Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
PASZKOWSKI, Adam.


PASZKOWSKI, Adam

Podpułkownik dyplomowany służby stałej artylerii.



Pseudonimy: „Zadora”.

Urodzony: 28 listopada 1891 r., w Dobczycach, powiat Myślenice.

Zmarł: 1941 r. (?).


Promocje:

Podpułkownik.: 1 stycznia 1936 r.
Major.: 1 stycznia 1928 r.
Kapitan.: (ze starszeństwem od )
Porucznik.: 1 kwietnia 1920 r.
Podporucznik.:
Chorąży.: 1 listopada 1917 r.

Funkcje:

Służba w Batalionie Uzupełnień I Brygady Legionów Polskich.: 9 sierpnia - połowa września 1914 r.
Służba 3 Pułku Piechoty I Brygady Legionów Polskich.: połowa września - koniec października 1914 r.
Służba w 1 Pułku Artylerii Legionów Polskich.: koniec października 1914 - 12 maja 1915 r.
Służba w konnym zwiadzie sztabu II Brygady Legionów Polskich.: maj - koniec czerwca 1915 r.
Instruktor w 1 pułku Artylerii (Jeżów).: koniec czerwca - koniec września 1915 r.
Uczestnik kursu Szkoły Podchorążych Artylerii.: 1 grudnia 1916 - 1 listopada 1917 r.
Służba w w Pułku Artylerii Polskiego Korpusu Posiłkowego.: 1917 - 14/15 luty 1918 r. (?)
Wstępuje do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Referent w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 2 Dywizjonie Żandarmerii.: 1 września 1919 - 30 czerwca 1920 r.
Dowódca szwadronu w 2 Dywizjonie Żandarmerii (czasowo).: ?? - ??
Instruktor w Batalionie Zapasowym 1 Pułku Piechoty Legionów.: lipiec - sierpień 1920 r.
Dowódca baterii w 201 Pułku Artylerii.: sierpień - 3 listopada 1920 r.
Referent uzbrojenia w sztabie 22 Dywizji Piechoty.: listopad 1920 - 15 stycznia 1921 r.
Oficer w Oddziale I DOGen. Warszawa.: ?? - ??
Dowódca dywizjonu artylerii polowej w Grupie Środkowej (III Powstanie Śląskie).: 8 maja - 16 lipca 1921 r.
Zastępca dowódcy Batalionu Zapasowego 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów (Wilno).: 1 maja 1922 - ??
Instruktor i dowódca baterii szkolnej w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie.: ?? - 20 marca 1924 r.
Oficer w 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów (Wilno).: ?? - ??
Kierownik Referatu Zaopatrzenia w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia DOK VIII Toruń.: 30 października 1924 - 19 stycznia 1927 r.
Dowódca dywizjonu w 15 Pułku Artylerii Polowej.: 1 listopada 1927 - ??
Słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.: 1927 - 1929 r.
Referent w sztabie DOK IV w Łodzi.: 1 września 1929 - 1 grudnia 1930 r.
Szef Referatu Ogólno-mobilizacyjnego w sztabie DOK IV Łódź.: 1 grudnia 1930 - 1 sierpnia 1931 r.
Szef Wydziału w Departamencie Uzupełnień w Ministerstwie Spraw Wojennych w Warszawie.: październik 1931 - ??
Dowódca dywizjonu w 15 pułku Artylerii Lekkiej (Bydgoszcz).: wrzesień 1933 - ??
II zastępca dowódcy 20 Pułku Artylerii Lekkiej.: 1936 - luty 1937 r.
Szef Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień w DOK X Przemyśl.: luty 1937 - wrzesień 1939 r.
Komendant Obszaru Lwów ZWZ-2.: listopad 1940 - kwiecień 1941 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Ludwika i Karoliny z domu Papeé. Uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, potem w Gimnazjum w Sanoku, a następnie ponownie w gimnazjum w Krakowie, gdzie w 1909 r., otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1910-1911 studiował w Akademii Handlowej w Antwerpii. Od 9 sierpnia 1914 r., był żołnierzem Legionów Polskich.
Do połowy września 1914 r., służył w Batalionie Uzupełnień I Brygady Legionów Polskich, a następnie do końca października 1914 r., w 3 pp Legionów Polskich, do 12 maja 1915 r., w 1 Pułku Artylerii LP, a do końca czerwca 1915 r., w oddziale konnych zwiadowców przy sztabie II Brygady LP.

Do końca września 1915 r., był instruktorem w kadrze 1 Pułku Artylerii w Jeżowie, a następnie brał udział w walkach tego pułku. W okresie 1 grudnia 1916 do 1 listopada 1917 r., uczestniczył w kursie szkoły podchorążych artylerii. 1 listopada 1917 r., mianowany chorążym artylerii. Służył w tym czasie w pułku artylerii Polskiego Korpusu Posiłkowego.
Podczas przejścia przez front pod Rarańczą w nocy z 14 na 15 lutego 1918 r., został wzięty do niewoli austriackiej. Więziony w Szeklencze, potem w Marmaros Sziget na Węgrzech. W listopadzie 1918 r., rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.
Początkowo służył w jako referent w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej, potem w okresie od 1 września 1919 do 30 czerwca 1920 r., był dowódcą plutonu i czasowo szwadronu w 2 Dyonie Żandarmerii. Od lipca do sierpnia 1920 r., był instruktorem w baonie zapasowym 1 pp Leg., potem do 3 listopada 1920 r., dowódcą baterii w 201 Pułku Artylerii na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

1 kwietnia 1920 r., awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii . Do 15 stycznia 1921 r., był referentem uzbrojenia w dowództwie 22 DP, po czym odkomenderowano go do Oddziału I Sztabu DOGen. Warszawa. W okresie Od 8 maja do 16 lipca 1921 r., dowodził dywizjonem artylerii polowej w Grupie Środkowej podczas III Powstania Śląskiego.
Zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej artylerii ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Od 1 maja 1922 r., pełnił funkcję zastępcy dowódcy baonu zapasowego 1 pap Leg. w Wilnie, potem do 20 marca 1924 r., instruktor i dowódca baterii szkolnej w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, po czym powrócił do 1 pap Leg. W okresie od 30 października 1924 do 19 stycznia 1927 r., był kierownikiem referatu zaopatrzenia w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia DOK VIII Toruń, a potem do 1 listopada 1927 r., dowodził dyonem 15 pap.

W latach 1927-1929 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 1 stycznia 1928 r., awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii. Z dniem 1 września 1929 r., został przydzielony do sztabu DOK IV w Łodzi, gdzie był początkowo referentem, potem w okresie od grudnia 1930 do sierpnia 1931 r., szefem Referatu Ogólno-mobilizacyjnego. W październiku 1931 r., został przeniesiony do Departamentu Uzupełnień w Ministerstwie Spraw Wojennych w Warszawie na stanowisko szefa wydziału.
We wrześniu 1933 r., został przeniesiony do 15 pal w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy dywizjonu. 1 stycznia 1936 r., awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego służby stałej artylerii. W tym samym roku mianowany został II zastępcą dowódcy 20 pal., a w lutym 1937 r., szefem Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień DOK X Przemyśl. W Wojnie Obronnej 1939 r., brał udział jako oficer w dowództwie DOK X. Czynny w konspiracji ZWZ na terenie Lwowa. W okresie od listopada 1940 do kwietnia 1941 r., pełnił funkcję Komendanta Obszaru ZWZ 2 we Lwowie.
Aresztowany przez NKWD i uwięziony na Zamarstynowie. Zwolniony z więzienia na początku czerwca 1941 r. Wkrótce po tym umiera.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
Złoty Krzyż Zasługi.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion