Promocje:

Porucznik.: ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1931 r.

Funkcje:

Służba w 57 Pułku Piechoty (Poznań).: 20 lipca - wrzesień 1928 r.
Służba w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 (Śrem).: wrzesień 1928 - sierpień 1929 r.
Praktyki w 57 Pułku Piechoty (Poznań).: ?? - ??
Nauczyciel w szkołach powszechnych (Pęcków, Romanów Górny, Drawsko).: 1929 - 1939 r.
Uczestnik obowiązkowych ćwiczeń aplikacyjnych.: 1930 r.
Przydział mobilizacyjny do 57 Pułku Piechoty (Poznań).: ?? - ??
Członek Związku Powstańców Wielkopolskich.: ?? - ??
Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego.: ?? - ??
Instruktor Przysposobienia Wojskowego w Powiecie Czarnków.: ?? - 1939 r.
Uczestnik obowiązkowych ćwiczeń wojskowych.: 1933 i 1935 r.
Zmobilizowany do Wojska Polskiego.: lipiec 1939 r.
Dowódca oddziału Przysposobienia Wojskowego (Czarnków).: lipiec - 1 września 1939 r.
Oficer w Ośrodku Zapasowym 14 Dywizji Piechoty (Skierniewice).: 1 września 1939 - ??
Oficer w 360 Pułku Piechoty (Warszawa).: ?? - 26 września 1939 r.
Uczestnik bitwy pod Kockiem.: 2 - 5 października 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: 24 kwietnia 1940 r.
Komendant Obwodu Oborniki Wielkopolskie, Okręg Poznań ZWZ/AK.: 1941 - ??
Komendant Inspektoratu Rejonowego Wągrowiec, Okręg Poznań AK.: ?? - 19 stycznia 1945 r. (formalnie).
Dowódca oddziału partyzanckiego.: styczeń 1945 r.
Członek Polskiej Partii Socjalistycznej.: 1945 - 1947 r.
Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.: 1956 - 1966 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Sylwestra i Rozalii z domu Bartol. Od 1913 r., uczęszczał do szkoły powszechnej w Ludomach. Od 29 do 31 grudnia 1918 r., był łącznikiem oddziału powstańczego w rejonie dworca kolejowego w Poznaniu. W 1926 r., ukończył Seminarium Nauczycielskie w Czarnkowie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości.
W latach 1926-1928 odbywał praktyki zawodowe. Od 20 lipca 1928 r., służył w 57 pp. w Poznaniu, skąd skierowano go do Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie, gdzie przebywał w okresie od września 1928 do sierpnia 1929 r. Praktyki odbywał w 57 pp. w Poznaniu.
W latach 1929-1939 pracował jako nauczyciel szkół powszechnych w Pęckowie, Romanowie Górnym i Drawsku. W 1930 r., odbył obowiązkowe ćwiczenia aplikacyjne. 1 stycznia 1931 r., został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty z przydziałem mobilizacyjnym do 57 pp. Ewidencyjnie podlegał PKU Szamotuły.

Był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich oraz Instruktorem Przysposobienia Wojskowego w powiecie Czarnków. Po odbytych ćwiczeniach w 1933 i 1935 r., został awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 r. Działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego.
W lipcu 1939 r., został zmobilizowany do Wojska Polskiego. Objął wówczas funkcję dowódcy oddziału Przysposobienia Wojskowego, przydzielonego do wzmocnienia odcinka granicznego w Czarnkowie.
1 września 1939 r., został przeniesiony do Ośrodka Zapasowego 14 DP w Skierniewicach. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Walczył z wrogiem nad Bzurą, potem w Puszczy Kampinoskiej, a następnie podczas obrony Warszawy w szeregach 360 pp. 26 września jako dowódca improwizowanego batalionu piechoty, po walce z Niemcami przebił się w rejon Mińsk Mazowiecki - Mrozy, gdzie został ranny.

Leczony w szpitalu w Lublinie, z którego po krótkim czasie udało mu się zbiec. Brał udział w walkach pod Kockiem w dniach 2 - 5 października 1939 r. Uniknął niewoli. Ukrywał się na terenie powiatu Łuków. W grudniu 1939 r., przedostał się do Poznania, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną.
Początkowo był organizatorem lokalnych grup konspiracyjnych w rejonie Obornik i Wągrowca. 24 kwietnia 1940 r., został zaprzysiężony do ZWZ przez Bronisława Marona. Organizował siatki ZWZ na terenie Wągrowca, Obornik i Chodzieży. Oficjalnie był zatrudniony jako kontroler mleczności krów na powiaty Oborniki i Wągrowiec.
Ze względu na wykonywaną przez siebie pracę miał dużą swobodę poruszania się po terenie, co ułatwiło mu prowadzenie pracy konspiracyjnej.
Od 1941 r., był Komendantem Obwodu Oborniki Wielkopolskie ZWZ, potem pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Wągrowiec AK w skład, którego weszły obwody: Oborniki, Wągrowiec i Chodzież.

Zapoczątkował szkolenia dowódców sekcji ZWZ/AK w ramach ćwiczeń aplikacyjnych. Kierował akcjami sabotażowymi i zbierał informacje wywiadowcze. Jesienią 1943 r., Inspektorat Rejonowy Wągrowiec wraz z Inspektoratem Nowy Tomyśl został włączony do Inspektoratu Rejonowego „Zachód”.
Formalnie nadal pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Wągrowiec i do rozwiązania AK (19 stycznia 1945 r.) nie został odwołany ze stanowiska. Po aresztowaniach przeprowadzonych przez gestapo w dniach 8-10 sierpnia 1944 r., zagrożony aresztowaniem ukrywał się na terenie Puszczy Nadnoteckiej.
W styczniu 1945 r., zorganizował oddział AK, którym dowodził. Urządzał zasadzki i atakował małe oddziały niemieckie w rejonie Ludomy-Boruszyn-Połajewo.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej zorganizował Straż Obywatelską. Nie ujawnił się. Po zakończeniu wojny pracował w szkolnictwie jako nauczyciel szkół podstawowych w Ludomach, Białężynie i Łopuchowie. Był zatrzymywany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego i przesłuchiwany. Do 1947 r., był członkiem PPS. W latach 1956-1966 był członkiem PZPR. Od 1966 r., przebywał na rencie inwalidzkiej.

Zmarł w Poznaniu 30 stycznia 1967 r. Pochowany na cmentarzu junikowskim. Żonaty z Zofią z domu Drygas. Miał szóstkę dzieci: córkę Kornelię oraz synów: Ryszarda, Konrada, Janusza, Włodzimierza i Radomysława.

Odznaczenia m.in.: