Promocje:

Pułkownik.: 24 listopada 1943 r., ze starszeństwem od 1 października 1943 r.
Podpułkownik.: 1 stycznia 1935 r.
Major.: 1 stycznia 1928 r.
Kapitan.: ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.:
Podporucznik.:

Chorąży armii rosyjskiej.: czerwiec 1916 r.

Funkcje:

Wstąpił jako ochotnik do armii carskiej.: maj 1915 r.
Edukacja w Siergiejewskiej Szkole Artylerii w Odessie.: styczeń - czerwiec 1916 r.
Dowódca plutonu artylerii na froncie niemieckim.: 1916 r.
Oficer Legii Rycerskiej I Korpusu Polskiego na Wschodzie.: marzec - kwiecień 1918 r.
Rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.: luty 1919 r.
Ukończył miesięczny kurs oficerów artylerii w Rembertowie.: ?? - ??
Dowódca plutonu artylerii, 3 pułku artylerii ciężkiej.: ?? - kwiecień 1919 r.
Oficer łączności dywizjonu, 3 pułku artylerii ciężkiej.: kwiecień - sierpień 1919 r.
Dowódca plutonu artylerii w 3 pułku artylerii.: sierpień 1919 - ??
I oficer i p.o. dowódcy baterii, 3 Pułku Artylerii Ciężkiej.: ?? - ??
Uczestnik kursu artylerii ciężkiej w Modlinie.: styczeń - maj 1921 r.
Dowódca baterii 1 dywizjonu, 3 Pułku Artylerii Ciężkiej.: ?? - marzec 1927 r.
Uczestnik kursu dowódców baterii w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu.: marzec - wrzesień 1923 r.
Dowódca baterii 14 dywizjonu artylerii konnej.: marzec - sierpień 1927 r.
Dowódca baterii 1 dywizjonu, 3 pułku artylerii ciężkiej.: sierpień - listopad 1927 r.
Dowódca szkoły podoficerskiej, 3 pułku artylerii ciężkiej.: listopad 1927 - styczeń 1928 r.
II Oficer sztabu artylerii Dowództwa Obszaru Warownego Wilno.: styczeń 1928 - (?) lipiec 1929 r.
Uczestnik kursu dowódców dywizjonów w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu.: lipiec - październik 1929 r.
Dowódca dywizjonu, 3 pułku artylerii ciężkiej.: październik 1929 - kwiecień 1930 r.
Dowódca dywizjonu w 10 pułku artylerii ciężkiej (Przemyśl).: kwiecień - maj 1930 r.
Kwatermistrz 10 pułku artylerii ciężkiej.: maj 1930 - ??
Pełniący obowiązki dowódcy 10 pułku artylerii ciężkiej.: maj 1930 - ??
Ponownie dowódca dywizjonu w 10 pułku artylerii ciężkiej.: kwiecień 1933 - 1935 r.
Zastępca dowódcy 27 pułku artylerii lekkiej (Włodzimierz Wołyński).: 1935 - 1936 r.
Dowódca 13 dywizjonu artylerii konnej (Brody).: 16 maja 1936 - czerwiec 1939 r.
Dowódca 26 pułku artylerii lekkiej (Skierniewice).: 23 lipca - 15 wrzesień 1939 r.
Wstąpił w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: jesień 1939 r.
Komendant Główny Polskiej Organizacji Zbrojnej.: luty 1941 - listopad 1942 r.
Komendant Podokręgu Wschodniego, AK "Struga", "Krynica", "Gorzelnia", Obszaru Warszawa.: listopad 1942 - sierpień 1944 r.
Dowódca 8 DP AK (odtwarzanej w Podokręgu Wschód).: lipiec - 7 sierpnia 1944 r.

Opinie:

Notatki.

Syn Mieczysława i Teofilii z domu Kolesińskiej. Od 1906 r., uczył się w Instytucie Mikołaja I w Gatczynie, gdzie w 1914 r., otrzymał świadectwo dojrzałości. Następnie w latach 1914 - 1915 studiował chemię na Politechnice Warszawskiej. Od maja 1915 r., służył ochotniczo w armii rosyjskiej. Następnie od stycznia do czerwca 1916 r., w Siergiejewskiej Szkole Artylerii w Odessie, po ukończeniu której, w stopniu chorążego był dowódcą plutonu artylerii na froncie niemieckim.
Od marca 1918 r., był oficerem Legii Rycerskiej I Korpusu Polskiego w Rosji. Od kwietnia 1918 r., urlopowany. Na początku 1919 przybył do Kraju, a w lutym 1919 r., rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Po ukończeniu miesięcznego kursu oficerów artylerii w Rembertowie dowodził plutonem. Od kwietnia 1919 r., był oficerem łączności dywizjonu, a od sierpnia dowódcą plutonu.
Następnie I oficer i p.o. dowódcy baterii w 3 Pułku Artylerii Ciężkiej (późniejszym 1 pac Leg.). Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. W okresie styczeń – maj 1921 r., był uczestnikiem kursu w zakresie francuskiej artylerii ciężkiej w Modlinie. Potem dowódcą baterii 1 dywizjonu artylerii ciężkiej, włączonego w jakiś czas później w skład 3 Pułku Artylerii Ciężkiej.

Zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej artylerii ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. W okresie od marca do września 1923 r., odbył kurs dowódców baterii w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu. W marcu 1927 r., został przeniesiony do 14 dywizjonu artylerii konnej na stanowisko dowódcy baterii. Od sierpnia 1927 r., został ponownie dowódcą baterii w 3 Pułku Artylerii Ciężkiej w Wilnie. Od listopada 1927 r., był komendantem szkoły podoficerskiej 3 pułku artylerii ciężkiej.
1 stycznia 1928 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii. W tym samym miesiącu otrzymał stanowisko II oficera sztabu Dowództwa Obszaru Warownego Wilno, a po ukończeniu, w okresie lipiec - październik 1929 r., kursu dowódców dywizjonów w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu, dowodził dywizjonem 3 Pułku Artylerii Ciężkiej.
Następnie przeniesiony do 10 pac. w Przemyślu, gdzie w kwietniu 1930 r., krótko dowodził dywizjonem, a od maja był kwatermistrzem i p.o zastępcy dowódcy pułku. Od kwietnia 1933 r., ponownie dowódca dywizjonu 10 Pułku Artylerii Ciężkiej.

1 stycznia 1935 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej artylerii. Następnie od 1935 do maja 1936 r., był zastępcą dowódcy 27 pal. we Włodzimierzu Wołyńskim. W okresie od 16 maja 1936 do czerwca 1939 r., dowódca 13 dywizjonu artylerii konnej w Brodach. Od 23 lipca 1939 r., dowódca 26 pal. ze Skierniewic, którym dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r.
Pułkiem dowodził do 15 września 1939 r. Brał m. in. udział w Bitwie nad Bzurą. Ranny przebywał w szpitalu w Łodzi i w Warszawie. Od jesieni 1939 r., działał w konspiracji SZP/ZWZ w Warszawie. W lutym 1941 r., został oddelegowany do objęcia funkcji Komendanta Głównego Polskiej Organizacji Zbrojnej, a po zakończeniu scalania POZ z AK był, od listopada 1942 do sierpnia 1944 r., Komendantem Podokręgu Wschodniego „Białowieża”, Obszaru Warszawskiego AK.
Rozkazem Naczelnego Wodza z 24 listopada 1943 r., został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej artylerii ze starszeństwem od 1 października 1943 r. Jednocześnie dowódca Grupy Operacyjnej (8 DP AK) "Wschód", utworzonej przez Podokręg "Gorzelnia", w ramach Akcji Burza. W jej skład wchodzili żołnierze z oddziałów partyzanckich i członkowie placówek z Obwodów: Siedlce, Sokołów Podlaski, Węgrów, Mińsk Mazowiecki, Ostrów Mazowiecka, Garwolin i Radzymin. Grupa ta liczyła około 6 000 ludzi, co pozwoliło na częściowe odtworzenie: 22 i 32 pp., , I dywizjonu 7 pułku ułanów (Mazowieckiej Brygady Kawalerii) oraz dwóch batalionów - III/13. pp i III/15 pp. AK.
7 sierpnia 1944 r., został rozbrojony i internowany w rejonie Mińska Mazowieckiego, wraz ze swoim sztabem i 750 żołnierzami swojej grupy. Większość oficerów, w tym oczywiście pułkownika "Szeligę" odwieziono najpierw do majątku Niedziałka, a następnie do obozu Majdanek w Lublinie, skąd został przewieziony do więzienia Lefortowo w Moskwie, gdzie przez trzy tygodnie był poddawany przesłuchaniom..

W dniu 2 września 1944 r., został przywieziony z Moskwy do obozu w Charkowie skąd, w dniu 4 stycznia 1946 r., wywieziono go do obozu nr 178-454 w Riazaniu-Diagilewie. Następnie, w dniu 6 lipca 1947 r., został odesłany do obozu nr 158 w Czerepowcu, potem więziony w obozie nr 150 w Griazowcu skąd, w dniu 2 października 1947 r., odesłano go do obozu nr 437 w Bogorodskoje, a 5 października 1947 r., do obozu nr 284 w Brześciu. Repatriowany do kraju 3 listopada 1947 r., przez Białą Podlaską.
Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Podjął pracę zawodową w Spółdzielni Architektów Wnętrz „Ład” w Warszawie. Potrącony przez samochód 15 sierpnia 1964 r.,w Warszawie, zmarł 20 sierpnia 1964 r., w szpitalu warszawskim. Pochowany na Cmentarzu Powązki w Warszawie.

Odznaczenia:

Virtuti Militari IV klasy.: (1959 r.).
Virtuti Militari V klasy.: (1921 r.).
Krzyż Walecznych (pięciokrotnie).: czterokrotnie w 1921 r., po raz piąty 1 października 1944 r.
Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.