PIETRZAK, Bolesław.
Podporucznik rezerwy piechoty.

Pseudonimy: "Uzda".
Urodzony: 22 kwietnia 1915 r., Gerthe (Niemcy).
Zmarł: 5 stycznia 1981 r., Środa Wielkopolska.
Promocje:
Podporucznik.: 2 września 1939 r.
Funkcje:
Służba wojskowa w 3 Kompanii Szkolnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.: wrzesień 1935 - wrzesień 1936 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 15 września 1937 r.
Przydział mobilizacyjnym do 79 Pułku Piechoty (Słonim).: 1937 - 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi ZWZ.: 2 luty 1942 r.
Komendant Placówki Środa Wielkopolska, Okręg Poznań AK.: wiosna 1942 - ??
Dowódca grupy osłonowej sztabu Inspektoratu Rejonowego Środa Wielkopolska AK.: 15 sierpnia 1943 - ??
Oficer szkoleniowy Inspektoratu Rejonowego Środa Wielkopolska AK.: 15 sierpnia 1943 - ??
Komendant Obwodu Środa Wielkopolska, Okręg Poznań AK.: wrzesień - 15 grudnia 1943 r.
Komendant Samodzielnego Obwodu Środa Wielkopolska, Okreg Poznań AK.: 15 grudnia 1943 - 1945 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Środa Wielkopolska, Okręg Poznań AK.: luty 1944 - 1945 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Tomasza i Marii z domu Małeckiej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Lesznie. Po jej ukończeniu w 1928 r., rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Rawiczu, gdzie w 1934 uzyskał świadectwo dojrzałości.
W latach 1934-1935 odbywał praktyki zawodowe. W okresie od września 1935 do września 1936 r., odbył służbę wojskową w 3 Kompanii Szkolnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie.
W stopniu tytularnego plutonowego podchorążego rezerwy piechoty, w dniu 15 września 1937 r., został przeniesiony do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 79 pp w Słonimiu. Ewidencyjnie podlegał KRU Kościan.
Do lata 1939 r., pracował jako nauczyciel w kilku szkołach powszechnych. Latem 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego. W Wojnie Obronnej walczył w obronie Mławy, Modlina, nad Narwią oraz w obronie Warszawy. 2 września 1939 r., otrzymał awans do stopnia podporucznika rezerwy.
Po kapitulacji stolicy (28 września 1939 r.) znalazł się w niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w obozie jenieckim w Tomaszowie Mazowieckim, a następnie w Biedrusku koło Poznania, skąd został w dniu 15 października zwolniony. Po uwolnieniu zamieszkał w okolicach Środy Wielkopolskiej i pracował jako robotnik leśny.
2 lutego 1942 r., został zaprzysiężony do ZWZ przez por. Furmańskiego „Macieja”. Od wiosny 1942 r., pełnił funkcję Komendanta Placówki Środa Wielkopolska AK. Zajmował się także kwestiami opieki społecznej.
W 1943 r., uczestniczył w przygotowaniach placówek odbiorczych zrzutów lotniczych. Od 15 sierpnia 1943 r., był dowódcą grupy osłonowej i oficerem szkoleniowym Inspektoratu Rejonowego Środa Wielkopolska.
Od września 1943 r., był Komendantem Obwodu Środa Wielkopolska AK, natomiast od 15 grudnia 1943 r., Komendantem Samodzielnego Obwodu Środa Wielkopolska AK.
W lutym 1944 r., po rezygnacji z funkcji Komendanta IR Środa Wielkopolska, złożonej przez por. Zawielaka „Bruka” (względy zdrowotne) został mianowany w jego miejsce komendantem tegoż Inspektoratu.
16 kwietnia 1944 r., w czasie masowych aresztowań dokonywanych przez gestapo udało mu się zbiec, jednak jego inspektorat został całkowicie rozbity. Ukrywał się w Kostrzynie Wielkopolskim do czasu przejścia frontu w lutym 1945 r.
Po wojnie mieszkał i pracował w swoim zawodzie w Środzie Wielkopolskiej, gdzie zmarł w dniu 5 stycznia 1981 r. Żonaty z Krystyną z domu Kozubską. Miał dwóch synów: Macieja i Krzysztofa oraz córkę Barbarę.
Odznaczenia m.in.:
Medal za Warszawę 1939 - 1945.
Medal Zwycięstwa i Wolności.
|