął 3 maja 1945 r., w pobliżu Lubeki na barce z więźniami zatopionej przez lotnictwo brytyjskie.
Odznaczenia m.in.:
|