Promocje:

Podpułkownik.:
Major.: ze starszeństwem z 1 stycznia 1945 r.
Kapitan.: 11 listopada 1942 r.
Porucznik.: 19 marca 1939 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1935 r.

Funkcje:

Służba w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie.: wrzesień 1932 - sierpień 1933 r.
Służba w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowii Mazowieckiej-Komorowie.: wrzesień 1933 - sierpień 1935 r.
Dowódca plutonu w kompanii strzeleckiej 25 Pułku Piechoty (Piotrków Trybunalski).: sierpień 1935 - ??
Dowódca plutonu w 2 Kompanii CKM II Batalionu 25 Pułku Piechoty.: ?? - 1939 r.
Uczestnik kursu dla dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 1939 r.
Dowódca 6 Kompanii II Batalionu 25 Pułku Piechoty (7 DP).: ?? - wrzesień 1939 r.
Członek organizacji konspiracyjnej 25 Pułku Piechoty (Piotrków Trybunalski).: październik 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: jesień 1939 r.
Komendant Obwodu Wieluń, Okręg Łódź SZP/ZWZ.: styczeń 1940 - październik 1941 r.
Komendant Obwodu Łódź-Powiat.: październik 1941 - sierpień 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Łódź AK.: wrzesień 1943 - 5 września 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Ignacego i Heleny z domu Danilewicz. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1932 r., ukończył w Druji prywatne Gimnazjum im. Stefana Batorego, gdzie zdał maturę. Od września 1932 do sierpnia 1933 r., służył w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie, gdzie przeszedł przeszkolenie unitarne.
Następnie w okresie od września 1933 do sierpnia 1935 r., w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie. 15 sierpnia 1935 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 25 pp. w Piotrkowie Trybunalskim na stanowisko dowódcy plutonu w kompanii strzeleckiej, a następnie dowódcy plutonu w 2 kompanii CKM II Batalionu.
19 marca 1939 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej piechoty. W tym samym roku ukończył kurs dla dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Po ukończeniu kursu został mianowany dowódcą 6 Kompanii II Batalionu 25 pp. (7 DP), którą dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r.

Walczył z wrogiem w rejonie Częstochowy i Złotego Potoku. Po rozbiciu 7 Dywizji Piechoty, z częścią swojej kompanii przedostał się na Kielecczyznę, gdzie uczestniczył w walkach pod Iłżą. Po zakończeniu działań wojennych uniknął niewoli i powrócił do Piotrkowa Trybunalskiego.
Od października 1939 r., był członkiem grupy konspiracyjnej zorganizowanej przez mjr Stanisława Juszczakiewicza, składającej się z oficerów i podoficerów 25 pp. Jesienią 1939 r., organizacja ta została podporządkowana Dowódcy Wojewódzkiemu Służby Zwycięstwu Polski w Łodzi (ppłk Leopoldowi Okulickiemu „Pan Jan”).
Pod koniec grudnia 1939 r., został mianowany Komendantem Obwodu Wieluń SZP/ZWZ. Na teren swojego działania przybył na początku stycznia 1940 r. Udało mu się nawiązać kontakty z miejscowymi konspiratorami, którymi dowodził J. Biedal.
Oficjalnie zatrudnił się w Przedsiębiorstwie Handlu Zwierzętami Rzeźnymi w Wieluniu. Aktywna praca organizacyjna wsparta przez J. Biedala i innych miejscowych konspiratorów szybko przyniosła pozytywne wyniki.

Z tytułu wykonywanej pracy posiadał duże możliwości poruszania się po terenie obwodu, co sprzyjało prowadzeniu pracy konspiracyjnej. Zorganizował siatkę terenową i szkieletowy sztab obwodu. We wrześniu 1941 r., w wyniku przeprowadzonych aresztowań, dokonanych wśród żołnierzy ZWZ, gestapo uzyskało szereg informacji dotyczących jego działalności oraz zdobyło jego rysopis i prawdziwe dane osobowe.
Zdekonspirowany, lecz w porę ostrzeżony wyjechał natychmiast w trybie alarmowym z Wielunia. 30 września 1941 r., już po jego wyjeździe gestapo poszukiwało go na kwaterze i w miejscu pracy.
Początkowo udał się do Siemkowic, gdzie zamierzał przeczekać falę aresztowań. Skontaktował się tu z Komendantem Rejonu Siemkowice sierż. Janeckim „ Mściwejem”, przekazał mu dowództwo nad Obwodem i wyjechał do Łodzi. Formalnie został odwołany z dotychczasowej funkcji w październiku 1941 r.
W tym samym miesiącu mianowany przez Komendę Okręgu Łódź na stanowisko Komendanta Obwodu Łódź-powiat ZWZ/AK. Funkcję tą pełnił do końca sierpnia 1943 r.

11 listopada 1942 r., otrzymał awans do stopnia kapitana służby stałej piechoty. Na początku września 1943 r., został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego Łódź AK. 5 września 1944 r., w wyniku zdrady mjr Bronisława Majewskiego "Dziadka", został aresztowany przez gestapo łódzkie i uwięziony.
Brał udział w wymuszonych przez funkcjonariuszy niemieckiej policji bezpieczeństwa spotkaniach z innymi aresztowanymi oficerami AK, które miały na celu nawiązanie współpracy we wspólnym froncie przeciwko sowietom. Podobnie jak jego koledzy odmówił tej inicjatywie.
Wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, który przeżył. Po odzyskaniu wolności wiosną 1945 r., powrócił do Łodzi, gdzie nawiązał kontakt ze swoimi przełożonymi z Armii Krajowej. Aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD i uwięziony.
Więziony z grupą oficerów AK w Poznaniu, w barakach przy ul. Słonecznej, potem we Wronkach i od sierpnia 1945 r., w Rawiczu, skąd w październiku został przewieziony do Warszawy i przekazany przez NKWD do dyspozycji MBP.

Osadzony w więzieniu mokotowskim. Zwolniony z więzienia 5 listopada 1945 r. Po przeprowadzeniu formalnego ujawnienia się przed Komisją Likwidacyjną d/s AK został zweryfikowany w stopniu majora służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1945 r. Nie figurował w rejestrach ewidencyjnych CWK Wronki i Rawicz, ponieważ więziony był w wydzielonych pawilonach więzienia, pozostających do wyłącznej dyspozycji NKWD. Powrócił do Łodzi, potem przebywał krótko w Piotrkowie Trybunalskim. Na początku 1946 r., wyjechał z rodziną do Jeleniej Góry, gdzie podjął pracę zawodową w Jeleniogórskich Zakładach Papierniczych.
W 1949 r., został służbowo przeniesiony do Szczecina, gdzie pracował przy uruchomieniu Fabryki Celulozy i Papieru. Pod koniec lat siedemdziesiątych przeszedł na emeryturę. Po 1956 r., był członkiem oddziału ZBOWiD w Szczecinie. Przez Ministerstwo Obrony Narodowej awansowany do stopnia podpułkownika w stanie spoczynku.

Zmarł w Szczecinie 12 kwietnia 1979 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w miejscowości Przytoczna koło Skwierzyny. Był żonaty z Haliną Górską. Z tego związku miał synów: Marka (ur. 5 października 1941 r.), Krzysztofa oraz córkę Ewę (ur. 27 maja 1952 r.).

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (nr leg. 13 195).
Krzyż Walecznych.
Krzyż Partyzancki.
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.