Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
ZAWADZKI, Bronisław.



ZAWADZKI, Bronisław

Major służby stałej kawalerii.



Pseudonimy: „Jurand”, „Soroka”, vel Wiktor Rogala.

Urodzony: 3 grudnia 1900 r., w Petersburgu.

Zmarł: ??.


Promocje:

Major.:
Rotmistrz.: 1 stycznia 1932 r.
Porucznik.: 1 stycznia 1922 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1921 r., ze starszeństwem od 1 lipca 1920 r.

Funkcje:

Wstępuje jako ochotnik do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w 3 Pułku Ułanów.: listopad 1918 - 23 luty 1920 r.
Elew Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie.: 23 luty - 20 czerwca 1920 r.
Młodszy oficer w Szwadronie Zapasowym 3 Pułku Ułanów.: czerwiec - 1 sierpnia 1920 r.
Młodszy oficer szwadronu w 27 Pułku Ułanów.: 1 sierpnia 1920 - 20 października 1923 r.
Oficer w Komendzie Uzupełnień Koni w sztabie DOK VII Poznań.: październik 1923 - 17 czerwca 1924 r.
Oficer administracyjny i oficer placu w 7 Pułku Strzelców Konnych.: czerwiec - 29 października 1924 r.
Oficer administracyjny w 27 Pułku Ułanów (Nieśwież).: 30 października 1924 - ??
Oficer placu w 27 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Młodszy oficer szwadronu w 27 Pułku Ułanów.: ?? - ??
Adiutant 27 Pułku Ułanów.: ?? - ??
Oficer żywnościowy w 27 Pułku Ułanów.: ?? - ??
Dowódca szwadronu CKM w 27 Pułku Ułanów.: ?? - ??
Dowódca szwadronu w 21 Pułku Ułanów.: ?? - 1938 r. (?)
Oficer Ośrodka Zapasowego Wołyńskiej Brygady Kawalerii.: wrzesień 1939 r.
Oficer w Zgrupowaniu Kawalerii płk. Halickiego.: 13 września - ??
Oficer w grupie gen. Skuratowicza (Łuck).: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: 15 stycznia 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Czortków.: 22 marca - lipiec 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Tarnopol.: lipiec 1942 - styczeń 1943 r.
Zastępca Komendanta Okręgu Tarnopol AK.: sierpień - wrzesień 1942 r.
Szef sztabu Komendy Okręgu Tarnopol AK.: styczeń 1943 - kwiecień 1944 r.
Komendant Okręgu Tarnopol AK.: marzec - grudzień 1944 r.(aresztowany).


Opinie:

Notatki:

Syn Mikołaja i Celiny z domu Szmidt. Od 1911 r., uczył się w gimnazjum filologicznym w Carskim Siole niedaleko Petersburga, gdzie ukończył siedem klas. We wrześniu 1918 r., wraz z rodzinami powrócił do kraju. W roku szkolnym 1918-1919 rozpoczął naukę w gimnazjum Kulwiecia w Warszawie, gdzie w roku 1921 otrzymał świadectwo dojrzałości. Od listopada 1918 r., służył ochotniczo w 3 Pułku Ułanów odrodzonego Wojska Polskiego. Walczył na froncie wojny polsko-ukraińskiej w okresie od 1 stycznia do 1 kwietnia 1919 r., a następnie do 1 września 1919 r., na froncie białorusko-litewskim wojny polsko-bolszewickiej.
W okresie od 23 lutego do 20 czerwca 1920 r., uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie (klasa 27). Po ukończeniu szkoły w stopniu podchorążego kawalerii powrócił do 3 Pułku Ułanów, gdzie do 1 sierpnia 1920 r., był młodszym oficerem w szwadronie zapasowym pułku.

Przeniesiony do 203 Pułku Ułanów, późniejszego 27 Pułku Ułanów, gdzie był młodszym oficerem szwadronu. Podczas walk pod Ciechanowem (20 sierpnia 1920 r.) został ranny. Po wyleczeniu ran powrócił do służby w 27 Pułku Ułanów, w którym służył do 20 października 1923 r.
Dekretem L. 2609 z dnia 16 lutego 1921 r., jako absolwent 27 klasy kawaleryjskiej Szkoły Podchorążych w Warszawie, z dniem 1 stycznia 1921 r., został mianowany podporucznikiem służby stałej kawalerii. Zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 lipca 1920 r.
1 stycznia 1922 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej kawalerii. W październiku 1923 r., został przeniesiony do DOK VII Poznań, gdzie do 17 maja 1924 r., służył jako oficer w Komendzie Uzupełnień Koni. Następnie do 29 października 1924 r., pełnił funkcję oficera administracyjnego i oficera placu w 7 Pułku Strzelców Konnych. Z dniem 30 października 1924 r., powrócił do służby w 27 Pułku Ułanów, gdzie pełnił m. in. funkcje oficera administracyjnego, oficera placu, młodszego oficera szwadronu, adiutanta pułku, oficera żywnościowego.

1 stycznia 1932 r., został awansowany do stopnia rotmistrza służby stałej kawalerii. Dowodził w tym czasie szwadronem CKM. Po 1935 r., przeniesiony do 21 Pułku Ułanów, gdzie dowodził szwadronem, potem w latach 1938-1939 pełnił funkcję zastępcy oficera mobilizacyjnego.
Podczas Wojny Obronnej 1939 r., otrzymał przydział do Ośrodka Zapasowego Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Od 13 września 1939 r., walczył w składzie powstałego w tym czasie Zgrupowania Kawalerii ppłk. Halickiego, potem w organizowanej w Łucku grupy gen. Skuratowicza. Podczas walk w rejonie Cieplic nad Sanem został ranny w starciu z oddziałem nacjonalistów ukraińskich. Szczęśliwie uniknął niewoli.

W latach 1940-1941 posiadał luźny kontakt ze strukturami Związku Walki Zbrojnej. Od 15 stycznia 1942 r., w ZWZ/AK z przydziałem do Komendy Okręgu Tarnopol. W okresie od 22 marca do września 1942 pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Czortków. Na podległy sobie teren przybył jednak dopiero w kwietniu.
W okresie od lipca 1942 do stycznia 1943 r., pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Rejonowego Tarnopol. Jednocześnie od sierpnia do września 1942 r., pełnił funkcję zastępcy Komendanta Okręgu.
W styczniu 1943 r., został mianowany szefem sztabu Okręgu Tarnopol. Po wyjeździe ppłk. służby stałej Franciszka Studzińskiego, czyli w marcu 1944 r., objął komendę nad Okręgiem Tarnopol. W grudniu 1944 r., został aresztowany przez agentów NKWD, w konspiracyjnym lokalu w mieszkaniu Sokołowskich przy ul. Wertepnej w Tarnopolu i uwięziony. Więziony w roku 1946 w więzieniu w Tarnopolu. Dalsze losy nie są znane. Prawdopodobnie zamordowany.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy,
Krzyż Walecznych,
Krzyż Niepodległości.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion