SŁONIEWSKI, Tadeusz Zygmunt
Podpułkownik służby stałej artylerii.

Pseudonimy: „Sewer”, „ Sewer Wartonowicz”, vel Adolf Schwartz.
Urodzony: 9 luty 1894 r., w Kołomyi.
Zmarł: 1 sierpnia 1961 r., w Kłodzku.
Promocje:
Podpułkownik.: 19 marca 1939 r.
Major.: 1 stycznia 1933 r.
Kapitan.: 17 grudnia 1924 r., ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 r.
Porucznik.: ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.: 1920 r.
Funkcje:
Służba w 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów Polskich.: 16 sierpnia 1914 - wrzesień 1917 r.
Służba w 48 Pułku Artylerii Polowej armii austriackiej.: 14 września 1917 - 1 stycznia 1918 r.
Słuchacz w Szkole Oficerów Rezerwy Artylerii (Ołomuniec).: 1 maja - wrzesień 1918 r.
Służba w Batalionie Zapasowym 11 Pułku Artylerii Polowej (Tarnów).: wrzesień - listopad (?) 1918 r.
Służba w Wojsku Polskim.: listopad 1918 r.
Służba w 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów Polskich.: lipiec 1919 - 4 stycznia 1920 r.
Oficer w 1 baterii 2 Pułku Artylerii Polowej Legionów Polskich.: 4 stycznia 1920 - ??
Oficer broni w 24 Pułku Artylerii Polowej.: 15 października 1921 - ??
Dowódca baterii w 24 Pułku Artylerii Polowej (Jarosław).: ?? - ??
II Adiutant 24 Pułku Artylerii Polowej.: ?? - ??
II Oficer w sztabie 25 Dywizji Piechoty.: 31 grudnia 1929 - ??
Dowódca dywizjonu w 12 Pułku Artylerii Lekkiej (Złotów).: 26 maja 1933 - ??
Kwatermistrz 12 Pułku Artylerii Lekkiej.: ?? - wrzesień 1939 r.
Zastępca dowódcy 12 Pułku Artylerii Lekkiej, 12 DP.: wrzesień 1939 r.
Komendant organizacyjny w grupie konspiracyjnej inż. Antoniego Hollendra.: październik 1939 - marzec 1940 r.
Zastępca Komendanta Obszaru nr 3 Organizacji ZWZ-2.: marzec 1940 - kwiecień 1941 r.
Komendant Obszaru nr 3 Organizacji ZWZ-2.: kwiecień - wrzesień 1941 r.
Inspektor Komendy Obszaru nr 3 Lwów.: 1941 - ??
Szef Oddziału IV (Kwatermistrzostwo) w Komendzie Obszaru Lwów.: marzec/kwiecień - koniec sierpnia 1942 r.
Szef Referatu Artylerii w Komendzie Obszaru nr 3 AK Lwów.: koniec sierpnia 1942 - ??
Asesor Wojskowego Sądu Specjalnego w Komendzie Obszaru Lwów AK.: ?? - listopad 1943 r.
Opinie:
Notatki:
Syn Antoniego i Zofii z domu Komarnickiej. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się, w latach 1906 - 1913, w Gimnazjum w Kołomyi, następnie w latach 1913 - 1914 w Gimnazjum w Tarnowie. Maturę uzyskał jako ekstern w Tarnowie, w roku 1917. Od 2 do 14 sierpnia 1914 r., był członkiem brzeskiej Drużyny Strzeleckiej. Od 16 sierpnia służył w 1 Pułku Artylerii Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został we wrześniu 1917 r., wcielony do armii austriackiej i wysłany na front włoski, gdzie w okresie od 14 września 1917 do 1 stycznia 1918 r., walczył w szeregach 48 pułku artylerii polowej. Od 1 maja do września 1918 r., był słuchaczem w Szkole Oficerów Rezerwy Artylerii w Ołomuńcu, a następnie służył w batalionie zapasowym 11 pułku artylerii polowej w Tarnowie.
Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Od lipca 1919 r., w szeregach 1 Pułku Artylerii Legionów, a od 4 stycznia 1920 r., w szeregach 2 Pułku Artylerii Legionów. Jako oficer 1 baterii brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej 1919 - 1920. W 1920 r., awansowany do stopnia podporucznika artylerii. Mianowany po weryfikacji porucznikiem służby stałej artylerii ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Od 15 października 1921 r., pełnił m. in. funkcję oficera broni i oficera gazowego 24 Pułku Artylerii Polowej.
17 grudnia 1924 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej artylerii ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 r. Następnie dowodził baterią, potem II adiutant 24 Pułku Artylerii Polowej w Jarosławiu. Przeniesiony z dniem 31 grudnia 1929 r., z 24 Pułku Artylerii Polowej do 25 DP w Kaliszu na stanowisko II oficera sztabu.
1 stycznia 1933 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii. Przeniesiony z dniem 26 maja 1933 r., ze sztabu 25 DP do 12 Pułku Artylerii Lekkiej w Złotowie na stanowisko dowódcy dywizjonu, potem przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku. W latach 1937 - 1939 nadal pełnił funkcję kwatermistrza 12 pal. 19 marca 1939 r., awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej artylerii. W Wojnie Obronnej 1939 r., brał udział w walkach na stanowisku kwatermistrza i zastępcy dowódcy 12 pal. w składzie 12 DP.
Walczył na szlaku bojowym pułku, a po jego rozbiciu przebijał się na południowy wschód. Dostał się do niewoli sowieckiej, udało mu się jednak zbiec z transportu. Pracował później w kołchozie pod Lwowem. W październiku 1939 r., został komendantem organizacyjnym w grupie konspiracyjnej inż. Antoniego Hollendra, potem po jej wejściu, w marcu 1940 r., do ZWZ 2, pełnił funkcję dublanta majora Dobrowolskiego. W okresie od kwietnia do września 1941 r., był Komendantem Obszaru nr 3 organizacji ZWZ 2.
W 1941 r., po wejściu ogniw ZWZ 2 w skład Obszaru ZWZ Lwów, pełnił początkowo funkcję inspektora Komendy Obszaru, a od marca/kwietnia do końca sierpnia 1942 r., funkcję szefa Oddziału IV w sztabie Komendy Obszaru Lwów AK. Następnie szef referatu artylerii w tym oddziale. Do listopada 1943 r., był też asesorem Wojskowego Sądu Specjalnego przy Komendzie Obszaru.
Pracował oficjalnie przy rozdziale węgla na kolei, potem po wejściu Armii Czerwonej, jako księgowy w jednej ze szkół Lwowa. Ze Lwowa wyjechał w listopadzie 1945 r. Początkowo przebywał w Krakowie, potem w Gliwicach, a od kwietnia 1946 r., mieszkał we Wrocławiu, gdzie do grudnia 1949 r., pracował jako księgowy w Klinice Uniwersyteckiej. Od końca 1949 do 1955 r., pracował w Związku Zawodowym Pracowników Służby Zdrowia, potem do czasu przejścia na emeryturę w 1959 r., jako księgowy w Zakładach Gastronomicznych Wrocław-Wschód. Po przejściu na emeryturę zamieszkał z rodziną w Kłodzku, gdzie zmarł w dniu 1 sierpnia 1961 r. Pochowany na cmentarzu przy ul. Dusznickiej.
Żonaty od 1931 r., z Pauliną z domu Kowalską (1908-1980), miał córkę Krystynę (ur. 1932 r.).
Odznaczenia m.in.:
Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
Srebrny Krzyż Zasługi,
Krzyż Niepodległości.
|