Promocje:

Major.: 1 stycznia 1934 r.
Kapitan.: 1 kwietnia 1920 r.
Porucznik.: 27 listopada 1918 r.
Podporucznik.: 9 października 1914 r.

Funkcje:

Członek Związku Strzeleckiego.: 1913 - sierpień 1914 r.
Adiutant dowódcy II Batalionu 5 Pułku Piechoty Legionów.: 18 sierpnia 1914 - ??
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich.: październik 1916 - 17 lipca 1917 r.
Uczestnik kursu w szkole oficerskiej.: ?? - ??
Dowódca plutonu w 20 Pułku Piechoty armii austriackiej.: 1 stycznia - 1 marca 1918 r.
Dowódca plutonu w Batalionie Zapasowym 20 Pułku Piechoty armii austriackiej (Tarnów).: 31 maja - 1 lipca 1918 r.
Zwolniony jako inwalida z armii austriackiej.: 1 sierpnia 1918 r.
Komendant Obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej w Tarnowie.: 1 maja - 1 listopada 1918 r.
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów.: listopad - 2 grudnia 1918 r.
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów.: 2 czerwca - 1 lipca 1919 r.
Dowódca Batalionu Marszowego 5 Pułku Legionów.: 2 - 31 lipca 1919 r.
Adiutant 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Dowódca batalionu w 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - 31 sierpnia 1920 r.
Dowódca batalionu 202 Pułku Piechoty.: 1 września - 15 grudnia 1920 r.
W dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych.: 16 grudnia 1920 - 28 luty 1921 r.
W dyspozycji dowódcy 18 Dywizji Piechoty.: 1 do 9 marca 1921 r.
Dowódca batalionu w 49 Pułku Piechoty.: 10 marca 1921 - 1 luty 1922 r.
Uczestnik kursu narciarskiego w Worochcie.: 2 - 23 luty 1922 r.
Oficer w 49 Pułku Piechoty.: 24 luty - 7 lipca 1922 r.
Przeniesiony do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 5 Pułku Piechoty Legionów.: 8 lipca 1922 r.
Pracownik Powszechnej Kasy Oszczędności w Warszawie.: 1 stycznia 1924 - 1 listopada 1926 r.
Komendant Okręgu Warszawa Związku Strzeleckiego.: listopad 1926 - 1 kwietnia 1927 r.
Pracownik Powszechnej Kasy Oszczędności w Warszawie.: 2 kwietnia - czerwiec 1927 r.
Kasjer w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Mościcach.: lipiec 1927 - sierpień 1928 r.
Powołany do czynnej służby w Wojsku Polskim.: sierpień 1928 r.
Uczestnik ćwiczeń wojskowych w 67 Pułku Piechoty (Brodnica).; ?? - ??
Hospicjent w 67 Pułku Piechoty.: 30 września - 27 listopada 1928 r.
Dowódca kompanii w 67 Pułku Piechoty.: 28 listopada 1928 - 24 marca 1931 r.
Dowódca kompanii w 79 Pułku Piechoty (Słonim).: 25 marca - 16 czerwca 1931 r.
Uczestnik kursu unifikacyjnego dla kapitanów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 17 czerwca 1931 - ??
Oficer w 30 Pułku Piechoty (Warszawa).: 1932 r.
Dowódca batalionu w 32 Pułku Piechoty (Modlin).: 1932 - 1937 r.
Kwatermistrz 32 Pułku Piechoty.: 1937 - 1 czerwca 1939 r.
II Zastępca dowódcy 32 Pułku Piechoty.: 1938 - 1 czerwca 1939 r.
Dowódca Batalionu KOP "Iwieniec".: 1 czerwca - wrzesień 1939 r.
Komendant Garnizonu w Iwieńcu.: 1 czerwca - wrzesień 1939 r.
Dowódca III Batalionu 207 Rezerwowego Pułku Piechoty, 35 Rezerwowa Dywizja Piechoty.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: listopad 1939 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Tarnów, Okręg Kraków ZWZ.: 1940 - październik 1940 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka (przedsiębiorcy budowlanego) i Amalii z domu Hałdzińskiej. W latach 1906-1914 kształcił się w tarnowskiej szkole realnej, gdzie wiosną 1914 r., zdał maturę. W okresie nauki szkolnej, jeszcze w 1911 r., założył ze starszym bratem Stanisławem tajną drużynę skautową, która wraz z oddziałem ćwiczebnym „Zarzewia” dała początek tarnowskiemu harcerstwu.
W 1912 r., zorganizował w Tarnowie Koło Towarzystwa Sportowo-Gimnastycznego „Strzelec”, przekształconego w 1913 r., w Związek Strzelecki, gdzie działał pod pseudonimem „Selim”.
W ZS przeszedł przeszkolenie wojskowe i ćwiczenia na kurskie podoficerskim. W sierpniu 1913 r., ukończył kurs instruktorski w Stróży. 8 sierpnia 1914 r., przybył z drużyną tarnowską ZS do Krakowa na koncentrację oddziałów Związku Strzeleckiego. 9 sierpnia został wcielony do batalionu dowodzonego przez Józefa Kordiana Zamorskiego, wchodzącego w skład oddziału Józefa Piłsudskiego. Po reorganizacji przeprowadzonej w sierpniu 1914 r., w Kielcach służył w Legionach Polskich.

Przeszedł całą kampanię Legionową. Walczył na Kielecczyźnie. Od 18 sierpnia 1914 r., pełnił funkcję adiutanta dowódcy II Batalionu 5 pp. Legionów Polskich. 9 października 1914 r. otrzymał nominację do stopnia podporucznika piechoty.
W okresie od 22 do 25 grudnia 1914 r., walczył pod Łowczówkiem. W maju 1915 r., walczył na Kielecczyźnie pod Konarami (16-25 maja), potem w czerwcu pod Ożarowem, następnie pod Raśnią i Wysokiem Litewskim.
Od września 1915 r., brał udział w kampanii wołyńskiej nad Styrem i Stachodem. Uczestniczył w ciężkich walkach w rejonie miejscowości Kołki-Roszczyce. W październiku 1916 r., dowodził kompanią w 5 pp. Legionów Polskich. Po wycofaniu z frontu, 6 października 1916 r., wraz z 5 pp LP został przewieziony koleją do Baranowicz, a 30 listopada do Pułtuska, gdzie pułk został zreorganizowany.

W 1917 r., ukończył kurs w szkole oficerskiej. Po odmowie złożenia przysięgi w czasie tzw. kryzysu przysięgowego, pułk został 17 lipca 1917 r., rozwiązany w Zegrzu. Chory przebywał w okresie od 2 sierpnia do 31 grudnia 1917 r., w szpitalu. Po wyleczeniu został skierowany do punktu zbornego w Przemyślu i następnie w dniu 1 stycznia 1918 r., wcielony do armii austriackiej.
W okresie od stycznia/lutego do 1 marca 1918 r., jako dowódca plutonu w 20 pp. walczył na froncie włoskim. Podczas walk został ciężko ranny. Do 31 maja 1918 r., przebywał na leczeniu szpitalnym.
Po wyjściu ze szpitala, do 1 lipca 1918 r., służył jako dowódca plutonu w Batalionie Zapasowym 20 pp. w Tarnowie. Z dniem 1 sierpnia 1918 r., został zwolniony z armii austriackiej jako inwalida. W okresie od 1 maja do 1 listopada 1918 r., był dowódcą Obwodu POW w Tarnowie.

W ramach Polskiej Organizacji Wojskowej organizował kursy podoficerskie, przygotowywał młodzież do nowych zadań. Jego zasługą było zorganizowanie akcji bezkrwawego i spokojnego przejęcia władzy w Tarnowie, w dniu 31 października 1918 r., przez miejscowy Komitet Samoobrony. Wyjechał do Lwowa, gdzie zapisał się w na studia w Wyższej Akademii Handlowej.
W końcu listopada 1918 r., wstąpił do 5 pp Leg. przybyłego na odsiecz obrońcom Lwowa. Do 2 grudnia walczył jako dowódca kompanii w obronie Lwowa. 27 listopada 1918 r., został mianowany porucznikiem piechoty.
2 grudnia 1918 r., podczas walk dostał się do niewoli ukraińskiej, w której przebywał do 1 kwietnia 1919 r. Od 2 czerwca 1919 r., służył ponownie w 5 pp Leg., w którym do 1 lipca 1919 r., dowodził kompanią, natomiast w okresie od 2 do 31 lipca 1919 r., IV Batalionem Marszowym.
Następnie pełnił funkcję adiutanta 5 pp Leg. Do 31 sierpnia 1920 r., walczył ciągle na froncie polsko-bolszewickim w szeregach 5 pp. Leg. jako dowódca kompanii, a następnie batalionu.

1 kwietnia 1920 r., otrzymał awans do stopnia kapitana piechoty. W okresie od 1 września do 15 grudnia 1920 r., był dowódcą batalionu w 202 pp., następnie od 16 grudnia 1920 do 28 lutego 1921 r., był w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1 do 9 marca 1921 r., w dyspozycji dowódcy 18 Dywizji Piechoty.
W okresie od 10 marca 1921 do 1 lutego 1922 r., dowodził batalionem w 49 pp. W dniach od 2 do 23 lutego 1922 r., odbył kurs narciarski w Worochcie. W okresie od 24 lutego do 7 lipca 1922 r., przebywał w 49 pp. bez przydziału służbowego.
Z dniem 8 lipca 1922 r., na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 5 pp. Leg. Po przejściu do rezerwy otrzymał działkę żołnierską w okolicy Kosowa Poleskiego, gdzie gospodarował do końca 1923 r.
Po przekazaniu działki swemu bratu Marianowi wyjechał do Warszawy, gdzie w okresie od 1 stycznia 1924 do 1 listopada 1926 r., pracował w PKO i jednocześnie studiował w Wyższej Szkole Handlowej. Od listopada 1926 do 1 kwietnia 1927 r., pełnił funkcję Komendanta Okręgu Warszawa Związku Strzeleckiego.

W okresie od 2 kwietnia do czerwca 1927 r., ponownie pracował w PKO. W czerwcu 1927 r., wyjechał wraz z rodziną z Warszawy do Tarnowa. W lipcu 1927 r., podjął pracę na stanowisku kasjera w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Mościcach. W sierpniu 1928 r., został powołany do służby czynnej w Wojsku Polskim w stopniu kapitana służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1925 r.
Po odbyciu ćwiczeń wojskowych w 67 pp. w Brodnicy, w okresie od 30 września do 27 listopada 1928 r., pełnił tam służbę jako hospicjent. Następnie od 28 listopada 1928 do 24 marca 1931 r., pełnił służbę w pułku jako dowódca kompanii. 25 marca 1931 r., został przeniesiony z 67 pp. do 79 pp. w Słonimiu, gdzie do 16 czerwca 1931 r., dowodził kompanią.
Od 17 czerwca 1931 r., przebywał w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na kursie unifikacyjnym dla kapitanów piechoty. Jednocześnie został przydzielony do Komendy Warszawa Miasto. Następnie krótko służył w 30 pp. w Warszawie, skąd w 1932 r., został przeniesiony do 32 pp. w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu.

1 stycznia 1934 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej piechoty. W tym czasie nadal dowodził batalionem 32 pp. Od 1937 r., był kwatermistrzem pułku, natomiast od 1938 r., jednocześnie II zastępcą dowódcy pułku.
Z dniem 1 czerwca 1939 r., rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Iwieniec”. Jednocześnie był Komendantem garnizonu w Iwieńcu. Po mobilizacji objął dowodzenie nad zorganizowaną na bazie Batalionu „Iwieniec”, jednostką oznaczoną jako III Batalion 207 Rezerwowego Pułku Piechoty, walczącego w składzie 35 Rezerwowej Dywizji Piechoty, zmobilizowanej w rejonie Wilna.
Do 9 września 1939 r., dywizja była skoncentrowana w rejonie Białegostoku, skąd została przewieziona koleją w rejon Lwowa. Od 16 września 1939 r., na czele swojego batalionu uczestniczył w walkach z Niemcami, w obronie Lwowa. Po kapitulacji miasta przed Sowietami, udało mu się uniknąć niewoli. Wydostał się ze Lwowa, by następnie przedrzeć się do Tarnowa, gdzie zamieszkał z rodziną przy ul. Nowodąbrowskiej.

W listopadzie 1939 r., został zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski. Wszedł w skład kierownictwa SZP na teren Tarnowa. Należał do głównych organizatorów konspiracji na tym terenie. W 1940 r., objął funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Tarnów ZWZ, w skład którego wchodziły obwody: Tarnów, Dąbrowa Tarnowska i Brzesko. Prowadził aktywną działalność konspiracyjną.
Dobra znajomość zarówno terenu jak i wielu mieszkańców przyczyniły się do zbudowania prężnie działającej siatki konspiracyjnej. Na początku czwartego kwartału 1940 r., Niemcy przeprowadzili liczne aresztowania wśród żołnierzy tamtejszej konspiracji.
Zagrożony aresztowaniem, w październiku 1940 r., wyjechał wraz z rodziną z Tarnowa do Krakowa, potem do Makowa Podhalańskiego, gdzie zamieszkał pod przybranym nazwiskiem jako Jan Szeligowski. Prowadził „Zbiornicę grzybów, jagód i ziół”. Współpracował wówczas z księdzem prałatem Czartoryskim i płk Emilem Pfeifferem.

Zatrudniał żołnierzy konspiracji, co ułatwiało im dość swobodne poruszanie się po terenie. Jego rodzina prowadziła działalność charytatywną m. in. wysyłano paczki żywnościowe do jeńców w oflagach, pomagano ludziom mającym ciężkie warunki bytowe,.
W 1943 r., przeniósł się z firmą do Zakopanego, gdzie nadal prowadził suszarnię grzybów i zbieranie jagód. Działał na terenie całego Podhala. W Zakopanem mieszkał do 1946 r., kiedy to wyjechał z rodziną do Wrocławia i tam zamieszkał jako Jan Szeligowski.
Pracował jako planista w Biurze Budownictwa i Architektury, a potem do czasu przejścia na rentę w 1958 r., w Spółdzielni Zielarskiej „Galena”. W 1956 r., powrócił do rodowego nazwiska. Uregulował także sprawy z wojskiem. Dział w PTTK , był przewodnikiem PTTK po Wrocławiu. Spisał relację z obrony Lwowa, którą przekazano konspiracyjnie do Londynu.

Zmarł we Wrocławiu w dniu 30 października 1962 r. Pochowany na cmentarzu przy ul. Bujwida. Żonaty od 1926 r., z Eugenią Gebel, miał z tego związku dwie córki: Irenę i Wandę.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych (czterokrotnie).
Krzyż Niepodległości.
Medal Za Wojnę 1918-1921.
Srebrny Krzyż Zasługi.