Promocje:

Podpułkownik.: 1 stycznia 1945 r.
Major.: 1 stycznia 1936 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1929 r.
Porucznik.: 1923 r., ze starszeństwem z 1 czerwca 1920 r.
Podporucznik.: 1 maja 1922 r.

Funkcje:

Służba w 5 Pułku Piechoty Legionów.: marzec 1915 - lipiec 1917 r.
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej.: 1918 r.
Służba w 1 Pułku Piechoty Legionów.: październik 1918 - styczeń 1919 r.
Nauka w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy.: kwiecień 1921 - maj 1922 r.
Służba w 22 Pułku Piechoty (Siedlce), 9 Dywizja Piechoty.: styczeń 1922 - ??
Uczestnik kursu Wychowania Fizycznego w Centralnej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu.: 1922 r.
Komendant Okręgu Związku Strzeleckiego w Grodnie.: 1922 - 1923 r.
Służba w 22 Pułku Piechoty (Siedlce).: 1924 - 1927 r.
Dowódca kompanii w I Batalionie Strzelców (Chojnice).: 1927 - 1928 r.
Oficer-instruktor Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w 1 Pułku Piechoty Legionów (Wilno).: 1928 - 1933 r.
Oficer-instruktor Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w 81 Pułku Piechoty (Grodno).: 1933 - ??
Dowódca kompanii w 81 Pułku Piechoty (Grodno).: ?? - 1936 r.
Uczestnik kursu unifikacyjnego dla dowódców batalionu w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 1936 r.
Dowódca batalionu w 81 Pułku Piechoty (Grodno).: 1936 - lipiec 1939 r.
Dowódca batalionu w 113 Rezerwowym Pułku Piechoty.: lipiec - 26 września 1939 r.
Członek Organizacji Orła Białego.: 1939 r.
Komendant Obwodu Błonie, Okręg Warszawa-Województwo ZWZ.: grudzień 1939 - marzec 1940 r.
Oficer w sztabie Komendy Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ.: marzec - listopad 1940 r.
Komendant Obwodu Błonie, Okręg Warszawa-Województwo ZWZ.: listopad 1940 - styczeń 1941 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego I Skierniewice "Walery", Podokręg Zachodni, Obszar Warszawa ZWZ/AK.: luty 1941 - styczeń 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Władysława i Teodory z domu Głażewskiej. Do 1915 r., uczęszczał do gimnazjum w Tomaszowie Mazowieckim. W marcu 1915 r., wstąpił do 5 pp. Legionów , w którego szeregach uczestniczył w walkach na froncie wschodnim w Małopolsce. Awansowany do stopnia plutonowego był dowódcą sekcji.
Jesienią 1916 r., został przeniesiony wraz z 5 pp. Leg. z frontu na Wołyniu do Baranowicz, skąd w listopadzie tego roku, został przeniesiony na teren Królestwa.
W lipcu 1917 r., w związku z kryzysem legionowym, za odmowę złożenia przysięgi na wierność Niemcom, został internowany w Szczypiornie, skąd zwolniono go w styczniu 1918 r. W okresie od stycznia do września 1918 r., przebywał w Piotrkowie Trybunalskim.
W tym czasie zdał egzamin dojrzałości w miejscowym gimnazjum. Jednocześnie działał w POW. Od października 1918 do stycznia 1919 r., służył w 1 pp. Legionów.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Za okazane męstwo na polu walki został odznaczony Virtuti Militari V klasy. W tym czasie został awansowany do stopnia sierżanta.
W okresie od kwietnia 1921 do maja 1922 r., przebywał w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu, w dniu 1 maja 1922 r., został promowany do stopnia podporucznika służby stałej piechoty. Od stycznia 1922 r., jako podchorąży służył w 22 pp., wchodzącego w skład 9 DP.
W tym samym 1922 r., ukończył sześciotygodniowy kurs WF w Centralnej Szkole Gimnastyki i Sportu w Poznaniu.
W latach 1922-1923 był Komendantem Okręgu Związku Strzeleckiego w Grodnie. W 1923 r., został zweryfikowany przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w stopniu porucznika służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1920 r.

Od 1924 r., ponownie służył w 22 pp. w Siedlcach. W 1927 r., został przeniesiony do I Batalionu Strzelców w Chojnicach na stanowisko dowódcy kompanii. W 1928 r., przeniesiono go do dyspozycji dowódcy 1 DP Legionów w Wilnie.
Mianowany oficerem-instruktorem WF i PW w 1 pp. Legionów w Wilnie, gdzie służył do 1933 r. 1 stycznia 1929 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.
W 1933 r., został przeniesiony do 81 pp. w Grodnie na stanowisko instruktora WF-PW. Następnie był dowódcą kompanii w 81 pp. 1 stycznia 1936 r., otrzymał promocję do stopnia majora służby stałej piechoty.
W 1936 r., ukończył w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie kurs unifikacyjny dla dowódców batalionu. W okresie 1936-1939 był dowódcą batalionu w 81 pp. w Grodnie.

W lipcu 1939 r., został przeniesiony na stanowisko dowódcy batalionu w 133 pp. rez., w którego szeregach uczestniczył w Wojnie Obronnej 1939 r. 26 września dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się zbiec w dniu 2 października 1939 r.
Po ucieczce z obozu zamieszkał w Milanówku, gdzie działał w organizacji konspiracyjnej Organizacja Orła Białego, z której ramienia organizował na terenie Pruszkowa zalążki siatek konspiracyjnych. Na początku grudnia 1939 r., zorganizowana przez niego struktura została włączona do Związku Walki Zbrojnej.
W okresie od grudnia 1939 do marca 1940 r., pełnił funkcję Komendanta Obwodu Błonie ZWZ. Po przekazaniu funkcji mjr Franciszkowi Jachieciowi został przeniesiony do sztabu Komendy Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ. Od listopada 1940 do stycznia 1941 r., pełnił ponownie funkcję Komendanta Obwodu Błonie ZWZ.

W okresie od lutego 1941 do stycznia 1945 r., piastował funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego I Skierniewice w Podokręgu Zachodnim ZWZ/AK „Hallerowo”. Podlegały mu Obwody Grójec i Skierniewice. W okresie „Burzy” był przewidywany na dowódcę 18 pp. AK, który miał być odtworzony z sił skupionych w podległych mu obwodach.
Podczas Powstania Warszawskiego, w sierpniu 1944 r., został dowódcą ośrodka z siedzibą w Tarczynie, gdzie organizował pomoc dla walczącej Warszawy. Udało mu się zorganizować kompanię żołnierzy, lecz słabo uzbrojonych. Po upadku powstania przebywał nadal na terenie swej działalności.
1 stycznia 1945 r., rozkazem Komendy Głównej AK został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. Po rozwiązaniu Armii Krajowej (19 stycznia 1945 r.) nie ujawnił się. Mieszkał w Grodzisku Mazowieckim.

29 marca 1945 r., został aresztowany przez Grupę Operacyjną NKWD Grodno. Po przesłuchaniach w areszcie NKWD w Otwocku został wywieziony do obozu w Rembertowie, później był więziony w Poznaniu, Rawiczu, skąd w październiku 1945 r., został przewieziony do więzienia karno-śledczego przy ul. 11 listopada w Warszawie na Pradze. Następnie został przekazany przez NKWD do dyspozycji WUBP Warszawa.
W okresie od sierpnia do września 1945 r., podczas przeprowadzenia tzw. akcji ujawnieniowej przez płk Jana Mazurkiewicza „Radosława”, ten ostani osobiście zabiegał o jego zwolnienie z więzienia.
W wyniku tych zabiegów został zwolniony w dniu 10 listopada 1945 r., z obowiązkiem meldowania się w MO w Grodzisku Mazowieckim, gdzie przebywał po odzyskaniu wolności. W dniu 29 listopada 1945 r., oficjalnie ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną dla byłych żołnierzy AK z Obszaru Centralnego w Warszawie.

4 grudnia 1945 r., został zweryfikowany przez Komisję Weryfikacyjną Oficerów w stopniu podpułkownika służby stałej piechoty ze starszeństwem 1 listopada 1945 r. Następnie wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do jednostki wojskowej w Gubinie, gdzie zamieszkał z rodziną przy ul. Romualda 7.
2 maja 1946 r., został zdemobilizowany. Od 1948 r., mieszkał w Świebodzinie, potem od 1949 r., w Gorzowie Wielkopolskim przy ul. Krajowej Rady Narodowej 20. W 1952 r., został formalnie przeniesiony przez MON w stan spoczynku. W Gorzowie pracował jako urzędnik.

Żonaty. Zmarł 9 lipca 1967 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Niepodległości.
Krzyż Walecznych (trzykrotnie).
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921.
Srebrny Krzyż Zasługi.
Medal Wojska (czterokrotnie).