Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
SOKOŁOWSKI, Florian.



SOKOŁOWSKI, Florian

Podpułkownik służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Jerzy”, „Wandalin”.

Urodzony: 13 stycznia 1894 r., we wsi Tulce-Leśniczówka, powiat Chełm Lubelski.

Zmarł: 1970 r.


Promocje:

Podpułkownik.: 1945 r.
Major.: 1 stycznia 1931 r.
Kapitan.: 1 stycznia 1928 r.
Porucznik.: 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.:

Podporucznik armii rosyjskiej.: 1 grudnia 1916 r.
Chorąży armii rosyjskiej.: 1 listopada 1915 r.

Funkcje:

Słuchacz w Szkole Oficerskiej Piechoty w Odessie.: ?? - ??
Oficer w 197 Pułku Piechoty, 50 DP armii rosyjskiej.: grudzień 1916 - 1917 r.
współorganizator i prezes Związku Wojskowych Polskich w 50 DP armii rosyjskiej.: ?? - ??
Oficer w Pułku Strzelców Polskich (Odessa).: grudzień 1917 - kwiecień 1918 r.
Służba w III Korpusie Polskim w Rosji.: kwiecień - grudzień 1918 r.
Służba w 4 Dywizji Piechoty gen. Żeligowskiego.: grudzień 1918 - ??
Służba w 14/29 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Służba w 72 Pułku Piechoty (Radom).: 1922 - ??
Służba w 62 Pułku Piechoty (Bydgoszcz).: 1928 - ??
Uczestnik kursu dla oficerów w Centrum Wyszkolenia Piechoty (Rembertów).: ?? - ??
Kwatermistrz 62 Pułku Piechoty.: 1931 - ??
Dowódca batalionu w 34 Pułku Piechoty (Biała Podlaska).: 1934 - 31 grudnia 1935 r.
Zdemobilizowany: 31 grudnia 1935 r.
Zmobilizowany: 21 sierpnia 1939 r.
Oficer w 62 Pułku Piechoty, 15 Dywizji Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Komendant Bojowej Organizacji Ludowej.: styczeń 1940 - sierpień 1943 r.
Scalił Bojową Organizację Ludową z Armią Krajową.: sierpień 1943 r.
Oficer w sztabie Komendy Okręgu Pomorze AK.: ?? - ??
Komendant Podokręgu Południowo-Wschodniego AK.: ?? - listopad 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Włocławek Okręgu Pomorze AK.: listopad 1943 - 21 styczeń 1944 r. (aresztowany).
Więzień katowni we Włocławku, Łodzi, Radogodszczy.: styczeń - październik 1944 r.
Więzień Obozu Koncentracyjnego Mauthausen.: październik 1944 - 5 maja 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka i Józefy z domu Jastrzębskiej. Urodził się w rodzinie rolniczej. W latach 1903 - 1906 uczęszczał do trzyklasowej szkoły powszechnej w Sochocinie, w powiecie Płońsk, a w 1913 r., ukończył Gimnazjum im. Św. Rocha Kowalskiego w Warszawie. W 1913 r., rozpoczął studia w Instytucie Rolniczym w Puławach. W wyniku wybuchu I Wojny Światowej, 1 sierpnia 1914 r., po zaliczeniu dwóch semestrów musiał przerwać studia. Powołany do służby wojskowej w armii rosyjskiej i skierowany do Szkoły Oficerskiej Piechoty w Odessie.
Po ukończeniu szkoły mianowano go, w dniu 1 listopada 1915 r., chorążym piechoty, a 1 grudnia 1916 r., podporucznikiem piechoty. Następnie w okresie od grudnia 1916 do 1917 r.,walczył w szeregach 197 pp., w składzie 50 DP na froncie południowo-zachodnim, w Małopolsce Wschodniej. Współorganizator i prezes Związku Wojskowych Polskich w tej dywizji. Od grudnia 1917 r., służył w formującym się pułku strzelców polskich w Odessie, którego dowódcą był płk Skrzycki. Po rozwiązaniu pułku, od kwietnia 1918 r., służył w III Korpusie Polskim w Rosji, a następnie od grudnia 1918 r., w 4 DP gen. Żeligowskiego.

W rejonie Odessy i na Krymie walczył z bolszewikami, potem w szeregach 14 pp. (przemianowanego później na 29 pp.) z Ukraińcami podczas ofensywy w kierunku na Zbrucz. W maju 1919 r., wrócił na stałe do kraju. 1 czerwca 1919 r., został awansowany do stopnia porucznika piechoty. W latach 1919 - 1921 służył w Stanisławowie, potem od 1922 r., w 72 pp. w Radomiu. 1 stycznia 1928 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.
Przeniesiony w 1928 r., do 62 pp. w Bydgoszczy, gdzie pełnił różne funkcje. Ukończył kurs dla oficerów piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. 1 stycznia 1931 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej piechoty i mianowany kwatermistrzem pułku. W 1934 r., został przeniesiony z 62 pp. do 34 pp. na stanowisko dowódcy batalionu. Z dniem 31 grudnia 1935 r., przeniesiony w stan spoczynku.

W latach 1936 - 1939 mieszkał w Bydgoszczy. Działał aktywnie w Związku Oficerów Rezerwy i był Komendantem Hufca Pracy Junaków w Fordonie. 21 sierpnia 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego. We wrześniu walczył z wrogiem w szeregach 62 pp., w składzie 15 DP. W grupie rozbitków z 15 DP dotarł w rejon Puław, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej, skąd bardzo szybko udało mu się uciec. Osiedlił się we wsi Gocław w gminie Lubień Kujawski, powiat Włocławek u swojego szwagra A. Bartczaka.
W końcu 1939 r., przeniósł się do Włocławka, gdzie mieszkał przy ul. Reymonta. W styczniu 1940 r., zorganizował lokalną organizację konspiracyjną o nazwie Bojowa Organizacja Ludowa, której został komendantem.
W kwietniu 1940 r., przeprowadził się do wsi Kaliski, w której współwłaścicielem składu Handlowo-Rolniczego był Stanisław Turno. Pracował jako weterynarz w okresie od maja 1940 do maja 1941 r.

Zagrożony aresztowaniem przeniósł się w maju 1941 r., do wsi Gole, skierowany przez Stanisława Turno do A. Skrzyckiego, rządcy majątku, gdzie pracował jako nocny stróż, potem robotnik rolny. W latach 1942 - 1944 mieszkał ponownie w Kaliskach, gdzie pracował jako buchalter, aż do aresztowania w dniu 21 stycznia 1944 r.
W sierpniu 1943 r., scalił BOL z AK. Początkowo był oficerem sztabu Komendy Okręgu Pomorze AK, a następnie objął stanowisko Komendanta Podokręgu AK Południowo-Wschodniego. Od listopada 1943 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego AK Włocławek.
Aresztowany przez gestapo 21 stycznia 1944 r., w Kaliskach. Początkowo więziony i torturowany w więzieniu we Włocławku. W końcu lutego 1944 r., został przekazany do więzienia przy ul. Sterlinga w Łodzi. 8 września 1944 przekazano go do więzienia w Radogoszczy, skąd w dniu 2 października 1944 r., został wysłany transportem więźniów do KL Mauthausen.

Wyzwolony z obozu w dniu 5 maja 1945 r., przez oddziały amerykańskie. W lipcu 1945 r., powrócił do Polski i zameldował się w Komisji Rehabilitacyjnej MON. Zweryfikowany w stopniu podpułkownika piechoty. Mieszkał w Bydgoszczy. Pracował jako agronom w majątku Kot, niedaleko Piły, a w okresie od 1946 do maja 1950 r., w bydgoskiej Spółdzielni Spożywców jako kierownik personalny. Do 1948 r., był członkiem PPS, z którego został usunięty. Od maja 1950 r., na emeryturze. Do 1956 r., mieszkał w Bydgoszczy potem w Radomiu i od 1958 r., na terenie powiatu Opoczno. Zmarł około 1970 r.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Niepodległości,
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion