Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
ZIELIŃSKI, Tadeusz Franciszek.


ZIELIŃSKI, Tadeusz Franciszek.

Major służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Liliput”, „Obuch”
vel Tadeusz Schonfelder.

Urodzony: 1 grudnia 1907 r., w Krakowie.

Zmarł: 20 września 1975 r. w Krakowie.


Promocje:

Major.: 25 lipca 1944 r., ze starszeństwem z 3 maja 1944 r.
Kapitan.: 11 listopada 1942 r.
Porucznik.: 1 stycznia 1934 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1931 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie.: 1928 - 1929 r.
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.: październik 1929 - sierpień 1931 r.
Dowódca plutonu w 20 Pułku Piechoty.: 1931 - ??
Instruktor i wykładowca w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty 6 Dywizji Piechoty (Kraków).: ?? - ??
Dowódca plutonu 1 Kompanii Granicznej w Batalionie KOP "Ludwikowo".: ?? - ??
Zastępca Komendanta Inspektoratu Rejonowego Rzeszów AK.: czerwiec 1943 - maj 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Mielec, Okręg Kraków AK.: czerwiec - listopad(?)/20 grudnia 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Franciszka i Stefanii z domu Nędzińskiej. Ukończył w Krakowie gimnazjum, po czym w 1928 r., zdał maturę. W latach 1928-1929 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie. Następnie w okresie od października 1929 do sierpnia 1931 r., służył w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.
15 sierpnia 1931 r., otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 20 pp. w Krakowie na stanowisko dowódcy plutonu. 1 stycznia 1934 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej piechoty.
Następnie został przeniesiony na stanowisko instruktora i wykładowcy w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty 6 DP w Krakowie, potem do Batalionu KOP „Ludwikowo”, na stanowisko dowódcy plutonu w 1 Kompanii Granicznej.

Brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Bliższy przydział z tego okresu nie jest znany. Podczas niemieckiej okupacji przebywał w Krakowie. Czynny w konspiracji ZWZ na terenie tego miasta. 11 listopada 1941 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty.
Zagrożony aresztowaniem wyjechał z Krakowa do Rzeszowa, gdzie pod przybranym nazwiskiem, jako Tadeusz Schonfelder pracował na stanowisku urzędnika w niemieckim Urzędzie Pracy. W 1942 r., przebywał w Tyczynie, gdzie pracował w miejscowym Urzędzie Gminnym. Stale działał w strukturach Armii Krajowej.
W okresie od czerwca 1943 do maja 1944 r., w stopniu kapitana pełnił funkcję zastępcy Komendanta Inspektoratu Rejonowego Rzeszów AK. Działał konspiracyjnie na terenie placówki Tyczyn AK, utrzymując stały kontakt z tamtejszym dowódcą, kpt. Janem Rabczakiem, który znał jego faktyczną funkcję w strukturach AK.

Przekazał wiele cennych informacji, wykorzystanych przez wywiad Armii Krajowej. W czerwcu 1944 r., został przeniesiony na stanowisko Komendanta Inspektoratu Rejonowego Mielec-Tarnobrzeg AK. 25 lipca 1944 r., rozkazem Komendy Głównej AK został awansowany do stopnia majora służby stałej ze starszeństwem z 3 maja 1944 r.
Uczestniczył w przygotowaniach sił inspektoratu do akcji „Burza”. Po wejściu wojsk sowieckich pozostał w konspiracji na zajmowanym stanowisku. W wyniku zdrady, w dniu 20 grudnia 1944 r., został ujęty i uwięziony w więzieniu NKWD w Rzeszowie.
Zwolniony w styczniu 1945 r., na podstawie umowy zawartej przez płk. Kazimierza Putka „Zwornego” (Komendanta Podokręgu Rzeszów) z NKWD w celu przeprowadzenia ujawnienia i zorganizowania z byłych żołnierzy AK dywizji piechoty.

Po zwolnieniu udał się wraz z płk Kazimierzem Putkiem do Krakowa w celu nawiązania kontaktu z Komendantem Okręgu Kraków Armii Krajowej. Planów utworzenia dywizji AK pod auspicjami NKWD nie udało się jednak zrealizować. Po fiasku tego przedsięwzięcia przebywał w Rzeszowie. W marcu 1945 r., wyjechał do Krakowa, gdzie zamieszkał na stałe. Podjął pracę jako urzędnik. Był długoletnim pracownikiem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie.

Zmarł 20 września 1975 r., w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowieckim. Żonaty z Anną z domu Rożkiewicz. Podczas pobytu w Rzeszowie i potem w Krakowie miał jakoby współpracować z NKWD i UB. Nie są to jednak informacje jednoznacznie potwierdzone.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Srebrny Krzyż Zasługi.
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (za działalność konspiracyjną).
Złoty Krzyż Zasługi.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion