Promocje:

Porucznik.:
Podporucznik.: 1939 r. (?)

Funkcje:

Służba wojskowa na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Piechoty przy 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu.: 1933 - 1934 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 1934 r.
Nauka w Seminarium Nauczycielskim.: 1934 - 1935 r.
Nauczyciel w Szkole Powszechnej w Dąbrówce Królewskiej.: 1935 - ??
Uczestnik obowiązkowych ćwiczeń wojskowych.: 1935 r.
Przydział mobilizacyjny do 64 Pułku Piechoty (Grudziądz).: 1935 r.
Nauczyciel w Szkole Powszechnej im. Adama Mickiewicza w owczarkach.: ?? - lato 1939 r.
Zmobilizowany i wcielony do 64 Pułku Piechoty.: lato 1939 r.
Dowódca plutonu w 64 Pułku Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: początek 1942 r.
Komendant rejonu w Obwodzie Grudziądz-miasto ZWZ, Okręg Pomorze ZWZ/AK.: 1942 - 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Grudziądz AK.: luty 1943 - marzec 1944 r.

Opinie:

Notatki:

W 1933 r., tuż po ukończeniu gimnazjum w Tucholi i zdaniu matury, odbył służbę wojskową na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Piechoty 16 DP w Grudziądzu. Po przeniesieniu w 1934 r., do rezerwy zamieszkał tu na stałe.
W latach 1934-1935 uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Grudziądzu uzyskując dyplom nauczyciela szkół powszechnych. Od 1935 r., pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej w Dąbrówce Królewskiej, potem do lata 1939 r., w Szkole Powszechnej im. Adama Mickiewicza w Owczarkach, w powiecie grudziądzkim.
1 stycznia 1936 r., po odbytych obowiązkowych ćwiczeniach wojskowych został awansowany do stopnia plutonowego rezerwy piechoty z przydziałem do 64 pp. w Grudziądzu.

Latem 1939 r., został zmobilizowany i wcielony do 64 pp. Awansowany do stopnia podporucznika rezerwy. W szeregach tego pułku walczył w Wojnie Obronnej 1939 r. Na szlaku bojowym pułku dowodził plutonem piechoty.
W czasie walk nad Bzurą został ranny i dostał się do niewoli. Następnie przebywał w niemieckim szpitalu polowym w Łodzi. Po zwolnieniu ze szpitala w grudniu 1939 r., powrócił do Grudziądza.
Po przymusem podjął pracę w dziale gospodarczym fabryki odlewów. Od początku 1942 r., był czynny w konspiracji ZWZ/AK na terenie Grudziądza Zaprzysiężony do ZWZ przez por. Józefa Szarkowskiego „Jelita”, „Szary” –, ówczesnego Komendanta Inspektoratu Grudziądz.

Mianowany Komendantem Rejonu w Obwodzie Grudziądz-miasto (Garnizon). W grudniu 1942 r., ożenił się z Gertrudą Korczyńską i zamieszkał u teściów przy ul. Szkolnej 3. W ramach swych zadań prowadził także działalność wywiadowczą dla Oddziału II Komendy Okręgu Pomorze.
Utrzymywał kontakty z kpt./mjr Józefem Grussem, szefem Wywiadu Komendy Okręgu. W lutym 1943 r., po wyjeździe na roboty w głąb Niemiec por. Szarkowskiego, został mianowany Komendantem Inspektoratu Grudziądz AK.
Funkcję tą pełnił do marca 1944 r., czyli do momentu aresztowania przez gestapo, spowodowanego donosem. Wkrótce po przesłuchaniu, z braku dowodów na działalność w AK został zwolniony.

W maju 1944 r., został ponownie aresztowany i przewieziony do więzienia gestapo w Łodzi. W trakcie śledztwa był torturowany. W styczniu 1945 r., podczas pieszej ewakuacji więźniów z więzienia w Łodzi na zachód, wraz ze swym teściem zdołał zbiec z konwoju.
8 marca 1945 r., powrócił z teściem do Grudziądza. Oboje zgłosili się do miejscowego Komisariatu Milicji Obywatelskiej, przy ul. Szewskiej, gdzie pracowało dwóch byłych jego podwładnych z Armii Krajowej.
Od tej chwili ślad się po nich urywa. Dopiero 3 września 1948 r., w pobliżu komisariatu znaleziono ich zmasakrowane zwłoki, przysypane żwirem. Oboje zostali zamordowani, prawdopodobnie przez Burczyka i Wawrzynkowskiego (wspomnianych podwładnych z AK), którzy podejrzewali ich o wydanie w ręce gestapo.

W maju 1949 r., odbyła się rozprawa przed Sądem Okręgowym w Grudziądzu. Oskarżeni o zabójstwo Burczyk i Wawrzynkowski zostali skazani na wieloletnie kary więzienia. W konspiracji AK był awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty.

Odznaczenia m.in.: