Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
STABRAWA, Adam.



STABRAWA, Adam.

Podpułkownik w stanie spoczynku.



Pseudonimy: "Szałas", "Borowy".

Urodzony: 25 września 1908 r., w Myślenicach.

Zmarł: 22 kwietnia 1991 r., w Vanouver (Kanada).


Promocje:

Podpułkownik.: 10 listopada 1990 r.
Major.: 11 listopada 1943 r.
Kapitan.: 19 marca 1939 r.
Porucznik.: 1 stycznia 1933 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1930 r.

Funkcje:

Służba w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej-Komorowie.: 1927 - 1928 r.
Uczestnik szkolenia unitarnego.: wrzesień 1927 - 15 października 1928 r.
Służba w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu.: 16 października 1928 - sierpień 1930 r.
Młodszy oficer baterii w 24 Pułku Artylerii Lekkiej (Jarosław).: sierpień 1930 - ??
Dowódca plutonu łączności w 24 Pułku Artylerii Lekkiej.: ?? - ??
Dowódca 1 Baterii I Dywizjonu 24 Pułku Artylerii Lekkiej.: 28 kwietnia 1938 - ??
Dowódca 9 Baterii III Dywizjonu 24 Pułku Artylerii Lekkiej, 24 Dywizja Piechoty, Armia "Karpaty".: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Narodowej Organizacji Wojskowej.: październik 1940 r.
Doradca w sztabie Komendy Powiatowej Myślenice NOW.: październik 1940 - listopad 1941 r.
Szef sztabu Komendy Powiatowej Myślenice NOW.: listopad 1941 - kwiecień 1942 r.
Zastępca Komendanta Podokręgu Kraków-Miasto NOW.: maj - lipiec 1942 r.
P.o. Komendanta Podokręgu Kraków-Miasto NOW.: lipiec - październik 1942 r.
Komendant Podokręgu Kraków-Miasto NOW.: październik 1942 - listopad 1943 r.
Komendant Obwodu Nowy Targ AK.: listopad 1943 - wrzesień 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Nowy Sącz AK.: wrzesień 1944 - styczeń 1945 r.
Dowódca 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK.: 1 września 1944 - 20 stycznia 1945 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Nowy Sącz NIE/DSZ.: styczeń - 30 sierpnia 1945 r.
Służba w 7 Pułku Artylerii Konnej w II Korpusie Wojska Polskiego.: 1945 r.
Zdemobilizowany.: 31 stycznia 1949 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Andrzeja (zarządcy podatkowego) i Heleny z domu Klebert. Miał dwóch braci: Andrzeja i Władysława oraz siostrę. Do 1919 r., uczęszczał do szkoły powszechnej w Myślenicach, potem w okresie od 1919 do 1927 r., kształcił się w miejscowym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki, gdzie w roku 1927 zdał maturę. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowie.
W okresie od września 1927 do 15 października 1928 r., przeszedł szkolenie unitarne. Od 16 października 1928 do sierpnia 1930 r., uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu.
15 sierpnia 1930 r., został awansowany do stopnia podporucznika służby stałej artylerii z przydziałem do 24 pal. w Jarosławiu na stanowisko młodszego oficera baterii. Następnie dowódca plutonu łączności. 1 stycznia 1933 r., awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii.
Z dniem 28 kwietnia 1938 r., został mianowany dowódcą 1 baterii I Dywizjonu 24 pal. 19 marca 1939 r., otrzymał awans do stopnia kapitana służby stałej artylerii.

W Wojnie Obronnej 1939 r., był dowódcą 9 baterii III Dywizjonu 24 pal., wchodzącego w skład 24 DP Armii „Karpaty”. Przeszedł szlak bojowy 24 Pułku Artylerii Lekkiej, od linii Wisłoki do Lwowa, gdzie 22 września dostał się do niewoli niemieckiej. Po trzech dniach zbiegł i w październiku zjawił się w Myślenicach, gdzie jako nieujawniony oficer ukrywał się u rodziny i znajomych.
Od października 1940 r., działał konspiracyjnie w Narodowej Organizacji Wojskowej, gdzie do listopada 1941 r., pełnił funkcję doradcy i organizatora w sztabie Komendy Powiatowej NOW w Myślenicach. W okresie od listopada 1941 do kwietnia 1942 r., pełnił funkcję szefa sztabu Komendy Powiatowej Myślenice NOW.
W maju 1942 r., został przeniesiony do Krakowa na stanowisko zastępcy Komendanta Podokręgu Kraków-Miasto NOW. W lipcu tego roku, wskutek aresztowania komendanta podokręgu (mjr Szweda „Horawskiego”) objął obowiązki, a od października 1942 r., formalnie przejął funkcję Komendanta Podokręgu Kraków-Miasto NOW.

W okresie od września 1942 do października 1943 r., trwały rozmowy pomiędzy Armią Krajową a Narodową Organizacją Wojskową, dotyczące scalenia. Przez cały okres negocjacji nadal sprawował powierzoną mu funkcję, przewodząc rozmowom na terenie dowodzonego przez siebie Podokręgu NOW.
W okresie od listopada 1943 do września 1944 r., pełnił funkcję Komendanta Obwodu Nowy Targ AK. 11 listopada 1943 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej artylerii. Przyjął w tym czasie pseudonim "Borowy"
Na zajmowanym stanowisku Komendanta Obwodu wykazał się dużą inicjatywą organizacyjną. Tworzył na podległym terenie oddziały dywersyjne i aktywizował ich działalność dywersyjno-zbrojną. 22 września 1944 r., został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego Nowy Sącz AK. Jednocześnie był organizatorem i dowódcą odtwarzanego w Armii Krajowej 1 psp., którym dowodził od 1 września 1944 r. Utworzony przez niego oddział przeprowadził wiele akcji zbrojnych, zadając wrogowi poważne straty w ludziach i sprzęcie.

W dniu 13 grudnia 1944 r., wracając z odprawy u Komendanta Okręgu w Krakowie został ranny w okolicy Gruszowca, w zasadzce zorganizowanej przez sowieckich partyzantów. Od tej pory przebywał na leczeniu w lecznicy dr. Mosslera, lekarza 1 psp.
Do pułku powrócił 15 stycznia 1945 r. Po wkroczeniu wojsk sowieckich na teren inspektoratu, w dniu 20 stycznia 1945 r., rozwiązał podległy mu 1 psp. AK, urlopując wszystkich żołnierzy.
Osobiście, był nadal czynny w konspiracji poakowskiej, początkowo w Organizacji NIE, a następnie w Delegaturze Sił Zbrojnych. Do lipca 1945 r., zajmował się likwidacją nowosądeckiego inspektoratu. Został wówczas awansowany do stopnia podpułkownika oraz odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Działalność konspiracyjną zakończył w sierpniu 1945 r.

30 sierpnia 1945 r., przedostał się przez granicę z Czechami i przez Austrię dotarł do II Korpusu gen. Władysława Andersa we Włoszech. Początkowo służył w 7 Pułku Artylerii Konnej II Korpusu, będąc ciągle w randze majora (nie uzyskał potwierdzenia ostatniego awansu). Zdemobilizowany 31 stycznia 1949 r., wyjechał do Wielkiej Brytanii, a następnie na zaproszenie Huberta Brooksa, swego podwładnego w AK, do Kanady, gdzie założył przedsiębiorstwo i osiadł na stałe.
10 listopada 1990 r., został awansowany do stopnia podpułkownika. Zmarł 22 kwietnia 1991 r., w Vancouver. Rodziny nie założył.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1945 r.).
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1945 r.).




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion